Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

De Potscherf

De Potscherf

Hij had het niet makkelijk, deze zieke man, die op het hoogtepunt van zijn carrière zijn wereld in elkaar zag storten. Wat ging het hem voor de wind, zowel op zakelijk als privé gebied. Hij leefde zoals het hem was geleerd, ijverig, gedisciplineerd en godvruchtig. Hij was betrouwbaar en juist deze karaktertrek bezorgde hem een hoog aanzien bij zijn stadgenoten. Dronk keurig zijn glas wijn zonder het ooit op een zuipen te zetten, leerde zijn kinderen zich netjes te gedragen en braaf hun schoolwerk te doen, waardoor ze allemaal stuk voor stuk succesvol bleken te zijn.
Ze hadden het maar getroffen met zo’n vader. Nog nooit had hij echte onenigheid gehad met zijn vrouw, die hem adoreerde en huizenhoog tegen hem opzag. Voor haar was hij de man van haar leven en ze volgde hem liefdevol in alles. Een groot mooi huis, een prachtig aangelegde tuin met een zwembad er in en een tweede huisje in Oostenrijk. In de dubbele garage stonden twee auto’s, de derde stond op de oprijlaan. De twee grote Rottweilers waren buitengewoon goed afgericht en gehoorzaamden hem klakkeloos. In zijn tuin scheen overdag altijd de zon, terwijl het ‘s nachts heerlijk regende. Ook deed hij keurig voor het eten zijn gebed en dankte god erna. Elke avond voor het slapen gaan bedankten ze god voor de heerlijke dag en vroegen bescherming voor de nacht.
En god……tja, hoe zal ik het zeggen…..god vond ze eigenlijk een beetje saai. Het was dan weliswaar zijn schepping, maar aan dit gezin zat geen kleur. Er waren geen verrassingen te verwachten. Alles liep zoals het moest lopen. Heel erg saai eigenlijk.
Zeg maar gerust dat hij zich stierlijk verveelde met dit gezin. Het was natuurlijk allemaal prachtig dat zij precies deden wat hij altijd voor ogen had gehad toen hij bezig was met de schepping, maar nu het af was, en vooral dan dit gezin, was hij er ook wel klaar mee. De anderen bezorgden hem meer werk dan dit gezin. Die hielden hem levendig, waardoor hij zich jong kon blijven voelen. Die hadden hem echt nodig. Naar het gezin van Job hoefde hij eigenlijk om te kijken, dat ging wel goed. Ook wel zonder hem, daar was hij van overtuigd.
“Jaaa,… jij wel, maar ik niet,” hoorde hij Piet de Duvel achter hem zeggen. Waar kwam die nou ineens vandaan? Echt iets voor hem om altijd op de meest onverwachte momenten op te duiken........enz.

