Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Voor mijn geliefde pesters

Voor mijn geliefde pesters,

Ja, je leest het goed: geliefde pesters! Het klinkt alsof ik blij met jullie ben en dat ben ik ook, want heb veel dingen gekregen die ik zonder jullie nooit gehad zou hebben: ongeveer 3 verschillende sociale of emotieregulatie trainingen, minderwaardigheidscomplex, eetproblemen, gebrek aan zelfvertrouwen, zelfmoordpogingen enzovoorts. Moet ik nog even door gaan? Oh ja al verschillende psychologen gehad waardoor ik nu bij een training zit waar ik een hele lieve vriendin heb ontmoet en waar ik me heel erg in herken. Ze is echt een hele goede vriendin. Dank je wel!

Oké het belachelijke toneelstukje is afgelopen. Ik ben hier natuurlijk helemaal niet blij mee! Dit was puur sarcastisch voor als jullie het nog niet doorhadden. Ik haat jullie, ik haat jullie met alles wat in mij is, ik haat het wat jullie mij hebben aan gedaan. Ik haat het , ik haat het, ik haat het. Een paar dagen geleden las ik op Facebook over een lerares in New York die al haar leerlingen een papier gaf en het hun vervolgens zoveel mogelijk vies liet maken en verkreukelen zonder het te scheuren. Sommigen van hen gooiden het zelfs op de grond en gingen er op stampen om het nog kleiner te maken. Vervolgens moesten ze de prop weer open maken en de kreukels er weer uit proberen te krijgen, maar hoe ze het ook probeerden er bleven kreukels in zitten. De lerares zei tegen de kinderen: 'zeg het papier dat het je spijt.' Maar hoe ze het ook probeerden, het papier bleef gekreukeld en vies. De juf zei tegen hen: zo zit het ook met een gepest kind. Je kunt sorry blijven zeggen tegen het kind: 'Sorry dat ik je gepest heb.' maar het zal niet helpen. Het papier, in dit geval het kind, zal beschadigt blijven. Je zal het nooit meer recht en mooi kunnen krijgen.

Toen ik dit voorbeeld een paar dagen geleden had gelezen leek het wel alsof ik de pestende, kleinerende stemmen weer in mijn hoofd heb opgeroepen. Een paar van jullie hebben hun excuses aan me aangeboden. Ik zei toen dat ik het allang vergeten was en het ze allang vergeven had. Haha moet er nu smakelijk om lachen en van binnen bitter om huilen omdat ik mezelf toen zo voor de gek heb gehouden. Ik was gewoon bang om weer gepest te worden en daarom zei ik dat en dat wisten jullie toen net zo goed als ik nu. Ik geloofde het toen zelf ook nog echt. Hoe fout was dat! Besef nu dat ik het nooit zal kunnen verdringen, nooit zal kunnen vergeten. Wat een grap dat ik dat ooit zou kunnen vergeten! De laatste dagen waren een hel voor mij. Net als de jaren van groep 1 tot klas 2/3. Het leek wel of ik het allemaal nog een keer moest doormaken in mijn hoofd. Ik weet het ik had het vanmiddag tegen Frans moeten zeggen. Ik weet niet eens of hij weet dat ik gepest ben?! Veel mensen weten het maar durf het niet meer te vertellen. Bang om niet serieus genomen te worden en net zoals vroeger... weer worden uitgelachen. Misschien dat ik daarom wel niet kan en durf te zeggen tegen Frans waarom ik nooit over mijn pestverleden durfde te praten. Af en toe lacht hij me uit heb ik het gevoel. Telkens als ik iets probeer te zeggen wat me heel erg dwars zit, lacht hij en zegt: 'Af en toe moet ik toch echt wel om je lachen.' Hij zoekt naar een bevestiging dat ik begrijp waarom hij lacht maar, ik zit niet meer in die kamer. Nee, ik ben niet weggelopen maar ik ben met m'n gedachten niet meer in die kamer. Voor het lachende gezicht van Frans, verschijnen allemaal andere gezichten. De gezichten van jullie. Ik kan al jullie namen nog wel op gaan noemen maar het zal het voor mij alleen nog maar pijnlijker maken. In gedachten zijn jullie mijn gedachten al duizenden keren door gegaan. Eén voor één gaan jullie gezichten langs. Ik weet precies wat jullie, één voor één, mij hebben aangedaan. sommigen hebben de grote kreukels aangebracht en misschien zelfs wat onherstelbaar kapot gemaakt terwijl de andere alleen maar meelopers waren en eigenlijk niet mee wilden doen maar bang waren anders zelf gepest te worden. Ik weet hoe het voelt , heb het zelf gedaan bang om in mijn verleden terug te zakken en jullie pesters weer te laten zien hoe zwak ik ben. Maar dat doe ik nooit meer. Daar heb ik tot op de dag van vandaag spijt van. Elke keer gaf ik jullie de kans doordat ik weer iets stoms deed of omdat ik me versprak of omdat ik viel. Kan niet geloven dat het zelfs heel vaak voor jullie heb opgenomen tegenover mijn ouders, mentor of anderen. Gewoon uit angst dat ik weer erger gepest zou gaan worden. Maar dat ga ik niet meer doen. Jullie hebben mij kapot gemaakt, vervuild, beschadigd, vernederd, genegeerd. Door jullie plegen er vele mensen zelfmoord. Zie wat jullie aanrichten. Door jullie toedoen heb ik al verschillende zelfmoordpogingen gedaan. Niet verwacht eh? Nee natuurlijk niet het was maar een geintje, een plagerijtje zou je nu zeggen als ik deze brief nu aan je liet lezen. Ja tuurlijk een plagerijtje waarbij jullie me jarenlang uitlachten omdat ik me versprak van de zenuwen. Zomaar een geintje: mij van m'n fiets getrapt, mij op m'n skeelers laten struikelen en vervolgens uitlachen omdat ik het nog niet goed zou kunnen. Jarenlang heb ik mijn zusje langs een andere weg naar huis moeten sturen omdat ik bang was dat jullie haar dan ook zouden pakken. Het liefst zou ik met jullie allemaal precies hetzelfde doen. Maar ik weet dat ik daar niets mee opschiet. Ik zal het gevoel van er niet toe doen nooit opzij kunnen zetten. En dat gevoel gun ik mijn ergste vijanden niet, zelfs jullie niet! Ik gun het jullie niet jarenlang eerst om elke hoek van de straat te kijken of je pesters daar soms staan, ik gun het jullie om te vallen doordat je pesters je laten struikelen met je nieuwe skeelers, ik gun het jullie niet je zusje of broertje elke dag een andere weg naar school te moeten sturen omdat je bang bent dat ze hem of haar dan ook zullen pakken. Ik gun het jullie niet voor lelijk uitgemaakt te zullen worden. Ik gun het jullie niet uitgelachen te zullen worden voor elk foutje of elke verspreking. Ik gun het jullie niet, nadat je eerst je klasgenoten voort hebt getrokken aan je bagagedrager, van je fiets te worden getrapt en je handen en voeten te beschadigen. Ik gun het jullie niet om daar dan de volgende dag de schuld van te krijgen en dat diegene de je van je fiets duwde zonder straf weer vrolijk verder kan gaan. Ik gun het jullie niet om van een klasgenoot, van wie je dacht dat het je vriendin was, te horen dat zij er toe doet en jij nou eenmaal niet en dat je daarom gepest word. Ik gun het jullie niet dat je pesters zich verontschuldigen met: ik werd vroeger heen en weer geslingerd tussen twee populaire groepen want ze vonden me allemaal aardig (goh wat een ramp dat was waar ik jarenlang om gebeden heb), dus ik weet wat je doormaakt. Ik gun het jullie niet buitengesloten te worden van elke klassenactiviteit en als je daar dan achter komt en belt of ze willen wachten en daarin toestemmen, daar vervolgens aan te komen en er achter te komen dat ze al waren weggegaan toen je de telefoon had weggelegd. Ik gun het jullie niet je relatie van nu te laten beïnvloeden of zelfs te laten stuklopen alleen door de gevolgen van het pestverleden. Ik gun het jullie niet je emoties niet meer te kunnen/durven tonen en ze maar laat opstapelen tot je 's avonds in bed ligt en snikkend naar een mes pakt omdat dat je enige uitlaatklep is die je niet zal uitlachen, laten vallen of vernederen zal. Ik gun jullie het niet je voor altijd verlaten te voelen. Ik gun jullie mijn gevoel niet. Hoop voor jullie dat jullie hier vrede mee kunnen hebben en dat jullie beseffen dat door jullie, nee niet als persoon, maar als algemene groep, honderden misschien wel duizenden mensen per jaar zelfmoord plegen omdat ze vinden dat ze er niet toen doen en denken dat er niemand van hen houdt. Ik hoop dat ik jullie ooit zal kunnen vergeven want besef nu dat ik dat nooit heb gedaan. Ik hoop dat ik de pesters ooit kan vergeven die me bijna elke dag huilend in een hoekje van de kamer deden zitten als ik uit school kwam.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Alysha

