Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Dan blijven alleen de vragen

Dan blijven alleen de vragen

"Wil je misschien wat drinken?"
Hij schudt nauwelijks zichtbaar zijn hoofd.
Hij zit er elke dag. Klokslag 11 uur slentert hij van zijn flatje naar het park. Op het bankje achter de grote hazelaar. Daar waar de bladeren zich al los maken van hun enige houvast neemt hij plaats op het koude hout. Niet dat hij daar een reden voor heeft, althans geen speciale. Het bankje staat er nu eenmaal.

Vorig jaar toen het net gebeurd was liep hij er langs, en was gaan zitten. Sindsdien is het een soort tussenstation geworden. ''café des Arts" is pas om twaalf uur open en thuis zitten doet hij liever niet. Dan begint hij te piekeren. Over het waarom, en wat hij niet gezien heeft, wat hij misschien gezegd heeft, of juist niet. Ontelbare keren is hij alles nagelopen. Hoe de weken er voor waren geweest. Elk detail heeft hij wel honderd keer bekeken. Kon hij maar iets vinden waardoor een enkele vraag zou worden beantwoord. Met iedereen die haar kende heeft hij gesproken. Misschien dat ze iets gezien of gemerkt hadden? Niets. Geen enkel aanknopingspunt.

De eerste maanden kwam er vaak lieve vrienden op bezoek Dan kon hij praten. Zelfs de huisarts kwam een paar keer. Gewoon.....uit zichzelf. Later werd het stiller om hem heen, en kwam ook de huisarts niet meer. Ja,.... laatst belde er nog iemand aan. Van de wijkvereniging. Een oudere vrouw die vroeg of hij eenzaam was. Hij had haar even binnen gelaten. Waarom wist hij eigenlijk niet. Ze had aan een stuk door gepraat over haar kinderen en kleinkinderen en haar man die al vroeg gestorven was. Hij had vriendelijk geknikt, en koffie geschonken. Toen ze weg ging kreeg hij nog een folder. Over zelfhulpgroepen in het wijkcentrum.

De zware klokken van de Westerntoren slaat twaalf keer. Zonder nadenken staat hij op en loopt het parkje uit. Een blikkerig "Ting" klinkt als hij de deur van ''Café des Arts'' openduwt. Zoals elke dag is hij de eerste klant en zonder wat te zeggen loopt hij naar het einde van de tap. Neemt plaats op "zijn kruk" en kijkt wat voor zich uit.
Vroeger kwam hij er nooit. Daar had hij geen tijd voor, bovendien was altijd bij haar. Ze hadden het druk elkaar en met hun werk. Ze hadden geen vrienden nodig. Ze hadden elkaar en de liefde. Tot een jaar geleden. Zoals altijd gaf ze hem n kus. "Tot straks liefste". Van die kus is ze nooit meer teruggekeerd. De auto stond netjes geparkeerd bij het water zei de politie. Haar schoenen er naast. Heel netjes, zoals ze was.
"Wil je misschien nog wat drinken?"
Hij schudt nauwelijks zichtbaar zijn hoofd...........

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Jan

Geplaatst op

13-07-2016

Geef uw waardering

Er is 4 keer gestemd.

Social Media

Tags

Dood Eenzaam Suïcide

Reacties op ‘Dan blijven alleen de vragen’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd