Ramus [Deel 6]
Rosa slenterde ook naar de stal, maar dan naar haar stal.
Ze opende Ramus’ stal en ging onder de voederbak zitten.
Ze huilde zachtjes. Ze werd kwaad op zichzelf.
“Ik ben zestien en ik moet huilen omdat ik ruzie heb†mompelde ze.
Ze dacht na, en net zoals Kolmen bij haar deed, probeerde ze Kolmen’s gezicht te herinneren. Na een tijdje herinnerde ze zijn geelgroene ogen.
Zijn prachtige ogen. Als ze erin keek, hoopte ze dat ze er niet in verdronk.
En, wat hun gelijk is, hun kastanjebruine haar.
Zijn haar was wat langer, wat ervoor zorgde dat hij zijn haar af en toe uit zijn gezicht schudde. Het was zo knap als hij dat deed.
Ramus duwde zijn neus in haar schoot. Rosa keek op.
Nog steeds met tranen in haar ogen.
“Ja, Ramus. Je krijgt nog een beetje graan, maar een beetjeâ€.
Ze stond op en wandelde naar het achterste deel van stal, daar was een donker hok. Het hing er vol spinnenwebben. Hier en daar liep een muis.
“Jakkes …â€, mompelde Rosa terwijl ze naar het graan zocht.
Ze pakte een schepje en deed het vol graan. Voorzichtig wandelde ze ermee naar Ramus. Hij hinnikte van blijdschap toen hij eten zag.
“Wat ben je toch een eentonige pony†plaagde ze hem.
“Het enige wat je doet is eten, wat bewegen, slapen, en weer etenâ€.
Ramus hinnikte beledigd. Rosa moets om hem lachen.
“Kom, we gaan nog even trainenâ€, zei ze tegen hem.
Hij knorde verveeld. “Niet zeurenâ€, bevool ze. Ze toomde hem op.
Ze steeg op een reed naar de piste. Ramus stapte rustig en Rosa liet hem voltes rijden. Rondjes, even groot als de helft van de piste.
Op rechterhand. Dan een diagonaal.
Van hoek naar tegenoverligende hoek. In het midden van de korste zijde ging ze in draf. Ramus ging in een sukkeldrafje, een stukje maar, want hij struikelde. Rosa Kan nog net blijven zitten. Maar Ramus vond dat geen goed idee en bokte. Nu viel rosa wel.
Ze stond recht, veegde haar kleren af, en strompelde naar Ramus, hurkte naast hem neer en taste zijn benen af.
Ze voelde of hij iets had, door het struikelen. Maar gelukkig niet.
“Mag ik terug op je klauteren, Ramus?†vroeg ze hem.
Ramus knikte. Rosa glimlachte, maar het was meer een grimas, het deed haar immers pijn, door dat neersmakken. Ze steeg terug op Ramus.
Ze liep even rustig op linker- en rechterhand en toen ze zag dat hij niet mankte, ging ze in draf. Daarna in galop. Ze liet haar teugels lang en stapte nog even rustig rond. Ze stapte af en liep naar de stal. Over het paadje, tussen de bomen door, ze zette hem vast aan een ring en nam een emmer. Ze vulde hem met lauw water en nam een spons. ze sponsde Ramus af en wreef hem droog met hooi. Ze zetten hem op stal en gaf hem nog wat hooi. “Zeker dat je niet gewond bent?†vroeg ze Ramus.
Hij schudde zijn hoofd, waardoor zijn manen mooi meeschudde.
Rosa glimlachte. Ze borstelde hem proper.
Kolmen liep naar zijn kamer. Hij kleedde zich snel om.
Kolmen poetste nog snel zijn tanden.
Hij zakte door de kier van zijn hooikamer.
Kolmen liet zich omvallen en voelde het prikkende hooi in zijn rug, nek en benen. Hij zuchtte. Hij dacht aan zijn moeder en vader.
Zijn ouders zijn overleden toen hij dertien was.
Hij heeft altijd alleen geleefd, vanaf toen. Zijn buren vragen soms wel eens hoe het hem gaat, of hij nog iets nodig heeft of zo.
Rosa ging voor Ramus staan en keek naar hem.
“Wat ben je toch mooiâ€, zei ze. “Supermooiâ€.
Er klonk geritsel, maar Rosa lette er niet op.
“Vast een muis†schoot door haar hoofd. Ramus’ huid trilde, van bles tot staartpunt. Hij had een vervelende vlieg op zijn huid zitten.
“Weet je Ramus, ik vind Kolmen net zo mooi als jou. Jaâ€, zei Rosa.
“Ooooh, Ramus, ik hou van Kolmen, ik hou zo hard van hem, kan aan
niets anders denken dan zijn geelgroene ogen, zijn haar, zijn gezicht ..
Ik ben verliefd op hem !â€
“Hij ook op jou Rosa ..†hoorde ze ineens. Ze keek om en daar stond hij. Haar Kolmen. Ze stapte op hem af. Maar hij was haar voor. Hij wandelde naar haar toe, en ze stonden recht tegenover elkaar.
“Kolmen …†Hij glimlache, boog zich voorover en kuste haar.
Rosa sloeg haar armen om zijn nek. Ze lachten naar elkaar, opgelucht, met liefde en vreugde. “Ik hou van jeâ€, fluisterde Kolmen.
“Ik meer van jouâ€, meende Rosa ook fluisterend.
Reacties op ‘Ramus [Deel 6]’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000
Ik wilde op vakantie: ideeën om te besparen
Reis naar Zuid-Amerika; geweldig ervaring
Die keer dat mijn klimvakantie met de auto faliekant mis ging