#1 Stijgen en dalen

De naam is Menno. Aangenaam. Van mijn kant uit dan tenminste. Aangezien er niet heel veel naar me om is gekeken in me leven. Ik werd gezien als een rustige teruggetrokken jongen. Al ben ik niet bang geweest voor contact met mensen. Toch werd ik als "anders" gezien door iedereen die ik tegen ben gekomen in me leven. Mezelf zie ik als ... iemand met weinig waarde in dit leven. Al heb ik zat meegemaakt. Te veel slechte dingen denk ik.
Me moeder is me hele leven al ernstig ziek. Hoe ik daar mee om ga? Ik ga niet met mijn moeder om. Ze is het persoon niet dat ze hoort te zijn door haar ziekte. En mijn vader is te druk bezig met geld verdienen en zorgen voor mijn moeder en het huishouden. Een wereldkerel. Dat dan wel. En broer lief. Broer lief leeft zijn eigen leven net als ik. We gingen allebij onze eigen wegen. En zo werd familie iets wat voor mij afstandig in de oren klinkt.
Op de één of een andere manier kreeg ik altijd met duistere dingen te maken in me leven. Het is alsof het kwaad me kont wil kussen. Daardoor dus ook, kijk ik liever niet terug naar alles wat er in het verleden gebeurt is. Wat uiteraard zeer moeilijk is. Maar ook al kijk ik niet achter me op een mentaal sterk moment. Zie ik het duister me ook al tegemoet komen. Het is me zeker. Ik begeef me compleet in het duister.
Rond de tijd dat ik mijn negentiende jaar bereikte begon ik me zwak te voelen. Ik had een vermoeide harde tijd achter de rug. Veel had ik me bezig gehouden met donkere zaakjes. En wat je zaait zul je oogsten. En de oogst was behoorlijk donker. Dus besloot ik me zelf rust te gunnen. Even wat kalmer aan.
Iedere dag zag ik kansen genoeg. Genoeg mensen die baat hadden bij wat "Verdofende middellen." Maar door me vermoeidheid, kon het me zelfs niet meer intresseren. Wat voelde als een kleine overwinning. Eventjes voelde ik me machtig bij het gene waar ik eerder alleen maar zwak kon door gaan voelen. Maar het licht scheen nu even veel helderder. Me vrienden, en andere mensen om me heen zag ik in minder dan een jaar tijd middelen gebruiken waarmee je je zelf de grond in helpt. Ik realiseerde me dat ik hier nog wel eens een groot aandeel in kunnen hebben gehad. En daarvoor verafschuw ik mezelf. Maar nu wilde ik aan iedereen en me zelf laten zien dat ik ook anders kan.