Enfin we kennen het verhaal en zien hoe Job op de vuilnisbelt belandde en zich krabde met een potscherf, om de jeukende zweren wat verlichting te geven.
Op deze manier werd en wordt het verhaal van Job verteld binnen de christelijke cultuur. We kennen het vast nog wel, dat sprookje dat de strijd tussen goed en kwaad uitbeeldt. Een prachtig voorbeeld van niet begrijpen wat er werkelijk wordt verteld.
Ach, het is ook niet zo moeilijk om te zien wat er met de elementen uit dit verhaal wordt bedoeld, want Job kan wel iedereen zijn.
En zijn gezin is ook wel acceptabel voor iedereen. Eigenlijk willen we allemaal wel zo’n gelukkig leven leiden. Verder is het geheel niet interessant genoeg om er, langer dan je neus is, over na te denken. Vooral niet als je zelf Job bent, soms rijk en soms arm. Het grote verschil tussen jezelf en Job is de onvoorwaardelijke trouw aan zijn ziel, of zoals je wilt aan zijn god, en daarmee aan onze zielen. Die trouw is moeilijker vol te houden als de materie wegvalt en je moet oordelen over jezelf om tot zuiverheid te komen. Zolang de materie in ruime mate je leven beheerst is de ziel minder makkelijk bereikbaar, omdat het verlangen naar materie eerder zal toenemen dan afnemen. Crises zijn daar een prachtig, maar even zo droevig, voorbeeld van.
Als de materie wegvalt, dan ontstaan er problemen in je leven. Deze problemen echter zijn van puur materiële aard, maar ze voelen aan als pijnplekken in je bestaan.
Toch is het niet de ziel die daardoor lijdt, maar het lichaam vindt zich tekort gedaan.
Omdat het materiële wegvalt, komt de ziel duidelijker naar voren en brengt een confrontatie teweeg tussen de materie en het spirituele. Een confrontatie die je aan het denken zet en tegelijkertijd de gelegenheid biedt tot nieuwe inzichten. Nieuwe inzichten die je verlichting in je lijden zullen brengen, zoals de potscherf Job verlichting bracht.
Als het jeukt moet je krabben, is een uitdrukking. Een variant hierop is het gezegde, dat je moet krabben waar het jeukt. In beide gevallen is krabben, op het moment van jeuk, de beste en heerlijkste oplossing om het gevoel te verlichten. Stel je voor dat Job de ziel is, dan is de potscherf zijn geest, want we weten dat de geest een instrument is die de ziel aan de mens ter beschikking stelt om de dingen te benoemen. We weten ook dat die geest ter juiste tijd weer terug in de ziel zal keren.
Je zult dus wel trouw aan die scherf en die ziel moeten blijven want tenslotte is er niets anders dan dat, dan jezelf. Je kunt niet om je ziel, god, heen, omdat je niet om jezelf heen kan.
Wat zullen we dan zeggen tegen elkaar, wat zul je zeggen tegen je ziel aan wie je tenslotte verantwoording aflegt. Praten met je eigen ziel, is dat een ander woord voor bidden? Dan is de betekenis van het gebed wel drastisch veranderd. Verreweg de meeste mensen hebben afgeleerd te praten met hun ziel, omdat zij worden afgeleid, noem het verblind zo je wilt, door macht en geld. De materie staat ze in de weg. Hoe meer je de materie aanhangt, des te moeilijker is het om je ziel te bereiken. Trouw zijn aan god is dus trouw zijn aan je ziel en aan de waarden die de ziel door middel van de geest je influistert.
Wat zullen wij dan vragen, wat antwoorden en wat bidden?
Wij zullen het de Ziel vragen?
“Ik weet dat u er bent, jullie er zijn, mijn zielgenoten, maar mijn verlangen gaat verder. Naar datgene dat de bezieling van alle dingen is. Ik verlang naar de Ziel, de Moederziel, die in zichzelf greep en zich deelde met mij. Alleen daardoor kan ik daar geraken. U liet een mensenkind aan den lijve ondervinden wat het betekent uzelf duidelijk te maken aan anderen. Liet hem betekenis geven aan liefde, trouw en rechtschapenheid. U zit in ons leven en bent altijd om ons heen. Dan weet u ook dat ik vraag om de scheppende gedachten, om mijn denken dichter bij u te laten geraken. Door uw toedoen wil ik schoner worden. Onder uw ogen wil ik mij zuiveren en recht doen aan een ieder, die ik onrecht deed. Begrip vraag ik voor een ieder die mij onrecht deed. Ik vraag u mij die dingen te laten denken, waarmee mijn geest zich kan reinigen, zodat ter tijd teruggetreden kan worden in u, mijn Ziel.”
Zo’n gebed, of hoe je het wilt noemen, geeft als het uitgesproken is of opgeschreven, een stil en voldaan gevoel, alsof je geest gedoucht heeft.
De waarheid is als schuurpapier voor je ziel. Het schuurt, brandt en pijnigt je misschien, maar hoe vaker je het gebruikt, des te meer glans er op je komt.
Maar in plaats van schuurpapier, kun je natuurlijk ook een potscherf nemen.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

iakon

Geplaatst op

03-08-2016

Over dit verhaal

schoner worden in denken

Geef uw waardering

Er is 3 keer gestemd.

Social Media

Tags

Geest Lichaam Ziel.

Reacties op ‘De Potscherf’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd