De Klas van Daniël H 15: Vrienden

'Pap, mam, we zijn nu met de hele klas één groep vrienden,' vertelt Daniël enthousiast.
'Hoe kan dat zo ineens?' vraagt Mark verbaasd.
'Dat weet ik ook niet hoor, maar we gaan in de kerstvakantie allemaal samen spelen.'
'Daar ben ik heel erg blij om, wat fijn om dat te horen Daniël. Jullie mogen altijd hier komen als jullie willen,' zegt Esther.
'Met alle jongens van de klas?'
'Als iedereen zijn schoenen uit wil doen zijn ze welkom,' antwoordt Mark.
'Misschien komen we hier, ik zal het vragen.'

Het is vrijdag en de klas verheugt zich al op de vakantie.
'Nog één dag en dan hebben we vakantie,' zegt Sem.
'Eindelijk,' zegt Lars.
'Je bedoelt vanmiddag al,' zegt Ruben enthousiast.
'Ja, vanmiddag,' zegt Sem.
De meester deelt mee dat ze die middag naar het kersttoneelstuk “A Christmas Carol” gaan kijken.

In de pauze zijn Jayden, Tim, Bram, Sem en Lars aan het voetballen op het schoolplein,
in het beetje sneeuw dat er nog wat ligt. Daniël en Liam komen eraan.
'Sem, zeg tegen Daniël dat hij meedoet met voetballen,' beveelt Tim.
'Daniël,' roept Sem. 'Wil je meedoen?'
'Ja hoor.'
'Mag ik ook mee doen?' vraagt Liam.
Tim deelt de teams in: 'Daniël is bij Jayden en mij, en Liam is bij Bram, Sem en Lars.' Jayden neemt de leiding van zijn team en zegt tegen Tim dat hij in het doel moet staan. Daniël mag in de spits. Zelf neemt hij de middenpositie in.
Sem schiet de bal ver naast het doel. Hij krijgt van Jayden te horen dat hij bij de volgende keer, zelf de bal mag gaan ophalen.
Jayden speelt de bal terug naar Tim.
'Daniël, daar komt hij,' roept Tim. Tim geeft een hoge pass, en uit de lucht schiet Daniël op het doel.
'DOELPUNT!' juichen Tim en Jayden.
'Goed gedaan, Daniël!' roept Tim.
'Klasse Daniël!' roept Jayden.
'Jammer voor ons, maar het was een mooi doelpunt,' zegt Lars.

'Daniël, zullen we straks met zijn allen bij jou gaan spelen?' vraagt Sem als ze op weg zijn naar de kerstvoorstelling.
'Prima,' antwoordt Daniël.
'Oké, dat doen we dus,' bevestigt Jayden.
'Uh..., Daniël, bedoel je met iedereen ook mij?' vraagt Teun wat verlegen.
'Ja, dat heb ik je al gezegd,' antwoordt Daniël.

Alle jongens van de klas zijn bij Daniël.
'Dag jongens. Het is koud. Willen jullie iets warms drinken? Chocolademelk?' vraagt Esther.
'Ja graag,' antwoordt Sem.
'Ja, wij allemaal,' antwoordt Bram namens de groep.
'Hoe was het toneelstuk? Kunnen jullie daar iets over vertellen?' vraagt Esther belangstellend.
'Het stuk heette: “A Christmas Carol”,' begint Tim. 'Het stuk gaat over een steenrijke zakenman in Londen in de negentiende eeuw. Deze man, Scrooge, leeft voor zijn geld. Zijn doel is om zoveel mogelijk geld te verdienen, maar dat gaat ten koste van anderen. Op een gegeven moment ziet hij in een soort droom, hoe arm de kinderen van zijn eigen werknemers zijn. Dan krijgt hij spijt omdat hij iedereen zo slecht behandelt door ze zo weinig te betalen. Daarna geeft hij bijna al zijn geld weg aan de armen.'
'Het is een waargebeurd verhaal,' vult Sem aan.
'Hij krijgt spijt, maar pas nadat hij die kinderen gezien heeft. Het is door hen dat hij zich realiseert hoe andere mensen leven die echt arm zijn,' vertelt Bram. 'Vervolgens neemt hij het besluit om de armen te gaan helpen. Hij geeft een grote som geld weg, waardoor veel arme kinderen nieuwe kleren en speelgoed krijgen en ze naar school kunnen gaan,' gaat hij verder.
'Wat een mooi kerstverhaal!' zegt Esther.

