Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

de liefde en het eind?

Ik zit op mijn fiets en trap de longen uit mijn lijf. “Ik moet snel zijn,” denk ik bij mezelf. “Als ik niet snel genoeg ben halen ze me in en dat mag niet gebeuren!” Ik trap en heb geen idee waar ik naartoe ga, tot ik ervoor sta. “Natuurlijk”, denk ik bij mezelf, “hoe kan het ook anders.” Ik gooi mijn fiets ergens op de grond en loop de treden op. Mijn voeten voelen aan als lood. “De ene voet voor de andere voet”, denk ik bij mezelf. “Rustig blijven”, beveel ik mezelf. “In en uit, in en uit.” Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen, maar het lukt niet. Mijn ogen vullen zich met tranen en de snikken gieren door mijn keel. Ik heb al geen idee meer waar ik loop of waar ik naartoe ga. “Ik wil dit”, probeer ik mezelf te overtuigen. “Dit is zoveel beter dan wat dan ook. Weet je, waarom door gaan als het kan stoppen, dit alles, deze hel. Waarom blijven?” Ik zucht. Ik weet best waarom te blijven. Mijn zusje, mijn ouders, mijn familie. Maar of zij echt van me houden of gewoon van me houden omdat dat zo hoort, dat weet ik niet. Maar de voornaamste rede om te blijven is toch wel mijn vriend… ik hou echt van hem, echt waar! Maar hij zou het toch wel begrijpen, ja toch? Ik bots tegen iemand op. ‘Sorry’ , stamel ik. ‘Het spijt me echt’. Ik verwacht dat die persoon tegen me gaat schreeuwen en zet me schrap, maar er komt geen schreeuw. ‘Het maakt niet uit meisje’, zegt een wat oudere man vriendelijk tegen me. ‘Ik zat ook niet echt op te letten, gaat het met je?’ ‘Ja’, stamel ik, ietwat verward door zoveel vriendelijkheid. ‘Ja dank u wel en met u?’ ‘zeg toch, je’, zegt de man lachend. ‘En ja hoor het gaat prima niets aan de hand!’ ‘Oke’, fluister ik bijna: ‘dan is het goed.’ ‘Nog een prettige dag verder’, zegt de man ter afscheid en hij zwaait terwijl hij verder loopt. ‘U ook!’ Zeg ik wat harder, zodat hij het kan horen. Ik ben verbluft door zoveel vriendelijkheid. Iiiiiieeeee!! Met piepende remmen komt de trein naast me tot stilstand. Ik schrik ervan, ik had niet door dat ik al op het perron stond… De deuren zoeven open en het lijkt wel alsof miljoenen mensen in en uit de trein willen. Het is een mierennest op het station. Ik laat me verslagen zakken op een van de plastic stoeltjes. Ik weet echt niet meer wat ik moet. Ik leg mijn hoofd tegen de muur achter me en sluit mijn ogen. Ik voel dat 1 enkele traan door de barrière breekt en ontsnapt. Ik zie alleen maar donkerte en hoor het drukke geluid van al die mensen. Al die mensen die hun trein moeten halen, op tijd moeten komen voor een afspraak of waar ze dan ook maar naartoe moeten. Zij hebben een doel…. Ongewild glimlach ik. Zij wel… Zij hebben wel een doel… Zoek je doel…

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Hope

Geplaatst op

26-08-2013

Over dit verhaal

"visie van Olivia" vervolg? tips altijd welkom :)

Geef uw waardering

Er is 2 keer gestemd.

Social Media

Tags

Houdenvan Jongen Liefde Meisje Station Trein

Reacties op ‘de liefde en het eind?’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd