De Klas van DanIël H 10: Jayden wordt Betrapt

Daniël rent terug en hij vliegt het huis binnen.
'Pap, mam, weten jullie wat ik gezien heb?'
'Nee, maar je komt precies op tijd, het eten is klaar we kunnen aan tafel. Kan je even de tafel dekken?'
Daniël herinnert zich de woorden van Juriël: “Wees goed, Daniël.” Hij begint eerst de tafel te dekken.
'Maar mam, weten jullie waar ik geweest ben? Ik ben naar een hele mooie plaats geweest, waar ik nog nooit eerder geweest ben.'
'O ja? Ben je erg ver het bos ingelopen?' vraagt Esther.
'Nou, het was eigenlijk meer omhoog in de lucht.'
'In de lucht?' vraagt Esther.
'En heb je ook geslapen?' vraagt Joey.
'Ja, een beetje, hoezo?'
'Dat dacht ik al, je hebt weer zitten dromen!' zegt Joey.
'Mama, laatst heb ik ook een hele mooie droom gehad,' zegt Saar. 'Ik was een prinses in een heel ver land, en iedereen was aardig voor mij.'
'Dat heb ik ook wel eens gedroomd,' zegt Joey.
Inmiddels zit de hele familie aan tafel.
'Wat zei je, Joey, heb je ook weleens gedroomd dat je een prinses was?' vraagt Mark.
'Nee, dat niet, maar wel dat ik koning was. Ik was de heerser over een groot land en opeens brak er een opstand uit, omdat ik de belasting wou verhogen..., en toen werd ik wakker.'
'Nou, ik ben blij dat jullie allemaal zulke mooie dromen hebben gehad,' zegt Esther.
'Maar het was geen droom,' mompelt Daniël in zichzelf.

Het is maandagochtend, Daniël zit weer op school.
'Hebben jullie een leuk weekend gehad?' vraagt de meester. 'Wie wil vertellen wat hij dit weekend beleefd heeft?'
Milan vertelt dat hij een nieuw computerspel uitgeprobeerd heeft.
Yan vertelt dat hij met zijn familie bij zijn opa en oma op bezoek is geweest, Maud vertelt een ietwat lang verhaal over haar bezoek aan haar oom en tante, en Eva vertelt dat zij dit weekend vaak naar de manege is geweest om voor haar paard te zorgen.
Daniël denkt terug aan het bezoek aan “Het land boven de wolken”, maar hij spreekt er met niemand over.

Later tijdens de tekenles praten de meisjes wat onder elkaar.
'Mijn tekening is niet mooi,' zegt Eva. 'Fleur, hoe is jouw tekening geworden?'
'Mij lukt het ook niet, mijn tekening ziet er niet uit,' antwoordt Fleur.
'Waarom moeten we eigenlijk tekenen, als we ook gewoon een foto kunnen maken?' vraagt Sem.
'Tim, wat ben je aan het tekenen?' vraagt Lars. 'Dat lijkt wel een ezel.'
'Klopt, dat is het ook,' antwoordt Tim.
'Het ziet er niet slecht uit,' merkt Bram op.
'Mijn hond is in ieder geval totaal mislukt,' zegt Lars.
Daniël probeert een mooi veld met allerlei bloemen uit Bloemenland te tekenen.
'Daniël, je bent een mooie tekening aan het maken,' zegt Yan.
'Dank je,' zegt Daniël.
Yan heeft een goed hart. Hij zou wat moediger willen zijn volgens hemzelf, maar voor het moment lukt hem dat nog niet zo goed.
'Yan, wat zei jij tegen Daniël?' vraagt Bram.
'O niks,' antwoordt Yan.

Het is pauze en de klas loopt naar buiten.
Fleur vraagt aan Jasmijn of zij ook vindt dat Maud altijd zo vreselijk langdradig en saai vertelt.
'Ja, ik vind het altijd erg vermoeiend om naar haar te luisteren,' antwoordt Jasmijn.
'We moeten het een keer tegen haar zeggen, misschien dat ze dan eens ophoudt,'
zegt Fleur.
'Goed idee. Zij is trouwens echt raar, ze is in ieder geval niet zoals wij,' zegt Jasmijn.

