Onverwachte liefde

31 januari

Het gesprek

Ik keek uit het raam, naar het kraampje rechtover ons appartement. Het oude vrouwtje was aan het inpakken, ze had van heel de dag nog niks verkocht. Ik droomde weg. Ik dacht aan Valentijn. Het was nog 2 weken en dan zou ik samen met de perfecte jongen een romantisch diner hebben en samen naar de zonsondergang kijken. Maar er was een probleem; er was geen perfecte jongen. Op 1 januari had ik mezelf beloofd dat ik dit jaar niet helemaal alleen in de zetel ging zitten en dromen hoe het eigenlijk zou moeten zijn. Er sloeg een deur dicht. “Hey, is er iets?” vroeg Bram. Hij was blijkbaar thuisgekomen van zijn wandeling en stond nu voor mij in de keuken. “Oh sorry Bram, ik had je niet horen binnenkomen.” “Geeft niet hoor, alles in orde? Je kijkt nogal triest.” Ik zuchtte. Hij keek vragend en af wachtend naar me. “Neen hoor, niks speciaals.” Hij zette zich ook aan tafel recht tegenover mij. “Amanda, je weet dat je me alles mag zeggen, of het nu speciaal is of niet.” “Oké, je weet wel dat ik mezelf beloofd heb dat ik dit jaar een leuke Valentijn zou hebben.” “Ja, dus?” “Wel, het is nu 31 januari, dat is 2 weken voor Valentijn en ik heb nog altijd de perfecte jongen niet gevonden.” Bram zette zich recht en ging naar de koelkast, daar pakte hij de fles melk en schonk hij wat melk in een glas. Hij keek op. “Dus daarom zit je hier wat triest door het raam te kijken, gewoon omdat je de ‘perfecte jongen’ nog niet gevonden hebt! Ik begrijp jullie vrouwen echt niet hoor!” Ik zuchtte weer en keek terug naar buiten. Hij is een jongen. Jongens begrijpen dat toch helemaal niet, de liefdeloze wezens dat ze zijn. “Snap je het dan helemaal niet Bram? Wat ga jij misschien doen op Valentijn?” Hij draaide zich om. “Wel, nu je het vraagt Amanda, ik ga samen met mijn maten naar de cinema en wij gaan veel plezier maken. Want je hoeft niet per se met iemand alleen te zijn op Valentijn, je kan ook met vrienden weggaan. Zo speciaal is die dag helemaal niet.” “Jij begrijpt mij niet.” “Neen, ik begrijp je wel. Denk jij dat ik geen hart heb of zo?” zei Bram boos. “Als je zo doet niet neen.” zei ik boos terug. We waren ondertussen al aan het roepen tegen elkaar. “Amai, wat ben jij een goeie vriendin!” Er liepen tranen over mijn wangen. Ik ging naar mijn kamer. Zonder dat ik het door had was ik mijn valies al aan het inpakken. Ik verzamelde alles bij elkaar en ging terug naar de keuken. Bram stond nog steeds op dezelfde plaats. Hij keek naar mij, zijn gezicht stond verdrietig. “Ga je weg?” vroeg hij. “Ja, ik wil even weg van hier, even alleen zijn, het spijt me Bram.” “Ik begrijp het niet, ik zei gewoon mijn mening. Het was niet de bedoeling om je te kwetsen.” “Echt Bram, het geeft niet, ik heb gewoon even rust nodig.” Hij keek even weg en trok zijn neus op. “Neem maar alle tijd die je wilt, en bel me als je terug wil komen.” zei hij op een lieve toon.

Het vertrek

Ik nam de lift naar beneden. Voor ik naar mijn auto ging, wou ik nog even de brievenbus checken of er nog post was voor mij. Ik zag Jan staan. “Hey Amanda!” “Hey buurman” we lachten naar elkaar. “Kom jij ook de post checken?” “ja Jan, net zoals jij.” hij keek achter me en zag mijn tas. “Ga je weg?”, “Ja, ik heb even rust nodig.” “Ik begrijp je, iedereen wil wel eens weg van het dagelijkse leven.” “Net wat ik dacht, Jan.” Ik pakte de post, nam afscheid van Jan en ging naar mijn auto. Naar waar zou ik nu gaan? Misschien naar mijn zus? Ik startte de auto en reed weg.

