Ons verhaal

3 jaar geleden werden wij aan elkaar voorgesteld. Het klikte meteen en we waren al snel elk moment van de dag aan het sms'en. Ik begon vlinders in mijn buik te voelen voor je, ik was 13 en jij was 15. Hoe kon dat zelfs, een oudere jongen die mij leuk vond? Die vraag spookte vaak door mijn hoofd, maar de vlinders verdreven die altijd.

Een paar weken later kreeg ik opeens een berichtje van je dat je niet meer met me wou praten omdat je vond dat er geen toekomst in ons zat. Ik was gebroken, helemaal kapot. Ik heb je lang gehaat, gehaat omdat je me hoop gaf op ware liefde.

Vorige week ging ik uit met mijn vriendinnen. We gingen naar een plaatselijk festival. We zaten aan de bar iets te drinken en opeens stond jij daar ook. Eerlijk gezegd was ik je al helemaal vergeten. Je keek naar mij en ik naar jou. Je begon te typen op je gsm en ik keek weg, verlegen en bang. Toen ik weer opkeek was je er niet meer.

Ik keek naar mijn gsm en zag dat ik een bericht had, van jou. Een doodsimpel bericht waarin stond dat je me had gezien. Mijn hart sloeg even een slag over.
Ik ging met mijn vriendinnen terug naar de feesttent waar de 'echte' fuif bezig was en we hadden echt veel plezier en toen kreeg ik nog een sms met de vraag of je naar me toe mocht komen. Ik toonde de sms aan mijn vriendinnen en ze knikte beide hevig. Ik antwoordde dat je mocht komen.

Na 10 minuten stond je daar opeens, recht voor mijn neus. Verlegen zei ik hallo waarop jij antwoordde met een knikje. Je vertelde dat je iets te veel bier gedronken had en dat kon ik merken. Je moest moeite doen om recht te blijven staan. Meestal heb ik een hekel aan zatte mensen, maar deze keer niet. Je fluisterde in mijn oor dat het je spijt had van wat je al die jaren geleden had gedaan en gezegd. Ik zei dat ik je vergaf.

Tijdens de fuif heb je me vaak vastgepakt en vol hoop in mijn ogen gekeken. Soms stond je daar stilstaand naar me te staren, was je aan het kijken hoe ik aan het lachen was en plezier aan het maken was en zei je dat ik veel mooier was dan elk ander meisje op de wereld. Door de alcohol was je veranderd in een echte charmeur.

We hebben nog lang samen gefeest en echt de tijd van ons leven gehad. Toen we naar huis moesten gaan was het tijd om afscheid te nemen. Ik gaf je een knuffel en opeens voelde ik me warm worden vanbinnen, een soort warmte die er al lang niet meer geweest was. We lieten elkaar weer los en keken in elkaars ogen, beide hopend op iets, dat niet zou komen.

Toen ik een halfuur laten in mijn bed lag, kreeg ik een sms van je "slaapwel xx". Met een lach op mijn gezicht viel ik in slaap.

Sinds die sms zijn we blijven sms'en. We praten de hele tijd met elkaar en hebben het heel gezellig. Ik denk dat we beide hopen op meer zonder dat we het echt beseffen. We durven beide de eerste stap duidelijk niet te zetten. Ik vraag me af hoe lang het gaat duren voordat die eindelijk is gezet en we kunnen beginnen aan een mooi verhaal van ons twee.