Op het schoolplein staan Eva, Fleur, Anne, Sophie en Safiya bij elkaar.
Maud komt eraan gelopen, Fleur stapt op haar af en zegt:
'Maud, zou jij eens wat minder lang kunnen spreken? Jouw verhalen zijn altijd zo saai.'
Maud zwijgt.
'Ja, Maud, iedereen vindt jou stom en wij ook!' snauwt Eva.
Maud loopt langzaam weg. Ze hoopt dat de meisjes niet achter haar aan komen. Ze loopt naar de andere groep meisjes: Jasmijn, Finja, Noor, Emma en Esmee. Finja ziet Maud aankomen.
'Maud, wij willen niet dat jij bij ons komt staan, dat weet je toch?'
'Ja, Maud, ga maar naar hen toe,' zegt Emma, en ze wijst naar het groepje van Eva en Fleur. Maud zegt niks meer, ze loopt weg, alleen....

Na schooltijd loopt Yan naar Daniël toe. Ze zijn alleen, alle jongens zijn al weg.
Yan pakt iets weg dat op de rug van Daniël geplakt zit.
'Wat was dat?' vraagt Daniël.
Yan wil het eigenlijk niet zeggen en mompelt:
'Een tekening van een ezel.'
'O, dat zal iemand dan wel op mijn rug geplakt hebben,' reageert Daniël.
'Daniël, ik vind het best goed van jou, dat je zo vriendelijk blijft terwijl iedereen zo onaardig tegen jou doet. Als ik wat meer moed zou hebben, zou ik het voor je op willen nemen, maar dat lukt mij nog niet.'
Daniël zwijgt. Hij is blij met de vriendelijkheid van Yan, maar tegelijkertijd is hij weer bedroefd door de tekening die op zijn rug is geplakt om hem belachelijk te maken.

Mark en Esther zijn in de kamer en ze overleggen met elkaar.
'We moeten wat doen voor Daniël,' zegt Esther.
Mark denkt diep na en zegt dan:
'Esther, ik zie geen andere oplossing voor Daniël, dan dat we gaan verhuizen.
En wat denk jij?' vraagt hij.
'Als je dat wilt, dan doen we dat,' antwoordt Esther.
'Ik zal met de makelaar gaan praten,' zegt Mark.
Daniël komt de kamer binnen en roept:
'Mam, pap, ik ga nog even naar het bos met Joey.'

Als ze in het bos zijn, vraagt Daniël aan Joey:
'Heb je weleens een beest gezien dat op een konijn lijkt en dat kan zwemmen?'
'Konijnen kunnen volgens mij niet zwemmen. Tenminste, ik heb er nog nooit een in het water gezien,' antwoordt Joey.
'Weet je, honden kunnen wel goed zwemmen,' zegt Daniël.
'Zullen we aan papa vragen of we een hond mogen hebben? Ik weet nog wel een mooie hond, een herdershond. Als een van ons ruzie heeft, dan kan hij ons verdedigen,' stelt Joey voor.
'Je bedoelt dat hij dan anderen gaat bijten?' zegt Daniël wat bezorgd.
'Alleen als het echt nodig is, zoals bijvoorbeeld bij inbrekers,' antwoordt Joey.
'Ik hou niet zoveel van honden die bijten. Kom, we moeten weer naar huis,' zegt Daniël.

Een paar dagen later licht Mark Esther in over de stand van zaken.
'Ik heb contact opgenomen met de makelaar, gewoon om wat te informeren.'
'En?' vraagt Esther belangstellend.
'De woningmarkt is erg slecht aan het worden.'
'Heb je enig zicht gekregen over hoe lang het kan duren, voordat we ons huis kunnen verkopen?' vraagt Esther door.
'De indicatie die de makelaar gaf voor een huis in onze prijsklasse in deze regio, is momenteel anderhalf jaar.'
'Maar dat duurt veel te lang!' roept Esther uit.
'Of we moeten met de prijs gaan zakken, maar daar hebben we misschien het geld niet voor,' zegt Mark, in gedachten gekeerd.