De nieuwe thuis

Ik legde al mijn gerief op het bed in de logeerkamer. Ik had net mijn zus gebeld, ze was niet thuis, ze was op zakenreis. Ze ging ongeveer 1 week weg blijven, ze had gezegd dat ik haar huis wel even mocht gebruiken. Ik was opgelucht, ik had rust gevonden. Ik ging naar de keuken, ik had geluk er was nog eten in huis. Nu moest ik niet speciaal naar de winkel. Het was raar om nu niet in ons appartement van Bram en ik te zijn. Ik pakte een pak chips uit de kast en liep naar de living. Mijn zus had een goede stijl, ze was een advocate en reisde heel veel rond en had het daardoor heel druk maar haar huis was heel rustgevend, de combinaties van alle kleuren op de muren en de meubels waren perfect. Ik zette me in de beige stoffen zetel en zette de tv aan. Ik zapte wat rond, maar er was spijtig genoeg niks interessants op tv. Ik zette het geluid van de tv zachter en pakte een tijdschrift dat op de salontafel lag. Het tijdschrift lag open op een artikel, raad eens waarover het artikel ging. Valentijn natuurlijk, alsof de dag nog niet erg genoeg was. Ik begon het artikel te lezen. Het was verspreid over twee pagina’s. Aan de linkerkant was het de mannelijke kant, aan de rechterkant was het de vrouwelijke kant, altijd dezelfde vragen en telkens andere antwoorden afhankelijk van het geslacht. Ik las het artikel heel grondig. Ik werd verdrietig, ik had mijn beste vriend verlaten gewoon omdat ik misschien iets te gevoelig reageerde, en hij gewoon zijn menig gaf. Ik geeuwde. Ik was moe, ik liep naar de logeerkamer, maakte me klaar om te gaan slapen en kroop mijn bed in. Ik wou dat deze dag zo snel mogelijk over was. Bram ging ik even met rust laten, ik had hem gekwetst en ik was nog niet klaar om terug te keren. Morgen zou ik me beter voelen, ik dacht aan alle leuke momenten die ik met hem had beleefd. Al die super momenten, ik haalde een paar keer diep adem en viel toen in slaap.

7 februari

Het gemis

Ik legde het beleg en de groenten in de koelkast, ik was net terug van de winkel. De radio stond aan, het was een vrolijk liedje. Ik danste even mee met het ritme van het liedje. Ik keek door het raam of er iemand me kon zien. Als de gordijnen open waren had het huis een heel zomerse sfeer, het huis had veel lichte kleuren, wat eigenlijk wel raar is want het is winter maar toch was er dan veel licht in het huis. Ik zag de kalender hangen, hij hing tegen de keukendeur vastgemaakt met 1 spijker. Ik zag de datum, er prikte iets in mijn borst, vandaag was het 7 februari precies 1 week geleden dat ik ruzie heb gehad met Bram, precies 1 week geleden dat ik hem heb gezien, ik kan me zijn trieste gezicht nog perfect voorstellen. Het was gebrand op mijn netvlies, er liep een traan over mijn wang. In deze week had ik veel nagedacht. Ik wou weg en rust vinden, en dat had ik nu ook. Maar eigenlijk had ik helemaal nog niks gedaan buiten gelezen en naar tv gekeken. Ik wou weg, terug een iets zien van de wereld.

De ‘perfecte’ jongen

Ik pakte mijn autosleutels en reed naar het centrum van de stad. Ik parkeerde me op de parking naast de kerk, en liep verder naar een gezellig cafeetje waar ik soms afsprak met mijn zus. Ik zette me aan de toog. Ik bestelde een koffie en zette me achteraan een tafeltje voor twee aan het raam. Ik keek rond, en dacht dat ik hier misschien wel de perfecte jongen voor Valentijn kon vinden. Ik zat niet alleen in het café, en zaten een paar jonge meisjes aan de toog te flirten met de barman, verder vanachter in het café zag ik een grote groep mannen. Ik bekeek ze één voor één, van top tot teen. Niks speciaals tussen dacht ik bij mezelf. Ik keek op mijn gsm. Het was kwart voor 4. Ik keek uit het raam. Er stopte een jongen met een motor voor het raam, hij had een zwarte Yamaha. Hij stapte van zijn motor en zette zijn helm af. hij had een blonde kuif, mooi rechtgezet met wat gel. Hij droeg een gescheurde jeansbroek met een zwarte leren jas erop. Hij kwam precies recht uit een film. Plots besefte ik me dat ik aan het staren was. Ik keek snel de andere richting uit. Hij hing zijn helm aan het stuur van zijn motor en kwam dan binnen in het café. Er kwam een geroep vanuit de achtergrond. De jonge mannen stonden allemaal recht en begroetten de jongen. Ik was weer aan het staren, maar deze keer was ik niet de enige, de meisjes aan de toog keken ook, ze hadden blijkbaar geen interesse meer in de knappe barman.