'Hoi mam, ik ben thuis!' Joey komt binnen en groet zijn moeder.
'Dag Joey. En? Heb je ook het toneelstuk gezien?'
'Ja.'
'Hoe vond je het?' vraagt Esther belangstellend.
'Ik begrijp er niet veel van, die man was schatrijk en dan geeft hij al zijn geld weg, om net zo arm te worden als die anderen.'
'Dus jij zou dat niet doen, als je zoveel geld had?' vraagt Bram.
'Je kan mensen ook op een andere manier helpen,' zegt Joey.
'Hoe dan?' vraagt Tim.
'Gewoon door die kinderen wat snoep te geven, daar zullen ze best blij mee zijn.'
'Blij met snoep, als je in een ijskoud huis moet wonen?' vraagt Tim.
'Dan geef je ze ook een klein beetje geld, zodat ze een warme kerstvakantie kunnen hebben.'
'Mam, deze man betaalde iedereen zo slecht, dat de mensen de kolen, waarmee ze toen hun huis verwarmden, niet meer konden betalen,' zegt Daniël.
'Hij was een echte gierigaard,' zegt Sem.
'Maar hij verdiende wel heel veel geld,' brengt Joey in.
'Ten koste van anderen. Hij betaalde mensen niet waar ze recht op hadden,' zegt Tim.
'Joey, hoe zou jij het vinden om zo arm te zijn als die kinderen, om oude kleren te dragen waar gaten in zitten?' vraagt Jayden.
Joey zwijgt.
'Hoe denk je dat het zou zijn, om elke dag in de winter in een koud huis te moeten wonen?' vraagt Bram.
'Dan moeten ze zelf maar hout gaan zoeken. Dat is trouwens ook wel goed voor ze, om te leren hoe je vuur kan maken, hoe je een boom kan omhakken,' zegt Joey een beetje uit de hoogte.
'Probeer dat maar eens uit dan. Jij gaat een tijdje in een klein huisje wonen zonder verwarming en dan spreken we je nog wel een keer,' zegt Jayden.
Joey denkt diep na en zegt dan: 'Ja, ik weet al wat ik zou doen!' roept hij uit. 'Ik zou een heel groot pretpark gaan bouwen en dan samen met alle arme kinderen daar vaak naar toe gaan.'
'Kinderen die oude kleren dragen en ook niet eens altijd elke dag genoeg te eten. Hoe denk je dan dat je ze blij kan maken met een bezoek aan een leuk pretpark, als ze zo armoedig leven?' vraagt Daniël door.
'Uh …, misschien dat jullie wel gelijk hebben, maar het lijkt me niet makkelijk voor die man om al zijn geld weg te geven,' komt Joey tot rede.
'Lijkt het je wel makkelijk voor die man om opgesloten te zijn in zijn eigen wereldje, zonder echte vrienden om zich heen?' vraagt Tim.
Joey zwijgt.
'Kom, zullen we met zijn allen naar buiten gaan?' stelt Jayden voor.
'Goed,' antwoordt Sem.
'Ja, laten we naar het bos hierachter gaan. Daniël, lijkt jou dat een goed plan?' vraagt Pepijn.
'We gaan doen wat de meesten van ons willen,' antwoordt Daniël.
'Naar het bos dus,' zegt Tim.
'Leuk, ik ga ook mee,' zegt Joey. Maar Esther zegt tegen Joey dat Mark het niet goed vindt dat hij mee naar het bos gaat.
'Sorry Joey. Maar ik beloof je dat ik zal vragen of je de volgende keer wel mee mag,' zegt Daniël hem.
'Maar dan moet je het echt overtuigend proberen te vragen aan papa.'
'Dat is goed, dat zal ik doen,' zegt Daniël.

In het bos stelt Jayden voor om een hut te gaan bouwen.
'Toen ik in mijn oude dorp woonde heb ik een keer met vrienden een boomhut gemaakt,' vertelt Daniël.
'O, dat komt goed uit, dan weet je vast hoe we dat kunnen aanpakken,' zegt Bram.
'We zijn nu met veel meer, dus dan kunnen we een veel grotere hut maken,' zegt Daniël.
'Ja, laten we een fort gaan maken,' stelt Tim voor.
'Met een echte ophaalbrug,' vult Liam aan.
'En een gracht erom heen,' zegt ook Lars.
'Weet je wat een klus dat is om zo'n gracht te maken?' vraagt Jayden, denkend aan de hoeveelheid werk die dat met zich meebrengt.
'Dat maakt niet uit, we hebben de hele vakantie en we zijn met veel,' zegt Bram. 'We kunnen het inderdaad proberen,' zegt Jayden.
'Oké, allemaal aan de slag. Wat hebben we nodig? Een schop, of meer, vier misschien wel,' zegt Bram.
'Spijkers en een hamer,' zegt Luuk.
Jayden deelt de instructies uit: 'Laat iedereen naar huis gaan en spullen gaan halen. Daniël en ik gaan een schop halen om een gracht te maken.'
'Wij hebben thuis een hakbijl,' zegt Pepijn.
'Ah..., prima. Tot straks,' zegt Jayden.