Het is ochtend, de klas gaat beginnen met de rekenles.
'Bah, alweer rekenles,' zegt Eva.
'Beste jongens en meisjes, ik wil jullie iets belangrijks zeggen,' spreekt de meester de klas op een serieuze toon toe.
'We luisteren,' zegt Eva.
'Ik wil het jullie toch een keer duidelijk zeggen. Het valt mij op dat jullie als klas vaak erg negatief zijn.'
'Daar komt weer een moraalpreek,' zegt Bram.
De meester gaat verder:
'Er zijn natuurlijk al meer klassen geweest die ook wel eens moeilijk waren, maar niet zoals deze klas.' De meester spreekt alsof hij het tegen zichzelf heeft.
'Vroeger was het allemaal veel beter in uw tijd, of was dat niet wat u wou zeggen?' vraagt Fleur.
'Dat was alles wat ik hierover te zeggen heb, en nu hou ik er over op. Goed, we gaan verder met de les.'

Na schooltijd loopt of rent iedereen naar buiten. Daniël is meestal een van de laatsten.
Een eindje verder gaat Jayden de winkel binnen, die tegenover de school ligt. Hij loopt naar de tijdschriftrekken, gaat naar de kassa toe en doet een pakje sigaretten in zijn jas. Hij loopt weer terug naar de bladen en wacht een gunstig moment af. Dan loopt hij de winkel uit en hoopt dat niemand op hem let.
Maar hij heeft het mis. De winkeleigenaar heeft hem in zijn ooghoek gehad toen hij het pakje sigaretten in zijn jas deed.
De winkeleigenaar loopt snel achter hem aan zonder dat Jayden hem ziet, en dan grijpt hij Jayden vast.
'Zo, nou heb ik je! Je hebt een pakje sigaretten in je jas gedaan, zonder dat je hem hebt afgerekend!' zegt de winkeleigenaar op een besliste toon.
'Ik heb niks gedaan,' antwoordt Jayden.
'Ik heb het bewijs op de bewakingscamera, betalen zal je!'
'Ik heb geen geld.'
'Dan neem ik je mee, en dan kan je tot vanavond laat de vloer komen schoonmaken! Daarna lever ik je uit aan de politie, want het is niet de eerste keer dat je dit gedaan hebt!'
Daniël komt er net aanlopen en vangt het gesprek op tussen de winkeleigenaar en Jayden.
'Meneer, wacht!' roept Daniël.
De winkeleigenaar draait zich om, 'Wat zeg jij daar?'
'Misschien kent u mij wel, ik kom weleens wat kopen in uw winkel,' zegt Daniël.
'Dat kan zijn, maar wat wil jij?'
'Ik zal dat pakje sigaretten komen betalen,' zegt Daniël.
'Als jij dat wilt. Maar', en hij wendt zich tot Jayden, 'jij komt met mij mee tot hij betaald heeft.'
Met de winkeleigenaar valt niet te spotten. Jayden gelooft niet dat Daniël nog terugkomt, dus hij stelt zich in om de vloer schoon te gaan maken tot 's avonds laat.

Daniël rent naar huis en binnen niet al te lange tijd is hij weer terug bij de winkel. Hijgend komt hij binnen.
'Hier is het geld voor het pakje sigaretten.'
De winkeleigenaar wendt zich tot Jayden en zegt: 'Zo jij bent vrij, maar de volgende keer zal ik beter opletten als jij weer mijn winkel binnenkomt. Als jij nog één keer wat steelt, dan breng ik je persoonlijk naar de politie!'
Dan staan Jayden en Daniël samen buiten.
'Daniël, ik begrijp jou niet,' zegt Jayden.
'Wat bedoel je?' vraagt Daniël.
Jayden neemt een serene houding aan en hij spreekt alsof hij begaan is met de situatie waarin Daniël zich bevindt.
'Iedereen scheldt jou altijd uit.'
Daniël zwijgt.
'Ik zou al lang ontzettend boos geworden zijn. Ben jij nooit boos?' vraagt Jayden.
'Ik weet het niet,' antwoordt Daniël.
'Je moet ook jezelf verdedigen!' zegt Jayden resoluut.
'Ik denk dat ik dat nog niet zo goed kan,' bekent Daniël.
Ze lopen allebei weg. Jayden draait zich om en roept hem toe:
'Daniël.......... bedankt.'