De interesse

Ik keek de hele tijd richting de jongen en zijn vrienden. Hij was ongelofelijk knap. Ik begon te lachen. Plots draaide de jongen hem om, richting mij. Ik keek snel weg. Een paar seconden later, wou ik terug kijken maar hij keek nog steeds, maar nu keken zijn vrienden mee. Ik keek achter me maar daar was een muur. Mijn wangen begonnen te gloeien. Ik wist dat ik rood werd. Ik keek naar de jongen en lachte verlegen. Hij lachte terug. Hij zette zich recht. Hij zei iets tegen zijn vrienden en keek toen terug naar mij. Hij wandelde mijn richting uit. Ik versteende en kreeg een raar gevoel in mijn buik. Hij kwam mijn richting uit, ik wist het zeker want ik zat helemaal alleen aan het raam in het café. Hij stopte 1 meter van me. Ik keek naar boven en hij keek naar beneden naar mij. Hij deed zijn mond open, “hey, vind je het erg als ik er even bij kom zitten?” “Ik lachte “Neen hoor, helemaal niet.” Hij zette zich recht tegenover me aan de tafel. Hij lachte. “Dus, wat doet zo’n mooi meisje, zoals jij hier helemaal alleen in een café?” “Wel, ik had zin om eens naar buiten te gaan en toen ben ik hier terecht gekomen.” Hij lachte weer, met zijn tanden bloot, hij had mooie witte rechte tanden. “Wel leuk, zou ik dan ook mogen vragen wat de naam is van deze mooie dame?” ”Ja, dat mag u, alleen als u dat dan ook doet.” Hij keek me heel vriendelijk aan “Ik ben John, maar de vrienden noemen me Johnny” “Oké Johnny, Ik ben Amanda en de vrienden noemen me Amanda.” We lachten even samen. “Jij bent grappig, Amanda!” ”Jij ook Johnny.” Ik keek hem even recht in de ogen aan en kreeg een warm gevoel in mijn buik. “Heb je zin om misschien eens iets samen te gaan eten of zo?” Ik kreeg een tinteling door heel mijn lijf. Een knappe jongen die ik niet eens kende was op me afgekomen en vroeg nu of ik eens zou willen afspreken met hem. Dit was niet normaal. “Ja! Heel graag zelfs” Dat kwam er een beetje luider uit dan ik had verwacht. “Dus je wilt wel eens met mij op een date?” “Ja, natuurlijk, sorry dat het zo luid was, ik was een beetje verast.” “Waarom zou je verast zijn, zo’n meisje zoals jou heeft dit waarschijnlijk heel de tijd.” “Was dat maar zo, wel Johnny ik ben verast omdat ik er nog nooit zo’n knappe jongen zoals jij op mij is afgekomen om dan te vragen om misschien eens iets te gaan eten.” Wat was ik een slijmbal. Hij lachte en keek even naar zijn vrienden die vanachter in het café zaten. “Dus Amanda wanneer zou je eens willen weggaan samen met mij?” “Wanneer ben je vrij?” vroeg ik zo verleidelijk mogelijk. “Ik ben altijd vrij voor jou.” hij knipoogde naar me, ik keek weg naar buiten, ik kreeg een raar gevoel precies of ik moest flauwvallen maar dat gebeurde gelukkig niet. “Dat is heel lief van je Johnny.” “Alles voor zo’n mooie dame zoals jou.” We staarden elkaar even aan, ik bekeek hem van top tot teen. Eerst keek ik naar zijn haar, licht blond haar dat mooi was rechtgezet met een plak gel, dan keek ik naar zijn prachtige blauwe ogen, zijn mond met perfecte rechte tanden. Hij had een goede kledingstijl, hij droeg een uitgerafelde, gescheurde donkerblauwe jeansbroek met daar op een zwarte leren jas. Hij zag er echt perfect uit, ik kon het me al voorstellen. Ik samen met Johnny aan een tafel in een romantisch restaurant op Valentijn. Ik bedacht me even dat we al een tijdje naar elkaar aan het staren waren. “Wil je dan misschien morgenavond iets gaan eten?” “Ja graag, ik ken een gezellig restaurant waar je van alles kunt eten.” Hij draaide zich terug om naar zijn vrienden, een grote stevig gebouwde jongen stak zijn hand op. Johnny keek terug naar mij. Hij pakte een papiertje en schreef iets op. Ondertussen zette de groep mannen zich recht en liepen ze naar buiten. “Vind je het erg als ik weg ga, hier is mijn telefoonnummer. Sms me vanavond om alles te bespreken voor morgen.” “Oké zal ik doen en trouwens leuke motor.” “Dank je, je mag ooit weleens meerijden.” Ik lachte opgetogen naar hem. Hij zette zich recht, knipoogde nog een keer en liep toen ook naar buiten. Ik staarde hem aan, hij liep zo sierlijk en elegant. Hij pakte zijn helm van zijn stuur en zette hem op. Hij zwaaide nog eens naar mij, en ik zwaaide terug. Hij stapte om zijn motor en was weg. Ik pakte het papiertje en stopte het in mijn handtas. Ik keek rond in het café, er was zo goed als niemand meer. Buiten het groepje jonge meisjes die nu terug aan het flirten waren met de barman. Ik zette me recht, zei dag tegen de mensen aan de toog en liep toen terug naar mijn auto.