Daniël en Jayden zijn snel terug en beginnen aan de gracht. Het werk is erg zwaar voor Daniël. Hij houdt dit niet lang vol. Jayden ziet dat hij uitgeput raakt en gaat in zijn eentje verder. Ze zijn met veel, dus ze kunnen elkaar aflossen.
Yan en Sem komen alweer terug. Yan heeft veel touw gevonden dat zeker van pas zal komen.

Even later komt Teun eraan met een zaag.
Jayden gaat verder met coördineren: 'Goed Teun, jij kan vast op zoek gaan naar grote takken om er mooie palen van te maken.'
'En als de natuurbescherming nou eens langskomt en ziet dat wij een hoop takken aan het afzagen zijn?' vraag Milan.
'Maak je niet druk, dan zeggen we gewoon dat we een groot vogelhuisje aan
het bouwen zijn,' antwoordt Tim.
'Oké, op jouw verantwoording dan,' zegt Milan.
'Maar misschien heeft Milan wel een punt,' zegt Bram. 'We moeten die bomen wel heel laten. Laten we liever grote takken zoeken die op de grond liggen.'

Niet veel later is de hele groep weer compleet. Thijs vindt het erg leuk wat ze aan het doen zijn, en hij bedankt de anderen dat hij mee mag doen.
'Thijs hou eens op! Je hoort er gewoon bij, punt. Je hoeft echt niet elke keer bedankt te zeggen,' zegt Daniël.
'Uh..., bedankt Daniël,' zegt Thijs. Iedereen begint te lachen.
'Zo, nu weer aan de slag. Het begint trouwens al aardig donker te worden. Misschien dat we beter morgenvroeg verder kunnen gaan, tenminste, als iedereen dat wil,' stelt Jayden voor.
'Ik wil wel, hoor,' zegt Samuel.
'Ik ben ook van de partij,' zegt Ruben.
'Ik kan tegen mijn moeder zeggen dat we met veel zijn morgen, dan wil zij misschien wel wat boterhammen voor ons klaar maken,' zegt Daniël.
'Als zij dat wil doen, graag,' zegt Jayden.

De volgende ochtend is bijna de hele groep al om half negen aanwezig.
'Het is gek, nu konden we eindelijk eens uitslapen maar ik werd gewoon op tijd wakker,' zegt Floris.
'Ik ook,' zegt Luuk.
'Ik had geen zin om in bed te blijven. Ik ben zo snel mogelijk hierheen gekomen om verder aan onze hut te komen bouwen, zegt Milan. Kijk, daar komen Bram en Tim. Nu zijn ze compleet, alle jongens zijn in het bos.
'Daniël, komt jouw broertje nog?' vraagt Bram.
'Hij lag nog in bed en het is koud, dus ik denk niet dat hij wil komen,' antwoordt Daniël.
Jayden verdeelt het werk: 'Pepijn, Floris, Ruben en Thijs, jullie gaan grote takken zoeken of afzagen die we als palen kunnen gebruiken om er een muur van te maken.'
'Afzagen van een boom?' vraagt Floris.
'Nee, van de bomen die op de grond liggen,' antwoordt Jayden.
'Dan ga ik samen met Teun en Yan vast proberen om die grote takken of palen in de grond de krijgen,' zegt Tim.
'Prima, dan ga ik samen met Samuel, Sem en Daniël de gracht verder uitgraven,' zegt Jayden.
'En ik ga samen met Luuk en Liam verder bedenken hoe we een ophaalbrug kunnen maken,' zegt Bram.
'Dat is een goed plan. Dat lijkt me mooi, een echte ophaalbrug,' zegt Liam.
'Laten we afspreken, als iedereen het daar mee eens is, om twee verdiepingen te maken,' stelt Jayden voor.

Een paar dagen later is de groep weer in het bos. De tijd gaat snel en de uren tikken weg, iedereen is druk bezig. Dan roept Daniël dat het tijd is om te gaan eten.
'Laten we naar mijn huis gaan, dan kunnen we warm binnen zitten en even uitrusten.'
Ze komen aan bij het huis van Daniël. Esther deelt de boterhammen uit.
'Joey, jij vertelde ons dat je graag mee wilt doen. Wat ons betreft mag dat,' zegt Tim.
'Het is koud buiten,' reageert Joey.
Mark komt binnen. 'Dag jongens, hoe staat het ervoor met jullie hut?'
'We zijn eigenlijk meer een kasteel aan het maken. Alleen met de ophaalbrug hebben we nog wat problemen,' antwoordt Bram.
'Een ophaalbrug? Dat klinkt interessant, ik ben benieuwd. Straks kom ik wel even kijken.'

