Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

niet verwacht, je bent geweldig (deel 3)

Het grauwe weer kan mijn humeur niet verpesten. Buiten is de lucht grijs, worden plassen steeds groter. Maar ik voel me als een vrolijke, vrije, zomerdag. Ik sta in de hal van school te wachten tot het stopt met regenen. Vanmorgen scheen de zon dus besloot ik, zonder jas, naar school te lopen. Niet mijn slimste idee ooit. Mijn ouders zitten op kantoor en Lexi en Ron waren met de bus naar school gekomen dus die kon ik ook niet om een lift vragen.
Oke, ik geef het toe, ik baal toch wel een beetje.
Dan voel ik een paar armen om me heen. Sterke armen en handen met lange vingers die zich om me heen rijgen. Er ontsnapt een zucht.
Ik heb Saar heel de dag niet gezien. Bijna ging ik denken dat alles van gisteren, ons gesprek op het strand, een grapje was. Dat ze me heel hard aan het uitlachen was.
‘Wat doe jij nog hier? Ik wilde net weg fietsen toen ik je zo treurig voor het raam zag staan.’ fluistert ze in mijn oor.
‘Waarom fluisteren we?’ fluister ik terug.
‘Je kunt ook nooit normaal antwoord geven zeg.’
‘Jij anders ook niet hoor.’ ik probeer me niet te bewegen. ‘Blijf me alsjeblieft vast houden. Je maakt m’n dag weer helemaal goed.’
‘Ik heb opeens een heel goed idee. Jij en ik. Samen alleen zijn in de bios en daarna breng ik je naar huis. Wat vind je?’
‘Is dat een date?’ ik glimlach, met mijn ogen dicht, naar de troep buiten.
‘Wil je dat? Ik bedoel als dit nieuw voor je is moeten we het misschien rustig aan doen?’ ze kijkt me aan vol verwachtingen.
‘Heb je altijd zulke goede ideeën?’ Grijzend zet ik een stapje achteruit om haar gezicht te kunnen zien. Die is een en al sterren.
‘Jep, je houd het nog wel een poosje met me uit. Ik ben een en al spontane ideeën.’
‘Mooi. Een paar probleempjes, ten eerste heb ik geen jas bij en ten tweede ben ik lopend.’ Ik trek een gek gezicht.
‘Daar weet ik wel wat op.’ ze pakt mijn hand en trekt me mee naar de kluisjes. Daar stopt ze wat boeken in haar kluisje, haalt er een grijze trui met capuchon uit, ‘Voorbereid naar school komen zegt mijn ma altijd.’, en trekt hem over m’n hoofd.
‘Oke, kom ik heb een idee. Niet het beste idee maar het is wel leuk.’ ze trekt me mee tot het glas dat ons gescheiden houd van het weer waarvan ik steeds meer ga houden. ‘Spring op mijn rug.’
‘Serieus?’ o god, nee echt niet.
‘Ja kom.’ ze draait zich om. Met haar fietssleutel al in haar handen.
‘Maar dat houd je nooit!’
Ze kijkt me verbaasd aan. ‘Ik ben sterker dan ik lijk hoor!’
Ik zucht. ‘Oke, vergeet niet dat ik je gewaarschuwd heb.’
‘Alles wat uit jouw mond komt onthoud ik’ ze draait zich weer om.
Ik spring op haar rug. Ze pakt me stevig vast. Haar handen om mijn benen, mijn handen op haar schouders, mijn neus in haar haren. De stres ben ik alweer vergeten. Het enige waar ik nog aan denk zijn haar handen haar handen haar handen en haar haren die verschrikkelijk kietelen. En dan begint ze te rennen door de plassen, met grote slagen en veel meer drama dan nodig, zwemt ze er door heen. Zet me op haar fiets en begint te fietsen. En fietsen, en fietsen...
We komen wat auto’s en bomen met een hoop bladeren tegen die ons nat sproeien. En ik blijf haar stevig vast houden. Handen om haar buik, hoofd tegen haar rug, voeten bungelen, gedachtes overal en nergens. Het lijkt dagen te duren, dagen waarvan ik anders alleen kan dromen, en dan zijn we er opeens. Voor de bioscoop met haar arm om mijn schouder lopen we naar binnen.
