Down down

Down, down

Roll over lay down en let my in, roll over it's a long way where I've been, roll over lay down…. Status Quo knettert uit de autoboxen van Bert. Zijn knaloranje Opel Kadet is het vervoermiddel waarmee we als voetbalvrienden -helaas geen EK voor Oranje- de lange reis naar Someren aanvangen. Volop zomer, een warme zaterdagmorgen in augustus van 1984.
Het plan om een concert van onze rockhelden te bezoeken is een maand terug als geintje begonnen in onze Dokkumer stamkroeg De Ponderosa. Pieter was headbangend op de dansvloer op het lumineuze idee gekomen. Bert, met voorsprong onze grootste Quo-fan (hij weet zelfs de verjaardagen van de bandleden), regelt drie kaarten voor het openlucht concert in het Brabantse Someren.Onderweg schreeuwen we de Quo-klassiekers mee. Ik schreeuw het hardst. ,,I'm rockin' al over the world.”Het cassettebandje wordt gedraaid en omgedraaid, de stemming zit er goed in. Er is een vaag plan om te overnachten in een goedkoop pension in de omgeving van Someren. Maar we regelen niets. Lege bierblikjes liggen op de achterbank, een enkel colablikje verstoort de groene kleur van Heineken.
,,Down, down, down, deeper en down, down, down.” Luchtgitaarspelend rijden we (drie uur na vertrek) Someren binnen. Het is opvallend rustig. Geen fans in versleten jeansjasjes op straat. Een verkeersagent op een groot leeg parkeerterrein vertelt ons dat het concert is afgelast. Zanger Francis Rossi is niet goed bij stem. ,,Het is meerdere keren op de radio gemeld'', aldus meneer agent.
Maar ja, in ons C-kadetje heeft het cassettebandje drie uur lang geschetterd! ,,What ever you want… what ever you like…''
Direct terug naar Dokkum is geen optie. We gaan stappen in het nabijgelegen Eindhoven, met volgens Bert mooie kroegjes. Vlakbij het centrum zetten we op een parkeerplaats ons eigen ‘hotel' neer. Zes kroegen en twee disco's later - het werd al weer licht- komen we terug bij de auto. Na een korte pauze, we doen amper een oog dicht, aanvaarden we als zombies de terugtocht.Hilariteit bij het wegrijden: Bert vergeet de kofferbak dicht te doen. Uit mijn ooghoeken zie ik het braaksel van Pieter en Bert langskomen.
Ruim drie uur later als we enigszins nuchter Dokkum binnenrijden, zit het Status Quo-avontuur er op. Maanden later krijgt het een vervolg, als Pieter, Bert en ik onze helden live zien in Apeldoorn. Prachtig concert met alles er op en er aan: spijkerjasjes en Quo-hits. Maar toch denk ik regelmatig terug aan dat eerste concert, in Someren.


Mister liberty