De teruggedachte

Ik stak de sleutel in het contact en de radio sprong aan, het speelde een bekend en vrolijk liedje, maar ik werd er helemaal niet vrolijk van. Het was het liedje van Bram en ik, dit was het liedje waar we elkaar op hebben leren kennen. Het was op een van mijn eerste feestjes ik was net 16 geworden en ik was samen voor de eerste keer alleen met een vriendin, Amber naar een feestje, maar ik was Amber kwijt geraakt in alle drukte en liep toen naar de bar om nog iets te halen om te drinken. En toen zag ik hem, Bram was aan het dansen in het midden van de dansvloer, hij kon eigenlijk echt niet goed dansen maar hij had wel veel plezier dat kon je zien, hij straalde gewoon. Ik keek naar hem om te zien of hij met iemand was gekomen maar hij was alleen. Na 5 minuten dansen was hij al wat moe, hij liep ook naar de bar. “Hey, ik zie dat jij goed kan dansen” hij lachte naar mij “dank u, ik had je al zien kijken.” Hij bestelde een cola en keek toen terug naar mij. “Ben je hier alleen?” “Neen, ik ben hier met een vriendin maar die ben ik kwijt geraakt.” Ik keek snel nog eens rond in de zaal of ik ze toch nergens zag, maar neen geen Amber te bespeuren. “Ga jij niet dansen? Even alles laten gaan.” “Best niet, ik kan niet dansen.” Zei ik verlegen. Hij keek heel nadenkend naar me. “Dat kan niet iedereen kan dansen, je moet je gewoon laten gaan en dan gaat het vanzelf.” “Maar toch kan ik niet dansen.” “komaan ik zal mee doen!” ik dacht even na. “oké dan ik zal dansen maar alleen als je me niet alleen laat op de dansvloer.” “Zal ik niet doen, en trouwens ik ben Bram.” “Ik ben Amanda.” Vanaf dat moment zijn we beste vrienden geworden, we deden alles samen. En toen we afstudeerde hebben we samen een appartement gekocht. Nu ik terug dacht aan al die momenten die wij hebben beleefd in 7 jaar werd ik verdrietig. Hij had nog niks van hem laten horen en ik ook niet. Ik miste hem. Ik reed op de oprit van mijn zus, stapte uit en ging naar binnen. Ik dacht aan vandaag, ik dacht aan Johnny. Ik kon nog steeds niet geloven dat hij naar mij was gekomen en mij had uitgevraagd. Morgen zou ik met hem afspreken, ik kreeg stress. Wat ga ik aandoen? Om hoe laat gaan we afspreken? Zou het een leuk restaurant zijn? Plots dacht ik er aan, aan het papiertje waar zijn telefoonnummer op stond dat in mijn handtas zat. Ik liep naar de hal en pakte mijn handtas. Ik typte het telefoonnummer in en opende een bericht. Wat zou ik sturen? Ik begon te typen; “hey Johnny, ik ben het Amanda. Het meisje van daarnet in het café. Het was om te vragen waar we morgen afspreken, en om hoe laat? PS: ik heb er zin in.” Ik klikte op verzenden en weg was het bericht. Ik zette me aan tafel in de keuken en legde mijn gsm voor me. Ik wachtte op een antwoord. Mijn gsm trilde, ik had een nieuw bericht. Het was van Johnny. Amai die antwoord snel. Ik las het bericht; “Hey Amanda, morgen afspreken om 18 uur aan het cafeetje van daarjuist, ik zal je dan wel brengen naar het restaurant dan kan je eens meerijden om mijn motor. Xxx” Ik was aan het lachen, Ik had er echt zin in en ik zou eens op zijn vette motor meerijden. “Zou heel leuk zijn, ik heb echt zin in morgen. Groetjes Amanda xxx” antwoorde ik. Ik bestelde een pizza met ananas, olijven en hesp. Ik had honger, ik had van heel de dag nog bijna niks gegeten alleen vanmorgen 2 boterhammen met confituur. De pizza zou over 45 minuten gebracht worden dus ik had nog genoeg tijd om op mijn gemak een lekker warm bad te nemen. Ik pakte propere handdoeken uit de kast en ging naar de badkamer. Het bad was goed, genoeg water, genoeg schuim, ik pakte wat kaarsen en zette die op de rand, lekker romantisch. Ik zette me in bad en droomde even weg. Ik dacht aan Bram, Johnny, mijn zus… ik weet niet hoelang ik daar gelegen heb maar toen ik uit het bad ging was ik helemaal verrimpeld. Ik trok de zwarte badjas van mijn zus aan en ging naar de living. Ik zette de tv aan en keek naar het nieuws van 19 uur. De bel ging. De pizza was er. Ik betaalde en ging toen terug naar de living en zette me in de zetel met de pizza. Ik probeerde proper te eten want als er een vlekje op de zetel van mijn zus zou komen was ik eraan. Het werd al laat en ik besloot om te gaan slapen.