Geplaatst op

03-01-2013

Geef uw waardering

Er is 16 keer gestemd.

Social Media

Tags

Brief Eetprobleem Zelfvertrouwen

Reacties op ‘Voor mijn geliefde pesters’

  • Heftig verhaal, maar haat de pesters niet. Ze zijn jaloers op wat jij wel hebt en zij niet. Laat je gewoon niet kisten

    Patros-Fibros - 15-05-2013 om 21:32

  • ik begrijp het heel goed en moet zeggen dat ik die reactie die hier staat onzin vind. Laat je gewoon niet kisten? Ik ben zelf 10 jaar gepest en je bent getekend voor je leven dus daar moet je niet heel erg luchtig over nadenken! Wens je sterkte !

    Kimberly Oranje - 14-08-2013 om 15:33

  • Ik begrijp heel goed hoe jij je voelt ik ben zelf 9 jaar lang gepest en geterorriseerd en ik vind het ontzettend knap dat je kan zeggen dat je hen dat gevoel niet gunt. Zo ver heb ik helaas nog niet kunnen komen. Ik zou mijn pesters maar al te graag in mijn schoenen neer willen zetten om ze de schade te laten zien die ik nu nog lijd door hun. Echt heel knap en ik hoop dat je ooit de kracht en moed kan vinden om jou pesters te kunnen vergeven.

    Luana - 02-10-2013 om 03:47

  • Ik leef helemaal in in joun verhaal. Heb hem nu al 4 x gelezen en nog steeds besef ik niet waarom.. waarom doen mensen dat? Omdat het stoer is? Omdat je er vrienden mee maakt? Onbegrijpelijk! Ik bn zelf ook mijn hele jeugd gepest! Alleen ondat ik anders was en mijn broer in psychiatische inrichting moest wonen volgens hun. alleen omdat hij verstandelink beperkt is. Net zos de vroige reactie heb ik diep respect dat je zegt at je het ze niet gunt, omdat ik ook nog steeds zeg dat zij ook de pijn moeten voelem die ik en heelve andere mensen voelen! Ik hb diep diep respect voor je dat je dit nog zo mooi en netjes kunt zeggen terwijl je zelf kookt van woede..!

    joelle - 20-12-2014 om 23:51

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd