Huub en de grote ratten
Huub was een jongetje uit West-Uruguay. Zijn lievelingsdieren waren ratten, hij had er wel 37 op zijn zolder! Hij woonde alleen met zijn oudere broer Carlo Miguel. Op een nacht hoorde Huub geluiden van buiten! Hij keek naar buiten, en zag hoe zijn broer bruut vermoord werd door de drugsbende die hun wijk in controle had. Huub vond dit niet zo erg, want van zijn broer moest hij altijd zijn peultjes opeten, en daar hield hij niet zo van. Twintig jaar later woonde Huub nog steeds in hetzelfde huis, met dit keer nog meer ratten, wel 281! Hij kreeg, net zoals vroeger, elke dag een pakket met eten om mee te koken. Hij at altijd alles braaf op, behalve de peultjes, daar hield hij niet van. Op een nacht, exact 21 jaar en 4 maanden na de moord op zijn broer, hoorde Huub weer geluiden van buiten, en dit keer was het niet de drugsbende! Hij stommelde naar beneden, en schaafde zijn pols aan de scherpe trapleuning. Hij liep weer naar boven, deed een pleister op de wond, en ging weer naar beneden. Hier zag hij een gedaante van zijn broer! Hij vroeg aan Huub: "Waar zijn alle peultjes?" Huub antwoordde: "In mijn buikje!!" "Dat klopt niet!!" Zei Carlo Miguel. "Nu moet ik je straffen!" Alle ratten op de zolder van Huub werden opeens 1.3 keer zo groot! Nu moest Huub iets harder duwen om ze op zolder te houden! Wat erg!!
Ingezonden door
Geplaatst op
19-02-2016
Over dit verhaal
Heel eng! Niet lezen!!
Geef uw waardering
Er is 17 keer gestemd.Social Media
Tags
RattenReacties op ‘Huub en de grote ratten’
-
Allemachtig, wat een verhaal. Woorden, zinnen, alinea's schieten te kort om dit stuk wereldliteratuur te beschrijven. Ik heb in mijn tijd op aarde gepoogd enkele boekjes te schrijven, maar dit stukje proza bagatelliseert mijn Война и Мир, degradeert Misdaad en Straf tot prutswerk, spuugt op Ulysses. Neem enkel al de eerste zin, die in zijn eenvoud doch kracht doet denken aan 'Lolita'. Echter is Nabokov onvergelijkbaar veel slechter vergeleken met Kekrops, uiterst treffend vernoemd naar de ἀυτόχθωνος van Attica. Mijn loftrompet wordt reeds schor door het prijzen van deze schrijver, al mogen zijn lezers er ook wezen - het intellect dat nodig is om de subtiliteiten van Kekrops te begrijpen grenzen aan het geniale. Wat dacht u immers van de verwijzing naar Toergenjev's epos 'Vaders en zonen', zichtbaar in de tegenstelling tussen Huub en Carlo Miguel? De klemmende sfeer tot nu toe toegeschreven aan Kafka mag vanaf nu aan Kekrops worden toegeschreven - de sfeer is namelijk kekropiaans. Hoe klemmend, hoe eng! Het geheel roept tevens een melancholisch gevoel op, gelijkend aan Tsjechov's 'Zaal °6'. Immers, de wetenschap dat het toppunt van de literatuur nú is bereikt steekt - nimmer zal er door een mens iets beters op papier gezet worden. Zucht. In de woorden van Vergilius: ' fuit Ilium'.
Лев Николаевич Толстой - 15-08-2019 om 18:46
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000
Ik wilde op vakantie: ideeën om te besparen
Reis naar Zuid-Amerika; geweldig ervaring
Die keer dat mijn klimvakantie met de auto faliekant mis ging