8 februari

De terugkomst

Ik was lekker aan het dromen toen ik plots mijn irritante wekker hoorde die me uit mijn lekkere slaap rukte. Het was net 12 uur gepasseerd. Ik deed de gordijnen open, het zag er erg grijs uit vandaag. Het miezerden heel licht. Ik deed mijn zwarte jurk met een blauwe rand aan. Ik ging naar de badkamer. Amai wat zag ik er slecht uit. Ik pakte mijn kam en begon mijn haar te kammen, ik stijlde het tot erg geen enkel krulletje meer te zien was. Toen deed ik een beetje zwarte eyeliner op en keek toen in de spiegel. Ik zag er goed uit, vond ik van mezelf. Nu nog hopen dat Johnny dat ook vond. Mijn gsm trilde. Ik had een sms van Johnny. “Goeiemorgen mooie engel, ik heb vannacht over u gedroomd. Tot straks.” “Hallo mijn charmante prins, nog even en dan zie ik je.” Stuurde ik terug. Hij wist wel goed wat hij allemaal moest zeggen tegen een meisje om haar te laten zweven. Ik pakte mijn autosleutels en ging naar buiten. Ik ging naar huis, naar ons appartement. Ik had kleren nodig, en trouwens ik zou ooit eens terug moeten gaan. Het was niet ver maar 20 minuten rijden. Ik parkeerde me op mijn vaste plaats, kocht een tros druiven en 1 kilo appelen aan het kraampje bij het oude vrouwtje aan de overkant. Ik ging naar binnen, nam de lift en deed de deur open. Bram was thuis, ik hoorde muziek vanuit de keuken en zijn schoenen stonden in de gang. Ik deed de deur luid dicht zodat hij kon horen dat er iemand was. Ik deed mijn jas uit en liep naar de keuken. Hij was het afwasmachine aan het uitlanden. “Hey” zei ik heel zacht. Hij verschoot en draaide hem om. “ow hey, ik had je niet gehoord, alles goed met jou?” ik lachte heel zachtjes. “Ja hoor, met u?” “Ja zoals normaal, niks speciaals.” Ik ging aan tafel zitten en keek naar buiten. “Bram, ik wil me graag excuseren, het spijt me echt, ik had niet zo gemeen moeten zijn.” Hij lachte naar mij en schudde zijn hoofd. “Geeft echt niet Amanda, ik ben al blij dat je nu terug bent.” Ik zette me recht en liep naar Bram. Ik gaf hem een knuffel. Het voelde zo goed om terug te zijn, ik wou niet loslaten. Ik gaf hem een kus op de wang. “Dank je Bram.” Hij gaf me een schouderklopje. “Wel nu je terug bent kan je me helpen uitladen. We lachten even samen. Het was precies of er niks gebeurd was. Na het uitladen van het afwasmachine, gingen we in de zetel zitten en keken we naar ons favoriete programma.

Het vergeten afspraakje

De uren vlogen voorbij toen ik plots een berichtje kreeg. Ik was het helemaal vergeten het was al half 7 en ik had afgesproken om 18 uur met Johnny. Ik sprong recht en liep naar de gang. “Hé, wat is er, waarom heb je ineens zoveel haast?” “Sorry Bram maar ik was iets helemaal vergeten, ik heb afgesproken met een vriend en ik moest er eigenlijk al zijn.” Bram keek heel gechoqueerd. “Met een jongen?” vroeg hij. “Ja, ik heb hem gisteren in de stad leren kennen.” “Ah oké, ga dan maar snel.” Hij keek alsof zijn hart was gebroken. “Sorry Bram, ik was het helemaal vergeten. Ik ben tegen 23 uur of zo terug.” Ik lachte nog eens naar hem en ging toen naar buiten. Ik kreeg weer zo’n warm gevoel toen ik aan Johnny dacht. Ik was er bijna, ik reed voorbij de kerk. Ik zag hem buiten het café staan met zijn motor. Ik parkeerde me tegenover het café. “Hey Johnny, het spijt me echt zoveel dat ik te laat ben, ik was het uur helemaal uit het oog verloren.” hij keek me strak aan en toen klaarde zijn gezicht weer op. “Geeft niet, ik dacht dat je niet ging komen opdagen.” “Natuurlijk zou ik dat doen, ik kijk hier al heel de dag naar uit.” We gaven elkaar een knuffel en stapte op zijn motor. Ik hield me stevig vast aan hem. Hij had zijn helm aan mij gegeven zodat ik hem kon dragen. We zaten nog geen 10 minuten op de motor en toen zette Johnny ons al aan de kant. We waren een grote onbekende stad. Ondertussen was het al donker geworden en de lichtjes in de stad schitterde. Hij leidde me naar binnen, en we zetten ons aan een klein tafeltje voor twee helemaal vanachter in het restaurant. Het zag er heel gezellig uit, er waren weinig mensen in het restaurant. Boven onze tafel hing een zilveren lamp. Johnny deed teken naar de ober en die kwam. “Goedenavond, wat zouden jullie willen bestellen?” vroeg de ober zeer beleefd. “Wij willen graag de zalmschotel en als drank allebei een cola.” Zei Johnny zonder iets te vragen aan mij. “Komt in orde.” Zei de ober heel vriendelijk en toen liep hij weer weg. “Wat had dat te betekenen?” Vroeg ik boos. “Wat nu weer?” Zei Johnny grof terug. Wat voor een vreemde reactie was dat. “Wel Johnny, mag ik zelf al niet meer kiezen wat ik eet of drink?” Ik keek hem boos aan. “Ik zit hier 45 minuten te wachten om dat jij het uur uit het oog bent verloren en nu ben jij boos op mij!” Ik begreep hem maar ik vond wel dat hij aan het overdrijven was. “Ik heb toch al sorry gezegd.” De gezellige sfeer was direct verdwenen. “Ik dacht het al hoor Amanda, want als je nu nog zo klagen zou ik u hier gewoon achterlaten zodat je te voet naar huis kunt gaan.” “Jij onbeleefderik, dat had ik niet van jou verwacht.” Ik was woedend. “En weet je wat ik ga toch liever te voet naar huis dan met jou en jouw stomme motor!” Ik zette me recht en liep naar buiten, ik pakte mijn gsm en sms’te Bram dat hij me moest komen halen. Ik stapte een paar rondjes voor het restaurant en iets later was Bram er al. Ik stapte in en we reden direct naar ons appartement.

