Arnhem

Trillend van angst sprong ik uit ons vliegtuig wetend dat dit nog wel eens mijn laatste paar minuten konden zijn. Hangend aan mijn parachute dacht ik enkel en alleen aan huis. Maar daar was ik niet al maanden niet meer. Ik was in Europa vraag me niet waar. Maar we kregen te horen dat we bruggen moesten veroveren ergens in Nederland om de weg naar Duitsland vrij te maken.

Ik maakte me klaar voor een harde klap op de grond omdat we lager vlogen dan normaal. Eenmaal op de grond bleek het mee te vallen. Ik raapte mijn parachute bij elkaar en pakte mijn wapen. Binnen enkele seconden lag ik in de bosrand te schuilen tot de rest beneden was.

Ik liep samen met een kameraad richting een huis dat we als hospitaal zouden gaan gebruiken we renden naar binnen stampend op de trap leek het huis verlaten maar op een van de kamers zat een gezin huilend van angst. Maar ook blij om ons te zien wij met ons groene uniform stonden voor vrijheid. Ik zag een meisje zitten ze leek ongeveer even oud als mij zo rond de 20. Met haar mooie blonde haren zat ze daar bang. Ik stelde haar gerust het zou klaar zijn de oorlog zou voor jou bijna klaar zijn vertelde ik haar. We liepen samen naar beneden om wat te drinken. We zaten net 5 minuten toen we zwaar Duits artillerie hoorde ik zei dat ze snel de kelder in moest ik riep John die nog boven zat op de uitkijk zat hij op zolder hij zei dat het bij de bruggen was. Ik liep naar de kelder om afscheid te nemen ze vroeg nog of ik terug kwam ik zie ik probeer het maar vergeet niet als ik niet terug kom weet dat ik stiekem van je hou. Ze keek me nog even blozend aan en gaf me snel een zoen. James trok me mee en we renden naar buiten. En zochten onze weg tussen de puinhopen van kapote auto's ingestorte huizen richting de brug daar achter de dijk zat ons company klaar voor de aanval. We zaten daar misschien wel een uur wachtend op het goede moment.

Het werd rustiger en het werd stil we zagen hoe de brug in rook werd gehuld en we renden er op af overal werd geschoten en mijn kameraden vielen om me heen neer ik verschool me achter een pilaar. Met mijn wapen ik de aanslag wachte ik tot ik een domme Duitser zag die het lef had om zijn gezicht boven hun zandzakken uit te steken.