Terug in het bos stelt Bram voor om een vuurtje te gaan maken, het is namelijk nogal koud.
'Met het afvalhout ja, maar niet met de palen die we nodig hebben voor ons fort,' zegt Jayden.
'We kunnen het vuur ook in het fort maken, dan heeft iedereen er warmte van,' stelt Sem voor.
'Goed plan,' zegt Tim.
'Het loopt echt gesmeerd, ons fort schiet al aardig op,' zegt Jayden
'Daniël, daar komt jouw vader aan met je broertje,' roept Lars.
'Wooh..., dat wordt een echt fort!' roept Joey uit.
'Een echt fort, maar nog zonder ophaalbrug,' zegt Bram.
'De gracht is af, maar we moeten alleen nog een manier zien te vinden om de gracht helemaal vol met water te krijgen,' zegt Jayden.
'Ik heb thuis een huifkar, daar kunnen we emmers water mee vervoeren,' zegt Luuk.
'Wij hebben thuis een aantal grote emmers,' zegt Floris.
'Verderop is er een vijver waar we het water vandaan kunnen halen,' zegt Daniël.
'Vader van Daniël, hebt u misschien een idee hoe we zo'n echte ophaalbrug kunnen maken?' vraagt Bram.
'Zeg maar Mark. Ik heb thuis nog wel iets waar een grote kabel op gezeten heeft dat mogen jullie wel gebruiken.'
De avond valt in en ze besluiten te stoppen.

Een paar dagen later is het fort zo goed als af.
'Niet te vlug juichen, eerst wil ik zien of de ophaalbrug functioneert,' zegt Bram.
'Bram, je mag er best wel wat vertrouwen in hebben, je hebt hem zelf gemaakt,' zegt Tim hem.
'Dat is het juist...,' zegt Jayden.
'Gaan we zo beginnen?' vraagt Bram.
'Grapje... Nee, ik wil eigenlijk zeggen dat ik benieuwd ben naar de constructie die je gemaakt hebt,' zegt Jayden kalm.
'Die wé gemaakt hebben. We hebben hem samen gemaakt: Luuk, Liam en ik,' zegt Bram.
'En met hulp van de vader van Daniël,' zegt Liam.
'Daar gaat hij dan......., Jayden, jij bent sterk, kom mij helpen. Tim, kom jij ook?' vraagt Bram.
'Ja, het is gelukt. De brug staat omhoog!' roept Bram.
'Zo, ons fort is af!' zegt Jayden enthousiast.
'Hij is echt erg groot,' zegt Tim.
'In de hut die ik in mijn oude dorp gemaakt heb, samen met twee andere vrienden, hebben we een keer geslapen,' vertelt Daniël.
' 's Nachts in het bos? Dat lijkt me erg koud,' zegt Milan.
'Het was toen nog zomer,' zegt Daniël.
'Dat kunnen we best wel eens een keer doen als het wat warmer is,' zegt Jayden.
'Laten we nu de hut af is, eerst beginnen met een fatsoenlijk vuur te maken, want ik sta al aardig te kleumen nu ik niks meer te doen heb,' zegt Bram.
'Gelukkig hebben we nog erg veel houtresten en een berg met takken die we zo kunnen gebruiken,' zegt Ruben.
'Haal eerst het droge hout eruit, dat brandt veel sneller,' geeft Daniël aan.
Even later brandt het vuur al behoorlijk en de vlammen worden al groter. De een na de ander komt zich verwarmen. Jayden staat met zijn handen uitgestrekt naar de vlammen als hij iets in het vuur ziet.
'Daniël!' roept hij.
'Wat heb jij opeens?' vraagt Daniël verbaasd.
'Ik heb een licht gezien in het vuur!' antwoordt Jayden.
'Een licht..., waar dan?' vraagt Thijs.
'Jayden, ik heb ook licht gezien in het vuur, met hele mooie kleuren, maar was dat echt zo bijzonder?' vraagt Tim rustig.
'Nee, dat bedoel ik niet,' antwoordt Jayden.
'Een licht...?' vraagt Daniël terwijl hij omhoog kijkt.
'Daniël, ik begrijp jouw broertje niet. Eerst maakt hij er een heel theaterstuk van dat hij niet met ons mee mag doen, en als hij mee mag doen, dan komt hij niet.' zegt Ruben.
'Ja, zo is mijn broertje,' antwoordt Daniël.
Dan komt Yan eraan gelopen. 'Hebben jullie net ook die glinsteringen gezien tussen die takken door?' Yan wijst naar een boom.
'Wat bedoel je, bladeren die het licht weerkaatsten?' vraagt Bram.
'Nee, dat was het niet,' antwoordt Yan.
'Wat was het dan?' vraagt Tim.
'Ik weet het niet, maar het was echt bijzonder.'