De troostende vriend

We zeiden niks tijdens de rit naar huis pas toen we in de living waren zei Bram iets. “Hoe voel je je?” ik keek op ik verschoot, het was zo lang stil geweest. “Valt mee, niet super, Johnny is zo’n egoïst.” We zette ons neer in de zetel. “Wat heeft hij gedaan misschien? Als ik dat mag vragen hè.” Ik zuchtte. Ik was aan het nadenken, had ik misschien toch niet een beetje overdreven? “Wel het begon allemaal toen ik toekwam, ik was al te laat maar dat wist je al. Hij wachtte buiten en toen we binnen waren, bestelde hij gewoon zonder iets te vragen wat ik wou hebben voor te eten of te drinken.” Ik twijfelde had ik wel goed gehandeld? “Je hebt gelijk, hij is een egoïst, jij had zelf de keuze moeten hebben wat je zou willen bestellen.” Ik lachte naar Bram. “Heb je zin om nog naar een leuke film te kijken?” vroeg Bram heel vriendelijk. “Liever niet, ik wil vroeg in bed vandaag. Bram leek een beetje teleurgesteld. “Morgen heel graag, beloofd.” Ik gaf hem een knuffel en een kus op de wang en liep toen naar mijn kamer.

12 februari

Het lief berichtje

Het was al 4 dagen geleden dat ik op date was geweest met Johnny. Vandaag had ik terug iets gehoord van hem, hij had vanochtend een berichtje gestuurd. “Goedemorgen mijn liefste, het spijt me echt van de vorige keer ik had echt niet zo moeten reageren, ik geef toe dat ik een beetje overdreven heb. Ik zou het graag terug goed willen maken. Alsjeblieft geef me nog een kans, ik zal je uiteten nemen op Valentijn en je dan daarachter lekker verwennen. Xxx Jouw Johnny” Het was een lang bericht. Ik begon te lachen. Misschien was Johnny toch niet zo slecht en had hij misschien gewoon een slechte dag gehad of zo. Ik stuurde hem snel een bericht terug. “Goedemorgen Johnny, dat was een lief berichtje van jou, en ja ik zou graag uiteten willen gaan op Valentijn met jou. Stuur de details later maar xxx Amanda” ik keek op. Valentijn was nog maar 2 dagen te gaan, ik ging Valentijn gewoon doorbrengen met Johnny. Dat zou ik nooit hebben voorspeld in het begin van het jaar. Ik kreeg kriebels in mijn buik als ik dacht aan Valentijn. Ik hoopte zo dat het ging zijn hoe ik het me al jaren voorstelden. Ik draag mijn mooiste rode cocktailjurkje en mijn hoge zwarte naaldhakken. Mijn haar mooi opgestoken en simpele maar mysterieuze make-up. Ik kom binnen en hij staat me op te wachten aan de ingang met een enkele rode roos in zijn hand. Ik met de perfecte jongen samen in een romantisch restaurant, overal brandende kaarsjes, wij helemaal alleen, in het hoekje van dat restaurant. Alles loopt perfect zoals gepland en dan s ’avonds zet hij mij af aan mijn huis en kussen we voor de eerste keer. Die nacht droomde in over Valentijn.