‘Hoi, welke film draait er nu?’ vraagt Saar aan de man achter de kassa.
‘Er is niemand maar ik kan Save Haven voor jullie opstarten?’ Hij kijkt ons vragend aan. Op zijn naamplaatje staat de naam Steven.
‘Dat lijkt me geweldig. Ene Steven, mag ik je zo noemen? Oke, Steven kan je misschien wat popcorn voor ons regelen?’ haar hand zakt tot mijn rug.
Ik hou mijn adem in. Saar doet hetzelfde. Totdat we zitten, in een donkere zaal, vol onzichtbare vrienden. Ze kijkt me aan. Ik kijk haar aan en we beginnen te lachen. Zo’n hysterische lach die al heel lang klem zat en er nu eindelijk uitkomt. Zo’n lach die je niet tegen kan houden of stoppen. Een verrukkelijke lach. God wat lacht ze verrukkelijk. ‘We zijn samen alleen in deze grote donkere zaal, er speelt een romantische film met kleffe muziek, dus waarom zoenen we niet?’ vraagt ze me met een verbaast gezicht terwijl we voor het grote scherm op de grond gaan zitten.
Als bij een lamp wordt de schakelaar aan geklikt en begin ik te gloeien. ‘D D Dat weet i ik ook niet.’
Ze schuift een pluk doorweekt haar uit mijn gezicht en zegt ‘Ach wat ben je toch schattig.’ alsof ze het tegen een klein kind heeft.
‘Bedankt?’ ze geeft me een lief glimlachje.
‘Als ik jou was zou ik die trui even uit doen anders zit je morgen ziek thuis en dat wil ik niet hebben. Nu ik je eindelijk voor mezelf kan hebben wil ik je wel heel de dag kunnen zien.’ ze trekt zelf haar jas uit en gooit die samen met onze tassen in de hoek van de zaal.
‘Oh dus nu ben ik van jouw?’ ik gooi mijn/haar trui ook op het hoopje.
‘Jep.’ ze pakt mijn hand.
‘En daar heb ik niks over te zeggen?’
‘Nop.’
‘En je kunt alles met me doen wat je wilt?’ vraag ik opnieuw. Ik hoor haar zuchten. Ze begint mijn vingers warm te wrijven.
‘Jep.’ ze bloost een beetje.
Bestaat vinger vrijen? Of handje vrijen? Voetje vrijen kan en dit gaat er
behoorlijk veel op lijken. Ik zal het vanavond gelijk in mijn persoonlijke
woordenboek zetten.
Ze kust de topjes van mijn vingers. Er glijd een rilling over mijn rug. Ja het is officieel, handje vrijen...
Dan legt ze onze handen op mijn been en kijken we een stukje van de film maar ik kan me niet consenteren. Haar hand, haar hand, haar hand....
‘Mijn moeder dringt wel eens citroen melisse thee.’ merkt Saar op. ‘Er staat een plantje van in onze tuin.’
‘Oke.’
Ze verteld verder ‘Ze plukt de citroen melisse, maakt het schoon, laat het drijven en drinkt het dan op.’
‘Uhm...’
‘Mag ik jou ook plukken, schoonmaken, laten drijven en dan opdrinken?’ ze kijkt me heel serieus aan.
‘pfff.... Dat is diep.’ Ik kan mijn lach niet onderdrukken.
‘Soms kan ik heel diep zijn.’ ze lacht en gaat op haar zij liggen.
‘Schrijf je zelf liedjes?’
‘Ja, ik speel ook gitaar.’
‘Wil je iets voor me zingen?’ ik wil haar zo graag nog een keer horen.
‘Kom staan.’ ze trekt me aan mijn hand omhoog.
‘Wat ben je van plan?’ zeg ik als ik voor haar sta. Zo dichtbij..
‘Leg je armen om mijn nek.’ haar handen op mijn rug.
Ze begint rondjes te draaien met mij in haar armen. Een paar stappen naar links, een draai, een paar stappen. Ze blijft bewegen. ‘Deze heb ik gisteren geschreven. Wil je het horen? Hij is nog niet helemaal af.’
‘heel graag.’
Anders dan de vorige keer blijft ze me aan kijken terwijl ze zingt. Het is zoveel intenser, persoonlijker. Het is gewoon zo..