Mark en Esther spreken met elkaar over de stand van zaken over de verkoop van hun huis.
'Esther, ik heb gisteren opnieuw met de makelaar gesproken. Hij gaf inderdaad het advies om met de prijs te gaan zakken, om zo sneller ons huis te kunnen verkopen. Dit heeft wel als gevolg dat we een huis in een lagere prijsklasse terug kunnen kopen.'
'Dat moet dan maar,' zegt Esther.
'Het lijkt makkelijker dan dat het is, want in die prijsklasse zijn er veel minder huizen beschikbaar.'

Daniël zit op school. 'Het is weer vrijdag, tijd om jullie wat huiswerk te geven voor het weekend,' zegt de meester.
'U doet dat om ons te pesten,' zegt Fleur.
'Wees maar niet bang, het is niet veel,' probeert de meester de klas gerust te stellen.
De klas is er niet van overtuigd en ze vatten het zwaar op.
'Dat is echt niet aardig van de meester,' zegt Eva.
'Maar wie is er wel aardig?' vraagt Bram zonder dat hij een antwoord verwacht.
'Mag ik wat zeggen?' vraagt Yan.
'We luisteren,' antwoordt Bram.
Yan neemt rustig het woord:
'Voor mij is Daniël een persoon die aardig is, hij is iemand die nooit iets vervelends zegt.'
'Wat is dat nou voor een domme opmerking,' zegt Bram geïrriteerd.
'Ik zeg gewoon wat ik denk,' zegt Yan.

Na schooltijd staan Tim, Bram, Sem, Pepijn, Lars, Liam, Ruben, Samuel en Teun bij elkaar. Bram neemt het woord: 'We moeten iets doen tegen Yan, anders gaat hij door met zijn irritante gepraat.'
'Wacht, daar komt hij aan. Laten we hem met zijn allen gaan pakken,' zegt Tim.
Ze spreken snel wat af. Sem loopt naar Yan toe.
'Hallo Yan! Ik wil jou iets laten zien.'
'Wat dan?' vraagt Yan.
'Kom maar mee, dan kan je het zien,' zegt Sem. Hij neemt Yan mee naar een plaats achter een muurtje. Daar staan de andere jongens hem op te wachten.
Bram neemt het woord en spreekt Yan dreigend toe:
'Zo Yan, jij dacht het voor Daniël op te kunnen nemen, hè? Hier, dat zal het je
wel afleren!' Bram geeft Yan een harde stomp in zijn maag. Ook Tim en de anderen delen rake klappen uit. Onder het bloed rent Yan weer terug de school binnen.

Mark en Esther zijn in de keuken.
'Esther, ik heb weer contact opgenomen met de makelaar.'
'En?' vraagt Esther.
'Volgens hem houdt de slechte tijd nog wel even aan. We hebben ons huis in prijs laten zakken, maar vooralsnog zijn er nog steeds geen mensen op af gekomen, en het is maar de vraag of we voor die prijs een ander huis terug kunnen kopen.'

Wat later is de hele familie in de woonkamer.
'Mama, gaan we dit weekend weer naar oma?' vraagt Saar.
'Ja, dat is een goed idee!' reageert Joey.
'Ik vind oma heel lief,' zegt Saar.
'Ja, ik ook, zij geeft ons altijd snoep als we bij haar op bezoek komen,' zegt Joey.
'Ik hoop dat het nu wat beter met haar gaat, dat ze wat minder ziek is,' zegt Daniël bezorgd.
'Ja, we zullen er zondag weer naar toegaan,' zegt Esther.









20 Mei 2018