14 februari

De voorbereiding

Het was Valentijn. Ik stond op met een brede lach op mijn gezicht. Ik had zoveel uitgekeken naar deze speciale dag. Vandaag zou zo perfect zijn. Ik liep naar de keuken, eigenlijk was het meer dansen. Bram was de tafel aan het dekken. “Hey Bram, goed geslapen?” vroeg ik heel opgetogen. “Ja hoor, je ziet er heel vrolijk uit.” Ik ging recht tegenover hem aan tafel zitten. Bram was naar de bakker geweest. Hij had croissants gekocht en verse chocolademelk. Wat lief van hem. “En trouwens Amanda, gelukkige Valentijn.” Zei Bram. “Dank je Bram, jij ook.” Ik nam een croissant en nam een slok van de chocolademelk. “Dus je spreek straks af met Johnny?” vroeg Bram op een nuchtere toon. “Ja, we gaan samen uit eten.” Zei ik een beetje te enthousiast. “Wat ga jij doen vandaag?” vroeg ik heel nieuwsgierig aan Bram. “Ik? Ik ga gewoon thuis blijven en s ‘avonds naar een film kijken.” Zei hij. “Sorry dat ik niet bij jou kan blijven en mee naar de film kan kijken.” “Geef niet Amanda, ga jij maar met Johnny gaan eten. Ik red me wel.” Ik keek Bram nog eens snel aan, bedankte hem voor het lekker ontbijt en ging toen naar mijn kamer. Ik liep naar mijn kast. Wat zou ik aandoen? Ik keek wat rond. Blauw, rood, zwart, zwart met kant, zwart met blauwe strepen. “Hey Bram, kan je eens komen? Ik heb je hulp nodig!” riep ik vanuit mijn kamer. Ik hoorde voetstappen. “Ja, wat moet ik doen?” ik deed mijn kast verder open. “Kan je me helpen kiezen welk kleedje ik kan aandoen?” hij stapte mijn kamer in en deed de deur dicht. “Laten we eens kijken, hoe wil je eruit zien vandaag?” ik dacht even na. “Sexy, elegant en vrouwelijk maar niet erover. Snap je?” hij ging door al de kleedjes in mijn kast en stopte bij het laatste helemaal vanachteren in mijn kast. Hij pakte het kleedje, het was mijn zwart kleedje met een diepe rug uitsnijding. “Dit is perfect, het past heel goed bij jou.” Zei Bram heel fier van zijn keuze. “oké, wacht hier ik zal het even gaan passen.” Ik knipoogde naar hem en liep toen naar de badkamer. Ik trok het kleedje aan en bekeek mezelf in de spiegel. Ik voelde me zo mooi, ik zag er sexy, elegant en vrouwelijk uit maar helemaal niet erover. Ik ging terug naar mijn kamer en toen ik terug kwam zat Bram op mijn bed. “Ik ben er. Hoe zie ik eruit?” vroeg ik. Bram zette zich recht. “je ziet er betoverend uit, echt heel prachtig.” Hij lachte verlegen toen hij dat tegen mij zei. “Dank je wel Bram.” “Als ik jouw date zou zijn voor vandaag zou ik je de beste dag van je leven bezorgen.” Dat was iets heel moois en lief wat hij net zei.
Valentijn
Ik kreeg een berichtje. Het was Johnny met de details voor ons afspraakje. “We spreken af op de markt aan het standbeeld om 17 uur. Kusjes Johnny.” Ik keek naar de klok het was 16 uur ik had nog 1 uur de tijd om me klaar te maken. Ik keek terug naar het berichtje, ik had iets romantischer verwacht het is dan ook niet voor niets Valentijn vandaag. Ik deed mijn zwarte naaldhakken aan en liep toen naar de badkamer en bracht mijn make-up aan. Ik voelde me geweldig alsof ik heel de wereld aankon. De minuten tikten voorbij en toen was het tijd om te vertrekken. Ik vertrok naar de markt en parkeerde me aan het standbeeld om stipt 17 uur. Ik zette me op een bankje en wachtte op Johnny. Ik wachtte nu al 20 minuten en hij was er nog altijd niet. Plots hoorde ik het geluid van een motor, hij was er. “Hey” zei hij heel vlak. “Hey, je bent laat.” Zei ik een beetje teleurgesteld. “Wel, jij was de vorige keer te laat dus wou ik jou ook eens laten voelen hoe het voelt om de hele tijd op iemand te zitten wachten.” Weeral zo’n reactie. “Leuk.” Zei ik koeltjes. Hij zette zijn motor aan de kant en ging naast me staan. Hij draaide zich om en ging richting een klein cafeetje. Ik volgde hem maar ik kon hem niet inhalen hij stapte veel te snel. In het café zetten we ons aan een klein houten tafeltje. Niet echt romantisch. Ik keek naar hem, hij lachte niet eens terug. ik kreeg een koude rilling door heel mijn lijf, ik voelde me hier niet gewenst. Ik had iets veel romantischer, chiquer verwacht. Een chique restaurant met kaarsjes maar in plaats hiervan zaten we hier in een oud café waar het stonk naar oude mensen en sigaretten. Hij had niet eens iets speciaals voor me mee, geen mooie rode roos, geen chocolade, gewoon niets. We kregen niet eens een menu, Johnny bestelde weeral zonder maar iets te vragen aan mij. Ik wou naar huis. “Kan je mij even excuseren ik moet dringend naar toilet.” Zei hij veel te vriendelijk. “Ga maar, ik wacht hier wel.” Zei ik. Mijn gsm trilde. Ik had een bericht gekregen, het was van Bram. “Kijk in je handtas in het binnenzakje waar je sleutel zit.” Ik pakte mijn handtas en zette hem op de tafel. Er zat een envelop in het binnenzakje. Ik opende hem en las hem.