‘Als je van me houd.
Moet je me nemen zoals ik ben
Dat ik anders ben
Zou niks uit moeten maken.

Ik doe niet aan jongens
Gewoon meiden
Meiden met stijl en klasse,
Zoals jij.
Meiden zijn goed voor meiden,
Vindt ik.

Ik draai me naar je toe.
Je lacht met een hoop sterren.
Ik glimlach, knipoog.
Gewoon omdat ik dat leuk vindt.
Gewoon omdat ik dat kan.

Meiden zijn zoveel meer.
Zoveel beter, zoveel leuker, zoveel lekkerder.
Zeg niet dat ik wel van gedachten zal veranderen.
Of dat ik haar alleen maar bewonder.
Ik zal van gedachten verander als dat kon.
Maar dat kan ik niet.
Ik ben blij om wie ik ben.
Ik ken mezelf zoveel beter dan dat jij mij kent. ’

Alles draait. De wereld draait. Ik draai. Alles loopt door elkaar. Mijn gevoelens mixen zich tot een grote gevulde maag van blije, vage gevoelens.
‘Ho, kijk uit niet vallen. Ik hou je vast.’ ja ze houd me vast. Zo vast. Het puntje van mijn neus raakt haar hals bijna aan. Ik ga op mijn tenen staan om haar aan te kunnen kijken. Ze bespaart me de moeite door me op te tillen.
‘Dat was heel mooi. Je bent gewoon zo...’
Zachte lippen op mijn lippen. Kersen en zoute popcorn. Vingers rond mijn gezicht, op mijn schouders, vingers zijn overal. Op haar armen, in haar haren. En dan gaat het net zo snel als dat het kwam. Al blijf ik het voelen.
Ze zet me op de grond maar blijft me vast houden.
Ik kijk in een spiegel. We grijnzen onze tanden bloot.
‘Dus..wat wilde je me zeggen?’ vraagt Saar.
‘Je bent de wereld.’
‘Jij bent veel meer dan de wereld. Je bent een donkere nacht met sterren.’
‘En dit gevoel voelt zo goed.’
‘Ik voel het ook.’
‘Het is moeilijk. Ik kan er nog niet zo goed aan wennen. En wat zullen mensen denken?’ vraag ik haar.
‘Ik snap dat het moeilijk is maar je moet gewoon jezelf blijven. Ook als je niet zeker weet wie je bent. Wat mensen denken doet er niet toe. Wat ik zeker weet is dat Liefde wel een manier vindt.’ ze legt haar handen opnieuw om mijn gezicht.
‘Zeker weten?’ ik wil het nog een keer horen.
‘Zeker weten. Liefde is iets geks. Perfect voor mij dus.’
‘Daar heb je gelijk in.’
‘Wen er maar aan dat ik altijd gelijk heb.’
‘Graag.’
‘Jij maakt mij gek en ik ga jou net zo gek maken.’ knipoog.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

merel14

Geplaatst op

21-05-2013

Geef uw waardering

Er is 4 keer gestemd.

Social Media

Tags

Liefde Meiden Regen

Reacties op ‘niet verwacht, je bent geweldig (deel 3)’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd