In welke droom leef jij als je in angst leeft?
In welke droom leef jij als je in angst leeft?
Laatst las ik een stukje wat mijn dochter geschreven heeft.
Als voor je kijken je bang maakt... Als achter je kijken je verdrietig maakt... Kijk dan naast je, want daar sta ik
Deze zin kan je nog eens aan het denken zetten.
Wanneer maakt het leven je eigenlijk bang? Verleden, toekomst of gewoonweg het heden? Hoe zou je in het leven staan, als je dagelijks in angst zou moeten leven? Weet je dan wel wat geluk is? En wat houd dat geluk eigenlijk in? Want kan men wel leven zonder achterom te kijken of stiekem te dromen over de toekomst? Het gras aan de overkant lijkt nog altijd groener. Maar is het niet gewoon een mooie verschijning, wat men wil laten over komen?
Proberen we juist niet onze droom zo mooi mogelijk te laten lijken, en dat dan ook op die manier naar buiten te dragen? En heb je dan wel die persoon naast je staan, naar wie je zou kunnen kijken? Want laten we eerlijk zijn, is het niet veel makkelijker om die muur heel hoog te houden, zodat niemand je meer kan raken. Maar missen we dan niet die ene goede afslag, die je had kunnen nemen als je net die juiste goede persoon naast je had gehad, en haar raad had aangenomen. Want juist door die muur komen ook de goede dingen niet binnen. En heeft het dan wel zin om naast je te kijken, als je toch maar je eigen weg wil blijven volgen? Of kunnen we dan beter onszelf niet aan leren om wel die raad aan te nemen? En niet eigenwijs te zijn en te blijven doen wat we zelf willen.
Dit doet dan mij weer denken aan de woorden van mijn oma, die zei altijd “eigenwijsheid is ook wijsheid†maar is die wijsheid wel wijsheid? Lopen wij juist niet daardoor nog harder tegen ons eigen gebouwde muur aan? Dus mijn eigen visie op dit alles is eigenlijk heel simpel, laten we dan toch maar naast ons kijken, en proberen te leunen op de mensen die er wel voor ons willen zijn. En op die manier die muur dan toch maar te laten zakken, zodat we toch een beetje in het heden kunnen gaan leven, en niet meer zo vaak achterom hoeven te kijken. En op deze manier dan toch onze dromen waar te kunnen maken.
Ingezonden door
Geplaatst op
19-11-2012
Over dit verhaal
Dit verhaal weergeeft hoe moeilijk het is om te leven zonder een muur, en de liefde te ontvangen die we eigenlijk nodig hebben.
Geef uw waardering
Er is 7 keer gestemd.Social Media
Tags
Angst Vrienden WelkedroomReacties op ‘In welke droom leef jij als je in angst leeft?’
-
'Als voor je kijken je bang maakt... Als achter je kijken je verdrietig maakt... Kijk dan naast je, want daar sta ik ' .......... Van deze zin krijg ik het koud, omdat hij zo van toepassing is op mijn dochter ....... 18 Jaar is ze, bijna klaar met het voortgezet onderwijs en ze droomde van een mooie toekomst als jong volwassene. Door een traumatische gebeurtenis begin december, 3 dagen na haar 18e verjaardag, is die toekomst in 1 klap weggevaagd. Achterom kijken maakt haar verdrietig, vooruit kijken maakt haar bang ..... het heden maakt het er niet beter op. Maar inderdaad, als ze naast zich kijkt, sta ik daar. En ik ga niet weg ..... de toekomst lijkt nu uitzichtloos, maar ik ga er samen met haar en de juiste begeleiding voor zorgen dat die toekomst er komt. Het duurt iets langer dan de bedoeling was, maar straks staat daar een mooie, jonge maar vooral ook sterke vrouw! Dank je wel voor je verhaal ;-)
-Christina - 05-04-2013 om 11:11
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000
Ik wilde op vakantie: ideeën om te besparen
Reis naar Zuid-Amerika; geweldig ervaring
Die keer dat mijn klimvakantie met de auto faliekant mis ging