Dierendag met Bjarne

Op dierendag, de vierde dag van oktober, had Bjarne altijd het gevoel dat hij zelf ook een beetje jarig was. Dat was niet zo vreemd want hij was opgegroeid tussen dieren en kon toen hij als kleine jongen door het leven ging uitsluitend vriendschap sluiten met dieren, omdat zij begrepen dat het leven uit meer dan alleen menselijke dingen bestond.

Het was geen geheimzinnige vriendschap zoals jonge aanlokkelijke vrouwen die soms sloten, maar gewoon pure jongensachtige manlijke genegenheid jegens alles wat leefde en hoopte op vooruitgang. Zo stond Bjarne zijn mannetje als hij de geitenstallen moest schoonmaken en de konijnen van vers stro voorzag.
Het waren geen veeleisende dieren, de dieren die hij verzorgde, ze waren dikwijls al blij wanneer ze Bjarne zagen. En Bjarne was ook blij om de dieren weer te zien, want van de mensen hoefde hij niet veel begrip te ontvangen.

Hij was van plan om op de dierendag van 2017 naar de dierentuin te gaan, maar hij bedacht bijtijds dat waarschijnlijk meer mensen dat van plan waren en dat het er daarom druk zou zijn. En dan zou zijn aandacht te veel afgeleid worden van de dieren, waar hij eigenlijk voor zou zijn gekomen.

Er ging in de maatschappij voortdurend van alles mis. De kunst was om er zo gelaten mogelijk mee om te gaan en geen energie te verspillen aan woede of andere ongemakken waar je dikwijls zelf het meeste last van had.

Ella Fiona had een biologische hamburger klaar gemaakt. Op het moment dat de hoofdpsychiater telefonische verbinding had met Bjarne kwam ze binnen met haar bevallige kont en dito biologische hamburger. Het gemoed van Bjarne nam een vreedzame wending. Geduldig liet hij de hoofdpsychiater aan zijn kop zeuren, terwijl de dampende hamburger op een bord op de salontafel lag te wachten. Ze bood min of meer haar excuses aan over dat er zoveel mis was gegaan. Het had zeker niet aan Bjarne zelf gelegen, hij had gewoon veel pech gehad. En dat was zeker niet de bedoeling geweest van het team van Mentrum in Amsterdam Oost.

Er zat niets anders op dan alleen maar aan de dieren te denken. Hij had de hoofdpsychiater gesproken, een door de wol geverfde tante die haar uiterste best deed om Bjarne enigszins te begrijpen. Eindelijk gaf ze schoorvoetend toe dat er in het geval van de behandeling van Bjarne wel heel erg veel mis was gegaan. Maar ze drukte Bjarne op het hart dat het hele team zijn best deed om Bjarne iets te bieden waar hij misschien wel iets aan zou hebben tijdens zijn worsteling met zijn psychiatrische handicap en de maatschappelijke gevolgen daarvan.

Er was eindelijk een maatschappelijk werkster gevonden. Bjarne hoefde alleen maar te bellen om contact te leggen. En er lag weer een recept klaar voor zijn medicijnen. Het was goed dat alles nu eens was uitgesproken door Bjarne en dat hij het door de telefoon op een rustige beheerste manier had gedaan, zonder boos te worden of te schreeuwen.

Nogmaals vroeg Bjarne zich af of het wel allemaal de moeite was geweest om hem uit zijn geliefde droomwereld te helpen. Maar misschien kon zijn inzicht zich verbreden, wanneer hij de hulpverlening toch nog een kans gaf en hij beter kon inschatten wat hij van andere mensen kon verwachten.

De hamburger was verrukkelijk, de biologische koe had een goed leven gehad en Bjarne had ook niets te klagen. Ella Fiona was bijna uit de menopauze, misschien zou ze dan wat minder sardonisch worden en weer inzien hoe vriendelijk Bjarne in werkelijkheid was.

Ze had weer even haar moment van pure schoonheid gehad, in haar aanwezigheid als vrouw op aarde, toen ze de jonge wolven in de dierentuin zag en een kreetje sloeg door innerlijke opwinding.
En de genegenheid vond zijn weg in het hart van de ouder wordende Bjarne, die er van genoot dat de mensen tegenover de dieren hun aller puurste zelf lieten zien.


04-10-2017