Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

De Getuige

Overdag zit een blanke man op de stoel in de hoek van de kamer. Vanuit haar ooghoek kan ze hem zien. Hij zegt nooit wat maar typt op een laptop, die af en toe zijn gezicht een beetje blauw kleurt. 's Nachts zit er een zwarte man.

Aan een man in een witte jas vraagt ze of die mannen niet weg kunnen. Hij schudt zijn hoofd en zegt:
-Nee Roma, zij zijn hier om over jou te waken.

Het meisje is niet groot, vijf turven hoog, zou haar opa zeggen. Ze heet Romana, maar iedereen noemt haar Roma. Ze is bijna acht jaar en begrijpt niet waarom ze hier in dat bed ligt en zich niet bewegen kan. Het ligt hard, maar niet ongemakkelijk; ze slaapt nagenoeg de hele dag en nacht.

Roma vraagt naar haar moeder en die komt twee dagen later. Ze ziet er niet goed uit. Haar gezicht bleek en magerder dan eerst, haar ogen angstig, al probeert ze te glimlachen.
-Mam! Wat doe ik hier? Is dit eigenlijk wel een ziekenhuis?
-Je hebt een ongeluk gehad lieverd. Dit is het huis van een rijke man, zijn auto heeft jou aangereden en hij zorgt nu voor je.
-Waarom kwam je niet eerder mam?
-Ik moet er lang voor reizen. Dit huis staat in Frankrijk. Ik kan niet vaak komen. Je moet nu even zonder mij.
Roma valt in slaap met haar hand in die van haar moeder.

Die droom weer. Vroeg uit van school en op weg naar huis even een zijstraat is. Daar is de kleine boekhandel waar men stripboeken verkoopt. Niemand in de winkel, maar ze hoort harde boze stemmen. Ze vindt het boek dat ze wil hebben en wacht. Het kind wacht lang en moet nodig plassen, loopt door de winkel, links een gang in. Nog twee deuren. Ze opent er een en ziet twee mannen waarvan één man met een pistool. Ze hoort een doffe plof en het gezicht van de andere man spat uit elkaar als een gevallen watermeloen. Roma gilt. De man met het pistool draait zich om en ze ziet ... ze valt flauw.

Iemand praat, het klinkt voor haar als ver weg.
-Ze zag het verdómme, ze zal me kunnen herkennen. Daar zitten we niet op te wachten.
Dat kind zal moeten verdwijnen.
-Niemand weet dat je in het land bent. Over een paar uur ben je de grens weer over. Mol dat kind niet. Niemand kan je hiermee in verband brengen. Over een paar weken weet je dat je safe bent, dan beslissen we. Praat met Henri.

Roma ligt op de achterbank van een auto, onder een deken. De twee mannen voorin praten zacht. Zij luistert en begrijpt dat dit om drugs gaat en om een heleboel geld. Dat die man zonder gezicht de zaak belazerde en dus dood moest. Dan praten ze over haar. Ze zullen haar een tijdje verborgen houden, tegen de ouders zeggen dat ze is aangereden en bij Jacques thuis zal genezen. Hij is rijk, heeft een groot huis en genoeg mankracht. Ze moeten dit niet op een ontvoering laten lijken. D'r moet geen verband gelegd kunnen worden. Zonder haar informatie vinden ze hem nooit.

Nu ligt ze dus in een huis in een ander land, met gips om haar niet-gebroken armen en benen, met tape om haar niet-gebroken ribben en met haar hoofd in een dik verband. Zonder pijn.

-Kan mijn moeder weer eens komen? vraagt ze de man met de witte jas.
Hij schudt zijn hoofd.
-Je vader ligt in een ziekenhuis, je moeder moet nu bij hem blijven. Wij bellen haar elke avond om te vertellen dat het goed met je gaat.
Die avond vergeten ze haar een pil te geven.
De zwarte man komt vroeg en praat even met de blanke. Roma slaapt niet maar ligt met haar ogen dicht.

-Ik denk dat we de zaak spoedig moeten opdoeken, zegt de blanke. Ik hou het onderzoek goed in de gaten en de zaken staan er slecht voor. Ik ben het ook zat hier urenlang op mijn kont te zitten bij een kind dat geen vin verroeren kan. Zonder haar kunnen ze niemand iets maken.

Voor het eerst voelt het kind angst. Ze begreep zo veel niet. Ze had geen auto-ongeluk gehad, ze mankeert helemaal niets. Ze herinnert zich alles van die moord in de kamer achter de boekwinkel, ze ziet de man met dat lange pistool en dat litteken in zijn hals. Ze zou hem herkennen uit duizend mannen.
Een flits van begrip: haar moeder wist dit ook. Haar moeder was hier. Daarom was ze bang. Zogenaamd aangereden in Amsterdam en dan beter liggen worden in Frankrijk? Ligt haar vader wel in een ziekenhuis? Ze voelt dat beiden niet meer leven. Ze huilt zonder geluid.

Twee verschrikkelijke dagen later, de blanke met de laptop springt overeind uit de stoel.
-Verdómme!
Hij rent naar de deur, schreeuwt namen.
-Ze weten alles, ze hebben hem vanmorgen opgepakt. Ze verdenken hem van meer liquidaties en van die brand in dat huis. Geen getuigen, maar de verdenkingen zijn er.
Geen getuigen, denkt Roma. Niet bang zijn. Mama en papa wachten op me.

De man met de witte jas komt haar kamer binnen, hij heeft een kussen in zijn handen en loopt naar het bed.
-Je bent wakker zie ik, jammer.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Irene O.

Geplaatst op

01-05-2016

Over dit verhaal

5 turven hoog, nog geen 8 jaar ...

Geef uw waardering

Er is 24 keer gestemd.

Social Media

Tags

Kindermoord

Reacties op ‘De Getuige’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd