Over een meisje dat langzaam meegaat.

Annalies is de ochtend niet te houden, haar moeder schreeuwt haar na goed luisteren naar de man die je verteld over dat sommige meisjes worden ontvoerd en verkocht. Ondertussen bekijken de leraar en de man de foto's van Annalies. Deze ga ik vandaag chippen, we geven haar een snoepje en dan blijft de chip achter in haar lichaam. Als ze binnen komt vraagt de man of iedereen zijn jas aan doet en in de klas komt zitten. Hij wijst op de vele bontkragen en lange haren. Annalies moet naar voren komen en lacht. Stiekem krijgt ze een chip in haar kraag. De man verteld dat meisjes met lang haar en een bontkraag interessant en verteld dat de meisjes dan een chip krijgt. Hij zegt erbij en laat een snoepje zien en vraagt of haar of ze deze wil openen. Ze zegt natuurlijk en slikt hem door. Dan mogen ze gaan. De man en leraar kijken op de scan en zien waar Annalies nu is. De leraar weende is dit het volgende meisjes dat ontvoerd word? Ja antwoord hij. Die zomer daarna word annalies met een traan uitgezwaaid want hij weet dat ze de winter daar gevangen word genomen.

In de herfst gaan annalies en moeder naar de winkel de dikke dons jack met veel bont versierd voldoet niet meer en omdat ze veel op de fiets zit krijgt ze een zwarte bontjas aan.

Als annalies een paar keer de bontjas aan heeft word ze aangesproken door een man, dat ze een uitnodiging krijgt om de volgende dag op een plek komt. Ze moet officieel naar school maar twijfelt en laat zich overhalen. En besluit te komen, ze verzint dat ze morgen komt. Haar fiets zal ze ook afstaan. Die avond pakt haar tas in, niet met boeken maar met haar dikke bontjas. Ze zal op de fiets in haar dons jack gaan en de fiets achterlaten op de plek. Ze zet haar fiets op de afgesproken plek neer en legt de donsjack over het stuur en haalt haar bontjas uit de tas en doet hem aan. Nadat ze hem vast heeft loopt ze met de handen in haar nek naar de plek.

De man laat haar minuten lang daar staan en loopt even later naar haar toe, tegen de muur staan jij en benen wijd. Haar mooie laarzen ritst hij open en klapt hij open om te controleren. Annalies vind het niet erg dat ze uitgebreid, en als de laarzen zijn gekeurd en de bontvoering van de laarzen en broek moet de bontjas los. Uitdoen zegt hij en Annalies trek haar jas uit en gooit hem vooruit. Een dikke zwarte wollen trui komt te voorschijn, doe je handen op je rug. Annalies doet het en laat haar blinddoek. Annalies die niet bang is en het spannen vind om met handboeien om te lopen heeft het toch wel een beetje koud en moppert is het nog ver? Dan hoort ze een stem, heb ik je afgelopen jaar niet gewaarschuwd en die stem knoop haar broek los en haar ondergoed naar beneden. Annalies herkent de stem van de voorlichter en voelt dat ze haar broek laten zakken en snikt ga je me verkopen?

Annalies berust in haar verdiets en krijgt een ruk, lopen jij we brengen jouw naar de basis. Waarom mag ik mijn warme bontjas niet aan wil ze proberen te zeggen maar dan voelt ze het bitje en weet dat ze kansloos is en loopt braaf achter de mannen aan, ze moet op een moment stoppen en hoort geluid en voelt dat ie aan haar nekbuil word gekoppeld. Zo dat zijn er 4 lachen de mannen.

Ze krijgt geen antwoord en voelt dat ze een tikje krijgt benen wijd en naar voren bukken. Ze doet het braaf en word tussen de benen beken en aan haar borsten gevoelt. Zo die zijn mooi groot geworden en dan herinner annalies haar alles en huilt ze. Ik word straks doorverkocht snikt ze, en doet haar mond open en krijgt een balletje in haar mond met een riempje om haar schedel, ze is net 13 jaar geworden en zo jong krijgen we ze nooit binnen. En klik de nekboei om haar nek, ze weet dat ze straks lang achter een paard aan moet lopen. er zat niks anders op dan maar haar te fotograferen en onder valse papieren verkocht worden.
Annalies werd meegenomen naar een verhoging en moest tegen een witte zijl staan. Ze moet een bord voor zich houden en recht vooruit kijken. Dan van beide zijkanten en achteren. Jij bent vanaf nu een nummer zegt de man met slavin ervoor en mag verkocht worden. Annalies had haar winterjas weer aan en liep mee naar een grote kooi waar op stond mag verkocht worden.

Ze laten haar even met rust en als ze om zich heen kijkt herkent ze 2 vriendinnen van school, zij zijn ook gevangen genomen ook een oud klasgenote uit haar oude klas zit in de kooi.. Als er een man de kooi binnen komt schreeuwt de op een rij jullie slaven. Hij moest de meisjes worden gemerkt omdat ze op transsport gingen om verkocht te worden. Ze zijn zeer te vrede over de kwaliteit van de meisjes en ringen ze allemaal om hun nek. Dan gaat de poort open en lopen ze netjes en moeten een vrachtauto met zeil in. Ze zitten met de voeten aan elkaar vast en hebben handdoek en zijn geblinddoekt. De man zegt zo weer een vracht jongen slavinnen richting de verkoop. Ze rijden een parkeerplek op van de snelweg en een man staat er met een vrachtauto en zegt is dit de nieuwe verkoop, hij lacht en zegt ja. En zoals je vroeg 13 jaar oud en allemaal met veel bont aan. Ja een meisje met bont leverd meer op. Dan betaald hij de man en maakt het eerste meisje los en zegt meelopen. Hij sluit haar in een kleine kooi op. Als een nalaatste maakt ie Annalies los en voelt over de dikke bontjas heen en zegt jij bent mooi. Ze word ruw in een kleine kooi gestopt en kan amper bewegen. Morgenvroeg ben jij de eerste die ik verkoop per opbod lachte hij. Annalies kan die avond niet slapen en heeft verdriet. Had die man toch gelijk gekregen dat ze geschikt was en nu.