Samen op kamers

Ik loop het appartement binnen. Ik hang mijn jas aan de kapstok en leg mijn tas eronder. De deur naar de woonkamer staat open en er komen geluiden uit de keuken. Is ze nu al thuis? Ik dacht dat ik hier eerder zou zijn. Zachtjes loop ik de woonkamer binnen. Als ze me had horen binnen komen had ze wel hoi gezegd. Voorzichtig kijk ik om de hoek. Ze staat met haar rug naar me toe water in een pan te doen. Zachtjes loop ik ons keukentje in. Ze loopt van de wasbak naar het kookstel toe en zet de pan neer. Nog steeds heeft ze me nog niet opgemerkt. Ik sta nu al bijna achter haar. Of ze doet gewoon alsof. Voorzichtig, om haar niet al te erg te laten schrikken, leg ik mijn handen op haar heupen. Aan haar reactie te zien had ze me dus niet door. Gelukkig had ze niets vast, anders had er nog iets mis kunnen gaan.
“Je bent thuis.” Haar stem klinkt nog een beetje hoog van de schrik.
“Ja, er was niet veel te doen. Dus toen mocht iedereen al naar huis. Jij bent ook vroeg?”
Ze kijkt weg en ik weet dat ze bloost. “Ja, er viel wat uit en ik wilde je verrassen.”
Ik geef haar een kus op haar wang. “Wat ben je toch lief. En als je dan toch bezig bent met mijn verrassing, ga ik maar nog wat studeren.”
Ik geef haar nog een kus en loop naar mijn kamer. Mijn ouders dachten dat het leuk was me een appartement te geven, zodat ik op kamers kon. Maar volgens mij was het meer om mij uit het huis te krijgen. Toen ik vroeg of Aryah er dan ook mocht komen wonen vonden ze het prima. En haar ouders ook. We waren door het dolle heen. En toen kwam het virus. Nog meer tijd samen. Maar ook minder tijd met anderen.
En ik ga nu echt niet studeren. Ik ga wat leuks aan trekken voor zo meteen. Net als Aryah al had gedaan. Het viel meteen op, het is niet iedere dag dat je je vriendin in een mooie jurk eten ziet koken. Maar wat doe ik aan? Uiteindelijk wordt het een broek met T-shirt en jasje.
Aryah’s gezicht komt de hoek om. “Vaia, we kunnen-”
Ze stopt midden in haar zin wanneer ze mij ziet. Blijkbaar heb ik een goede kledingkeuze gemaakt. “Jij ziet er ook goed uit,” zeg ik met een knipoog.
Aryah begint nog meer te blozen.
Ik grinnik. “En ik kom er zo aan.”
Ze knikt en loopt weer weg.
Ik wacht nog een tijdje en ga dan ook weer naar de woonkamer. Ze heeft de tafel weer helemaal mooi aangekleed. Ze schuift mijn stoel naar achter, zodat ik kan gaan zitten. Wanneer ik zit pakt ze het eten erbij. Ze is echt veel te goed voor mij. Dit is al de zoveelste keer deze week dat ze eten klaarmaakt voor ons tweeën en alles zo mooi maakt. Maar klagen doe ik niet. Haar eten is heerlijk.
Ze haalt schept haar heerlijke spaghetti op. Haar beste gerecht. De geur drijft mijn neus binnen en Ik begin al te watertanden. “Het ruikt weer heerlijk. Als altijd,” zeg ik, terwijl ze nu het ook op haar bord schept en gaat zitten. Weer bloost ze en ik grinnik. Aryah is zo schattig wanneer ze bloost. “Morgen heb ik alleen online lessen.” Ik neem een hap voordat ik verder ga. “Dus dan zijn we gezellig samen thuis.” Aryah zit me een beetje blozend aan te kijken. We waren blij dat we na het kamp nog steeds samen tijd door konden brengen. Zo veel mogelijk. Ik neem nog een hap en sluit genietend mijn ogen.
“Echt, ik weet niet hoe je het doet, maar het lijkt iedere keer wel lekkerder dan de vorige keer.”
Aryah’s ogen stralen van plezier.
Na het eten zetten we op de tv een film aan en gaan gezellig tegen elkaar zitten op de bank. Zo blijven we zitten. Aryah valt in slaap tegen mijn schouder en ik geef haar voorzichtig een kusje. Mijn ogen willen ook al dichtvallen. Ik zet de tv uit en laat mijn ogen dichtvallen. Al snel val ik ook in slaap.