“Vandaag is het Valentijn, de dag waar jij elk jaar zoveel naar uitkijkt. Maar nooit veranderde er iets. Elk jaar keken we samen naar onze favoriete film samen gezellig in de zetel. Dat waren altijd de leukste momenten die wij samen beleefden. Ik schrijf je nu deze brief om je te laten weten dat ik elke keer dat ik je zie, elke keer als je me een knuffel geeft, elke keer als je me een kus op de wang geeft ik mij de beste persoon voel in heel de wereld, alsof er dan alleen maar twee mensen op deze aarde zijn, alleen jij en ik. Ik voel mij op mijn gemak bij u, ik voel mij al zo sinds het begin dat we vrienden zijn geworden. Al sinds op het feestje waar ik je heb leren kennen. Ik voel me al zo sinds het moment dat ik je zag op dat feestje, ik was aan het dansen en plots zag ik jouw staan aan de toog. Je zag er geweldig uit net zoals je er nu nog steeds geweldig uitziet. Ik hoop dat deze brief jouw gedachten over mij een beetje veranderd.
Met veel liefde, Bram”/i]

Tijdens dat ik de brief las dacht ik aan alle momenten samen, al de momenten waar ik me bij Bram zo beschermd, veilig voelden en de momenten die ik wou die nooit zouden stoppen en zouden blijven doorgaan. Ik besefte me iets heel belangrijks. Na al die jaren samen als goede vrienden, besefte ik dat ik verliefd was op Bram. Elke keer als hij over een meisje babbelde werd ik jaloers, ik vond hem altijd de leukste, grappigste, knapste jongen die ik kende. Maar ik dacht er nooit echt over na omdat hij mijn beste vriend was en dat alles zou kunnen veranderen. Wat zat ik hier nog te doen? Ik zit hier met een dikke smeerlap die toch alleen aan zichzelf denkt, en zichzelf toch geweldig vindt. Ik stond op en liep uit het oud cafeetje, ik pakte mijn autosleutels en reed naar huis. Ik parkeerde voor de deur en liep naar binnen. Ik klopte aan. Bram deed de deur open en hij droeg een zwarte broek met een mooi lichtblauw hemd met daarop een zwarte blazer. Hij zag er zo erg knap uit. “Goedenavond Amanda, mag ik jouw jas aannemen.” Hij was een echt heer als hij zo deed. “Graag.” Zei ik op een verleidelijke toon. Hij begeleidde me naar de living. Mijn adem stokte in mijn keel toen ik de living zag. Hij had de living versierd. Er stonden overal kaarsjes zo’n 30 stuks op het venstertablet, op de salontafel, naast de zetel. En er waren zelfs rozenblaadjes verspreid op de grond, de rozenblaadjes vormden een pad naar de tafel. De tafel was gedekt voor 2 personen. Alles zag er zo mooi uit. Ik stopte in het midden van de living, dit was de beste Valentijn ooit. “Ik hoop dat je het leuk vindt?” zei Bram. Ik draaide me naar hem. Hij stond daar aan de andere kant van de living en hij had een rode roos in zijn handen. Er liep een traan over mijn wang. “Bram er heeft nog nooit iemand zoiets lief voor mij gedaan.” per woord dat ik tegen hem had gezegd had ik een stap vooruit gezet en hij ook. Onze gezichten waren nu nog maar een paar centimeter van elkaar. We keken in elkaar ogen. “Ik hou van u, Amanda. Jij bent de persoon waarmee ik mijn leven verder mee wil leven, samen wil ik zo graag” zonder zijn zin af te maken kuste ik hem. Hij kuste terug. Onze lippen en lichamen vloeiden in elkaar, we wisten niet meer van wie wat was. Ik ademde nog eens heel diep. Ik keek terug in zijn ogen “Ik hou ook van u Bram, heel veel.” Dit had ik niet verwacht. Deze Valentijn zal ik nooit meer vergeten. Dit was de beste Valentijn ooit.