'It's impossible to forget someone who gave you so much to remember'..

Je bent bezig je leven te leven, een leven waarin alles langzaam maar zeker normaal lijkt te worden, ups en downs bijna voor lief worden genomen en je jezelf een beeld probeert te vormen over hoe je toekomst er uit zal gaan zien. Verhalen over stapelverliefde pubers, vlinders in je buik en knikkende knieën, onweerstaanbare aantrekkingskracht en liefdesverdriet zijn voor jou geschiedenis, het serieuze leven is begonnen.

Maar wat als er ineens iemand in je leven komt die alle normale dingen weer net een stukje leuker en mooier weet te maken? Iemand die je letterlijk doet snakken naar adem bij elke blik en aanraking, en alles om je heen heel even doet vergeten. Iemand waar je zoveel gelijkenissen mee hebt dat je het gevoel krijgt twee zielen een gedachte te zijn, en waarbij één blik meer dan duizend woorden spreekt. Iemand die je uitdaagt om het beste in jezelf naar boven te halen, dingen te doen of zeggen waarvan je niet wist dat je het in je had. Wanneer de aantrekkingskracht zo groot is dat het bijna beangstigend wordt en je weet dat je niks liever wilt dan samen zijn. Wat als het beeld wat je had van je eigen toekomst door diegene ineens totaal op ze kop gezet lijkt te worden? Het serieuze leven zou begonnen moeten zijn, maar ineens voel je je als de stapelverliefde puber waarvan je niet wist dat ook jij je zo kon voelen. Maar wat als je weet dat je met degene waar je ieder moment van de dag bij wilt zijn, waarschijnlijk nooit een toekomst zal kunnen delen..

Het gevecht tussen verstand en gevoel lijkt er een zonder einde, waarin de wijze levensles ‘volg je hart’ ineens de meest onmogelijke optie lijkt.. Hoe moet je iemand die je altijd in je leven had willen hebben, uit je hoofd proberen te zetten? Ik heb het antwoord in elk geval niet en zal het denk ik ook nooit vinden. Heel lang heb ik mijn gevoelens geprobeerd weg te drukken in de hoop dat ze misschien langzaam minder zouden worden, maar elke keer dat ik je zie en bij elke blik die je me geeft bewijs je weer waarom ik verliefd op je ben geworden.

Voor nu wil ik kunnen genieten van de spaarzame momenten die ik met je samen heb en zal ik proberen de situatie te accepteren zoals hij is, hoe oneerlijk en lastig het ook voelt. Ik wil geen spijt hebben van de dingen die gebeurt zijn, want op dat moment was dat het enige wat ik wilde. Je hebt me overvallen, mijn hart gestolen, mijn leven in alle opzichten een stukje mooier weten te maken en me laten beseffen dat ik soms meer ben dan ik dacht, en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor.

‘He was never mine, but losing him broke my heart’.