Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Kamperen met kinderen

Een klein straaltje licht valt op het gezicht van Steffie. Ze doet voorzichtig haar ogen open en kijkt eens om haar heen. Alle kinderen slapen nog, even genieten dan maar van de rust die er nog heerst. Ze hoort de diepe ademhaling, een zucht, iemand die zich omdraait en plots valt er een hand over de rand van een bed.
Langzaam ontwaakt ze en denkt na over gisteren.
Het was allemaal goed gegaan, geen boodschappen vergeten, alle materialen die ze nodig hebben de komende dagen zijn er, alle leiding is er, de kinderen zijn door hun ouders gebracht, kortom het was al een geslaagd begin van drie dagen kamperen met 36 kinderen.
Het leuke aan dit vindt ze het enthousiasme waarmee dit jaarlijks terugkerend evenement wordt georganiseerd door alle leiding van de knutselvereniging waar ze zich al 32 jaar voor inzet. Na dit schooljaar zet ze er een punt achter, ze geeft haar stokje door aan haar zoon, die nu genoeg ervaring heeft opgedaan.
Als ze nu zo terugdenkt dan is er veel gebeurd in die 32 jaren.
Ze weet nog goed hoe ze bij de vereniging terechtgekomen is. Als Limburgse kwam ze in het Brabantse wonen, geheel onwennig in een nieuwe woonwijk.
Alle huizen in die wijk werden bewoond door "inteelt", zo werd dat in die jaren 70 genoemd. Na enkele maanden wonen werd er een bijeenkomst gehouden voor alle nieuwe bewoners in de wijk en werd er kennis gemaakt met het leven in het dorp. Er was een aantal jaren geleden een knutselvereniging opgestart voor alle kinderen van de basisschool. Verdeeld in groepen naar leeftijd werd er iedere avond met die kinderen geknutseld. Ze zochten nog nieuwe vrijwilligers.
In een opwelling had Steffie zich aangemeld en zo begon ze aan een nieuw avontuur. Nu ze dit zo bedenkt voelt ze dat het goed is, het is goed om er nu mee te gaan stoppen. Nu ze ouder wordt heeft ze gewoon wat moeite om te wennen aan andere normen en waarden die er nu heersen. Een tiental jaar geleden nam er iemand van de leiding voor het eerst een mobiele telefoon mee naar het jeugdkamp. De opschudding die dit met zich meebracht bij de "oudere leiding" kan ze zich nog goed herinneren.
Meegaan met de tijd was haar motto, als ik dat niet meer kan, dan zet ik er een punt achter.

wordt vervolgd

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

amarillus

Geplaatst op

13-01-2013

Over dit verhaal

het leven van een vrijwilliger die met kinderen gaat kamperen

Geef uw waardering

Er is 6 keer gestemd.

Social Media

Tags

Kamperen Kampvuur Kinderen Natuur

Reacties op ‘Kamperen met kinderen’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd