Een eng beest

Wat een eng beest is? Ik zou niet weten wat jij een 'eng beest' vindt. 'Eng' is voor iedereen anders. Oh, de muis (moeder gillend op de keukenstoel), de naaktslak in je tuin (zout erop en hij verandert in snot), de hond van de buren, een spinnetje, een wesp. Overal op deze aarde is iedereen bang voor enig erop voorkomend dier -- nou ja, behalve voor een goudvis, bijvoorbeeld. Angst maakt films en iedereen griezelt zich een ongeluk. Neem mij nou, ik ben bang voor slangen. Ik blij dat ik in Nederland woon zeg!

Ik heb er eens over nagedacht, over wat echt een heel erg eng dier is, en ik wist het opeens. Het is de haas. Begrijp me niet verkeerd alsjeblieft! Ik bedoel niet dat bruinharige dier met lange oren dat zo groot kan groeien als een volwassen middelgrote hond, zo'n zoogdier dat op groene knollenlanden leeft. Wist je trouwens dat maar weinig mensen ooit een haas gezien hebben? Mijn enige zag ik ergens in Zeeland. Ik zei opeens tegen mijn vriendin, die reed: Kijk nou eens joh, d'r zit een hond in dat veld. Tja, ik kwam uit de stad hè, en zij niet.
Gelukkig miste ze op een haar na het hectometerpaaltje langs de weg. Ik kon er zelf ook wel om lachen.

De haas die ik bedoel, dat zoogdier dus, zoekt een ander zoogdier om er zich in te vestigen. Die haas is de Angsthaas, en het andere zoogdier is ... de mens. In iedereen, ergens diep in zijn wezen, leeft een Angsthaas. Soms een kleintje, makkelijk in bedwang te houden, soms zo groot als een middelgrote hond. Moeders van jonge kinderen hebben een fors exemplaar om mee om te moeten gaan, gelukkig is hun groei omgekeerd evenredig aan het ouder worden van die kinderen. Angst leeft in ieder mens en hun haas wordt ook door hen gevoed. Wij mensen zijn geen groene knollenlanden, maar oh jee, wat kunnen we onze hazen vet maken. Nee hoor, je hoeft niet ver te kijken om ze te vinden: in een ziekenhuis, wachtend op een operatie, om een job die wellicht op de tocht staat. Kijk in je eigen omgeving en zie die haasjes. Ik hoop dat jullie alleen maar kleintjes zullen zien. Stel je eens voor hoe een held met zijn haasje omgaat, of dacht je soms dat Neil Armstrong er geen had, op weg naar de maan?

In de wereld, die steeds kleiner wordt omdat de TV je werkelijk overal brengt, is het nu terreur die de Angsthazen voedt. Bommen hier, aanslagen daar. Dan zegt de Angsthaas: vakantie? Ja, maar niet naar Londen, Madrid, Parijs, Istanbul of Brussel. Ach mens, zeg ik dan: morgen misschien een bomaanslag in Staphorst of in Soest. Voed die haas niet! Gá naar Parijs en bedrijf de liefde in een klein hotel op het Île Saint Louis. Gá naar Madrid en eet een wereld-paella in dat kleine restaurantje aan de Plaza Mayor.

Weet je: geef dat enge beest een andere naam! Noem het: bezorgdheid, of - voor mijn part - voorzichtigheid. Denk je niet dat je er dan beter mee kunt omgaan? Verlos je van de Angst in de Haas en koester het kleine diertje, ergens diep in je, dat nu eenmaal bij je hoort, en voed het met liefde.

Uh nee, dit verhaaltje is niet gesponsord door een reisorganisatie!.