Gelukkig huwelijk

De wolken spelen weer een spelletje met mijn gedachten als wij door het stukje Duitse gebied op een heerlijke zondagmiddag toeren. Weinig auto’s op de weg, veel fietsers onderweg naar overal.
Ik kijk naar buiten en zie een heerlijke strakke blauwe lucht met grote schapen wolken eronder hangen. Mijn gedachten maken daar dieren van, gezichten, alles wat je verbeelding je maar ingeeft. Ik denk dat ieder mens dat doet. Luisterend naar de muziek die uit de autoradio galmt en horende wat vrouwlief vertelt merk ik ineens dat ik niet weet waar het over gaat. Ik ben helemaal in gedachten over of in het niets en hoor haar verhaal aan en denk eigenlijk: “Luister ik nou al niet meer naar haar?”

Het beangstigt mij omdat het mij ineens te binnen schiet dat zij regelmatig zegt: Dat heb ik je al eens verteld!” En dan knik ik van ja, maar mijn gedachten maakt een rondedans van angst omdat ik echt niet weet waar ze het over heeft gehad en wanneer. Is dat die beroemde sleur in een huwelijk?

Vandaag mag zij rijden, ik heb wat gedronken op een terras in het heerlijke zonnetje en dat tweede biertje viel ietwat schuin op de maag, voelde mij een beetje teut dus zeker niet achter het stuur. Mijn vrouw nam de teugels strak in de hand, wat ze eigenlijk altijd al deed en nam mij resoluut de autosleutels af met de mededeling “Ik rij wel terug naar het hotel!”

Bom klets en de toon was gezet. Nou ik vind het wel best, nou ik ineens aan mezelf ga twijfelen. Waarom luister ik niet meer naar haar verhalen? Geen interesse meer? Houd ik niet meer van haar? Mijn hart slaat over van paniek. Dit kan toch niet waar zijn. We hebben 3 kinderen grootgebracht, een goed huwelijk, nooit ellende of ruzie of wat dan ook.

Misschien was het dat “wat dan ook”wel, er gebeurde nooit iets spannends bij ons in het huwelijk. Elke dag was uitgestippeld. Elke dag wist ik wat er op het menu stond. De vakanties waren al jaren naar hetzelfde hotel omdat vrouwlief zo goed met de eigenaars op kon trekken.

Toen ik eens voorstelde om een keer naar Portugal te gaan met het vliegtuig vond ze het maar niets, liever met de auto had je alles lekker zelf in en bij de hand. Einde discussie, dat nog niet eens een discussie was of werd. Het gebeurde gewoon niet. Wij zouden weer naar het hotel in Duitsland gaan. En wij zouden weer elke dag gaan toeren met de auto.

Dat ik niet meer naar haar luisterde, kijk daar schrok ik toch wel even van. Ik hoorde haar stem wel, maar wist niet waar ze het over had en had ook totaal geen interesse, ik zei: nee als ik dacht dat ik “nee”moest zeggen en “ja”als het ook ja moest zijn. Dus het was er toch ingeslopen. Ik ging in gedachten al dikwijls vreemd met de koffiejuffrouw op mijn werk, maar ik bedenk dat ik mijn gedachten maar eens in daden om moet zetten.

Dan heb ik eens wat te vertellen aan mijn vrouw, misschien breekt dat de sleur wel, of misschien het huwelijk. Ik kijk naar buiten en zie dat de wolken meedrijven boven onze auto. En met een grote glimlach luister ik naar vrouwlief, want dit zou voor mij de laatste keer zijn dat ik aandacht aan haar zou besteden, het werd tijd dat ik mijn horizon eens zou gaan verbreden. Toch een gelukkig huwelijk?