De verloren zoon

Het is een trieste dag voor Johanna Tabak-Meijer uit het friese Leeuwarden. Vandaag moet ze haar man , Henk Tabak , begraven. Henk overleed een week geleden op 87 jarige leeftijd in het verzorgingshuis waar ze woonden. Aan een simpele longontsteking , die door Dokter Spoelstra over het hoofd werd gezien. Johanna zelfs is 85 , en merkt dat het ouderdom zijn vruchten begint af te werpen. Ze mist haar man , en heeft verder geen kinderen. Haar enige zoon , Germ , is naar een pleeggezin verhuist omdat Henk en Johanna desnoods geen geld hadden om hem op te voeden. Johanna wordt vandaag door haar nicht , Clara , ondersteunt. Dominee Elverdink staat al bij het graf. Johanna snakt naar adem. Het verre lopen eist zijn tol. 'Ik kan niet meer 'zegt ze piepend. Clara knikt. 'Zal ik u naar de auto brengen ? '. 'Graag '. Clara pakt Johanna bij haar arm , en samen lopen ze terug naar de auto. Daarna wordt er zonder Johanna afscheid genomen van Henk Tabak.

Na de begrafenis lopen Johanna en Clara kamer 19 van het verzorgingshuis in. Johanna ploft neer op de sofa. Ze vind het verschrikkelijk dat ze geen afscheid kon nemen van haar man , omdat haar lichamelijke conditie zo slecht was. Clara geeft Johanna een zoen. 'Ik ga er gauw achteraan , Claar 'zegt Johanna sip. 'Zo moet u niet denken , tante '. Johanna zucht. 'Ik ben alles kwijt. Germ en Henk. Mijn leven is niets meer waard '. Clara beseft dat het niet goed gaat met haar tante. Ze is een emotioneel wrak. Clara geeft Johanna een zoen. 'Ik ga. Tot ziens '. Johanna knikt. 'Tot ziens '. Clara loopt de deur uit. Aarzelend loopt ze weg. Johanna voelt opeens hevige druk bij haar borst. Net of een mes er in steekt. Ze drukt op het knopje , zodat de zusters komen. Er is iets fout !

Een paar dagen later ligt Johanna erg slecht in haar kamer. Door alle gebeurtenissen rondom haar man heeft ze een hartaanval gehad en is ze enorm verzwakt. Dokters kunnen niets meer voor haar doen vanwege haar hoge leeftijd. Johanna zweet behoorlijk. Ze weet dat het einde nadert. Opeens gaat de deur open. 'Wie is daar ? 'zegt ze zwak. Een man loopt de kamer in. Rustig loopt hij de slaapkamer in. Johanna herkent hem meteen. De ogen zijn hetzelfde. Het is Germ , de verloren zoon. 'Germ , ben jij het echt ? '. Germ knikt. 'Moeder , ik heb u gevonden '. Germ geeft zijn moeder een zoen. Johanna voelt een traan langs haar wangen biggelen. 'Wat is dit mooi. Wat ongelofelijk mooi '. Clara loopt ook naar binnen. 'Ik heb Germ gevonden , tante '. Johanna knikt. 'Dit is zo mooi 'zegt ze snotterend. Germ aait over Johanna haar hoofd. 'Dat deed je vader ook altijd , dat voelt vertrouwt 'zegt Johanna. Germ glimlacht. Clara komt bij het bed staan. 'Mijn tijd is gekomen 'zegt Johanna zacht. Clara en Germ knikken. Ze weten dat hun moeder en tante stervende is. Johanna heeft pijn. Haar adem stokt. 'Ik ben blij dat ik u zie 'zegt Germ. Johanna kijkt naar haar zoon en knijpt in zijn handen. 'Jij bent het mooiste wat ik mij kon wensen. Jij bent mijn verloren zoon , die ik heb teruggevonden '. Germ knikt. 'Dank zij Clara '. Johanna knikt. 'Bedankt , Clara '. 'Graag gedaan '. Johanna knikt naar Germ. Daarna sluit ze haar ogen en overlijdt. Met in de geest haar teruggevonden zoon en haar man.