gestolen tijd

ze minden bij het schijnen
van de maan
die keek zwijgzaam op hen neer
er was naast liefde zoveel zeer

verwaandheid was hen vreemd
ze voelden zich klein, enkel groot
in hun dankbaarheid in het samen
zijn. al was het gestolen tijd

het schijnen van de maan op hun gelaat

bij het aanbreken van de dag ging ieder
zijn weegs, nooit zouden ze nog samen
kunnen zijn…..beide waren gebonden.
al was dat vroeg al voor hen beslist

-haar herinnering aan hem -

zal in haar hart mee reizen….het
was liefde tussen hen .
onbezonnen ook want nu verlangde
ze elke dag naar meer, naar hem

haar troost ? , elke nacht keken ze
naar dezelfde maan. die zweeg als
een ware bondgenoot.
ze bogen hun hoofd in herinnering

en in schuld, já ook in schuld.

de herinnering aan haar deed hem
fysiek pijn. dit was geen sprookje
zo een met happy end
zij zouden nooit of te nimmer bij
elkaar mogen zijn.

ze hadden enkel wat tijd gestolen

Fairouz

www.fairouz17.123website.nl