Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Huub en de grote ratten

Huub was een jongetje uit West-Uruguay. Zijn lievelingsdieren waren ratten, hij had er wel 37 op zijn zolder! Hij woonde alleen met zijn oudere broer Carlo Miguel. Op een nacht hoorde Huub geluiden van buiten! Hij keek naar buiten, en zag hoe zijn broer bruut vermoord werd door de drugsbende die hun wijk in controle had. Huub vond dit niet zo erg, want van zijn broer moest hij altijd zijn peultjes opeten, en daar hield hij niet zo van. Twintig jaar later woonde Huub nog steeds in hetzelfde huis, met dit keer nog meer ratten, wel 281! Hij kreeg, net zoals vroeger, elke dag een pakket met eten om mee te koken. Hij at altijd alles braaf op, behalve de peultjes, daar hield hij niet van. Op een nacht, exact 21 jaar en 4 maanden na de moord op zijn broer, hoorde Huub weer geluiden van buiten, en dit keer was het niet de drugsbende! Hij stommelde naar beneden, en schaafde zijn pols aan de scherpe trapleuning. Hij liep weer naar boven, deed een pleister op de wond, en ging weer naar beneden. Hier zag hij een gedaante van zijn broer! Hij vroeg aan Huub: "Waar zijn alle peultjes?" Huub antwoordde: "In mijn buikje!!" "Dat klopt niet!!" Zei Carlo Miguel. "Nu moet ik je straffen!" Alle ratten op de zolder van Huub werden opeens 1.3 keer zo groot! Nu moest Huub iets harder duwen om ze op zolder te houden! Wat erg!!

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Kekrops, Koning van Athene

Geplaatst op

19-02-2016

Over dit verhaal

Heel eng! Niet lezen!!

Geef uw waardering

Er is 17 keer gestemd.

Social Media

Tags

Ratten

Reacties op ‘Huub en de grote ratten’

  • Allemachtig, wat een verhaal. Woorden, zinnen, alinea's schieten te kort om dit stuk wereldliteratuur te beschrijven. Ik heb in mijn tijd op aarde gepoogd enkele boekjes te schrijven, maar dit stukje proza bagatelliseert mijn Война и Мир, degradeert Misdaad en Straf tot prutswerk, spuugt op Ulysses. Neem enkel al de eerste zin, die in zijn eenvoud doch kracht doet denken aan 'Lolita'. Echter is Nabokov onvergelijkbaar veel slechter vergeleken met Kekrops, uiterst treffend vernoemd naar de ἀυτόχθωνος van Attica. Mijn loftrompet wordt reeds schor door het prijzen van deze schrijver, al mogen zijn lezers er ook wezen - het intellect dat nodig is om de subtiliteiten van Kekrops te begrijpen grenzen aan het geniale. Wat dacht u immers van de verwijzing naar Toergenjev's epos 'Vaders en zonen', zichtbaar in de tegenstelling tussen Huub en Carlo Miguel? De klemmende sfeer tot nu toe toegeschreven aan Kafka mag vanaf nu aan Kekrops worden toegeschreven - de sfeer is namelijk kekropiaans. Hoe klemmend, hoe eng! Het geheel roept tevens een melancholisch gevoel op, gelijkend aan Tsjechov's 'Zaal °6'. Immers, de wetenschap dat het toppunt van de literatuur nú is bereikt steekt - nimmer zal er door een mens iets beters op papier gezet worden. Zucht. In de woorden van Vergilius: ' fuit Ilium'.

    Лев Николаевич Толстой - 15-08-2019 om 18:46

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd