Stap voor stap

De drang om weg te gaan is groot. Te groot. Toch is hier blijven de enige optie. Nu wel, straks niet meer. Nu zijn er nog taken die vervuld moeten worden. Daarna is het tijd om te vertrekken. Waarheen? Dat is niet bekend. Weg van hier. Dat is belangrijk. Dagen worden afgeteld, maar de vertrekdatum is tot dusver onbekend. Lange afstanden moeten nog worden afgelegd. Het eind is nog niet in zicht. Soms gaat het langzaam. Soms gaat het snel. Zo snel, dat het lijkt alsof er een tijdsprong heeft plaatsgevonden. Verlangen naar het onbekende. Een rede is er niet. Een wervelstorm die alles door de war schopt. Er kan weer een nieuw begin gemaakt worden, maar de chaos blijft. De drang om weg te gaan blijft. Het gaat nooit verloren. Het klopt niet. Niets lijkt meer te kloppen. Illusies nemen de overhand, de waarheid verdrinkt. De dozen en lades zijn leeg. Zullen ze ooit weer gevuld worden? Zou de chaos terugkeren, of zou er een vaste plek ontstaan. Is er wel een vaste plek, of is eeuwig ronddwalen de enige optie? Moe van het wachten, moe van de onzekerheid. Ik kan niet meer.