Gedachten Zijn Sterren, Niet Te Omvatten in Sterrenbeelden

Van draaiende sterrenstelsels, botsend in intergalactische uitbarstingen van licht, ieder uur miljoenen kilometers afreizend, tot stervende sterren die exploderen in de geboorte en wedergeboorte van nieuwe planeten en beschavingen. Sterren die exploderen in nieuw leven, een nieuw begin.
Van de oneindige multi-dimentionale vlakten van het universum, het begin van deze wervelingen van licht en warmte, tot de ingewikkelde werking en cognitieve raadsels van de liefde. De veren en radartjes van vreugde, de zwartgeblakerde tandwielen van verdriet, bedekt met roet, tot de vorming van miljarden oneindige universa zoals deze, die op termijn ook weer zullen bloeien en verwelken.
De afstanden tussen deze universa zijn gigantisch, maar toch kost het ze maar triljoenen van miljardste van seconden om deze enorme expansies te doorkruisen. En de hemelse dans tussen universa van ideeën, sterrenstelsels van concepten, de zwarte gaten van liefde en wanhoop, quasars die overal pure energie pulseren; alles komt bij elkaar in een spectaculaire reeks van licht en warmte. Universa draaien in universa en dansen in mijn hoofd. Neuronen branden zoals sterrenstelsels sterven. Paden worden bewandelt zoals nieuwe planeten worden geboren en de zenuwen worden gestimuleerd alsof supernova's ze laten branden. Dit alles voor één idee.
Miljoenen universa worden geboren en sterven in mijn hoofd.
Maar in dat alles wordt geprobeerd deze schitterende reeksen van licht in kleine ruimtes te proppen. Slechts een klein deel wordt door onze hersenen onthouden, opgeslagen en gebruikt. Er gaat zoveel verloren.
Het is verbazingwekkend om te bedenken dat er zoveel in ons hoofd gebeurt om ons te laten realiseren dat er zoveel gebeurt in ons hoofd.

De perfectie van de sterren is verloren gegaan op het papier. Er is iets verloren gegaan, tussen het begin van een heelal, de geboorte van nieuwe sterren en systemen en onze laatste acties. Het is verloren gegaan in de vertaling.

Ik heb hele sterrenstelsels in mijn hoofd, maar ik spreek louter sterren.

En vanaf de eerste zin die ik schreef, tot de laatste, zijn er miljoenen sterren door mijn hoofd gevlogen en heb ik hele universa doen ontstaan.