Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Het gebeurde bij volle maan

Het gebeurde bij volle maan

Mijn twee beste vrienden en ik liepen door het bos. We waren ongeveer 300 meter verwijderd van het dorp. We liepen verder door naar het dorp. We kijken naar de verschillende soorten planten, bomen en de kleine kikkertjes die in het struikgewas sprongen op het moment dat ze ons zagen. Maar wat mijn aandacht het meeste trok was de maan die vlak voor ons de bomen uit kwam. Het was een volle maan. Zilverkleurig. Een perfecte cirkel. Maar wat heel raar was was dat deze maan groter dan normaal was. Opeens, een ijzige wind raakte mijn nek. Dus ik deed mijn groene sjaal om maar de wind raakte mij nek nog steeds. Alsof de wind niet uit de lucht kwam. Toen opeens stond er een hert op het pad. Het was groot en donker bruin. Het keek ons recht in onze ogen aan en toen sprong er een zwarte wolf uit het struikgewas en beet de hert in de nek. De heet viel machteloos neer.
‘kom om rennen’ zegt een van mijn vrienden en op het moment dat hij dat zij beet de wolf hem in zijn been.
‘aaah! hij schreeuwde het uit van de pijn. Ik en mijn andere vrienden begonnen te rennen. We waren ongeveer 100 meter verwijder van het dorp dus we bleven rennen. We keken achter ons in de hoop dat de wolf had opgegeven maar de wolf was weg. Mijn vriend kreeg opeen hele snelle haargroei, hij kreeg lange nagels en een grotere neus. Hij scheurde uit zijn kleren. Hij werd ook een wolf. De wolf die hem beet was geen wolf. Maar een weerwolf! Mijn vriend en ik dachten hetzelfde en we renden verder naar het dorp. Toen we daar waren zagen we niemand.
Opeens kwam er uit een klein zijstraatje een weerwolf. We renden het bos terug in met alle conditie die we nog over hadden. Door de bomen en over de struiken.
“Help! Alsjeblieft!” mijn vriend was gestruikeld over een boomstronk. Ik sleepte hem verder mee.
“Het komt goed, we zijn bijna bij een bouwval, daar zijn we veilig.” Mijn vriend schreeuwde het uit van de pijn de van het moment dat hij gevallen was tot we bij de bouwval aankwamen. De deur was op slot dus we moesten naar binnen door een opengelaten raampje. Ik klom eerst door het raampje en daarna hielp ik mijn vriend. We keken binnen een beetje rond. We waren in de woonkamer. Er hingen veel schilderijen van weerwolven. We kregen de rillingen elke keer als we ernaar keken. Ik hielp mijn vriend naar een stoffige stoel om te kijken hoe erg hij eraan toe was. Zijn enkel was paars en dik en ik wist meteen dat hij niet verder kon lopen. We moesten in het huisje blijven als we levend de nacht door wouden komen. Ik ging verder het huisje verkennen om te kijken of er iets was om ons mee te verdedigen. Ik ging een slaapkamer binnen. Ik keek in de kasten, onder het bed, achter een schilderij maar ik kon niets vinden. Ik gaf op. Ik besloot om terug naar de woonkamer te gaan kijken hoe het was met Tim.
“Ren Peter! Ren”. Dat waren de laatste woorden van zijn vriend voordat hij gebeten werd door een van weerwolven.
Ik probeerde de deur open te doen maar het lukte niet. De deur was op slot. Opeens sprong er een weerwolf door het raam. Het glas spatte alle kanten op. Ik schopte de deur open en ik ding erdoor maar ik was al te laat. Ik rende naar naar het dichts bij zijnde raampje en ik sprong erdoor. Ik liet mijn vriend achter maar ik had geen keus. Ik probeerde weg te rennen maar ik was omsingeld door een leger van weerwolven. Ik wist dat het over was. De rest van mijn leven zou ik een weerwolf zijn.
Uit het niets begonnen de wolven allemaal te huilen. Ze huilden naar de volle maan. Ze gingen zitten en dachten niet eens meer aan mij. Een van de wolven kreeg opeens heel veel haaruitval. Ze kregen allemaal haaruitval. Ze werden allemaal kleiner. Ze werden allemaal weer normale mensen. Allemaal op een na. De wolf sprintte verder het bos in en kwam niet meer terug. Mijn oom, mijn kleine zusje, mijn wiskundeleraar, mijn klasgenoten, enzovoort. Maar het vreemde was is dat ze geen littekens hadden van de beten. Er waren geen tekens van beten. Het was alsof dit allemaal nooit gebeurd was.
Verderop, ergens, in een ander bos zit nu het beest te huilen naar de maan die nu niet meer vol is. De wolf wacht op de volgende volle maan om weer toe te slaan. Maar waar?

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

jiryportugal

Geplaatst op

20-05-2015

Over dit verhaal

hobbie

Geef uw waardering

Er is 12 keer gestemd.

Social Media

Tags

Nacht Spannend Vollemaan Weerwolf

Reacties op ‘Het gebeurde bij volle maan’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd