Uit de dossiers van accountantskantoor van Gellekom&Fröhlich8 (grafschennis)

Zondagmiddag. Tegen de avond Het is rustig op de weg. Alleen wat oudere heren die dertig rijden. Knokige handjes angstig om het stuur geklemd. Met dertig door de Coronastaat. Elke maand AOW. Voor iedere AOW’er een auto die weer ingepikt wordt als het bejaardenhuis een feit is.

In mijn spiegel zie ik met grote snelheid iemand naderen. Mijn collega, van ons accountantskantoor, Fröhlich ziet het ook.
‘Een bejaarde met lef,’ zegt hij hoofdschuddend. Als de wagen passeert zien wij een arrogant persoon aan het stuur die ons met een irritant handgebaar naar de kant wuift.
‘Zag je die klojo in die penisverlenger?,’ vraagt Fröhlich.’
‘Ja,’ zeg ik ‘Die gek rijdt niet voor niets in een Audi Viagra.’

Wij zijn op weg naar een kerkhof. Daar is vannacht weer grafschennis gepleegd. De nacht daarvoor ook trouwens. De nicht van mijn buurvrouw Gré Witje ligt hier begraven en zij, Gré dus, vroeg ons even te kijken of het graf nog ongerept is. De politie heeft geen tijd om de zaak in de gaten te houden.
Het is wat in dit land. Niemand deinst nog ergens voor terug en de overheid die er geen reet aan doet. Ik vraag mij af of de overheid weet wat er zich echt in dit land afspeelt. Ik bedoel, met kreten als :‘we moete de boel bij mekaar houwe en late wij afspreke dat we dit nooit meer doen in dese samelefing,’ kom je niet ver meer tegenwoordig. En opmerkingen als "er zijn ergere dingen tegenwoordig" kan ik niet meer horen.

Intussen komen wij op het kerkhof aan. Mijn oma ligt hier ook. Die stierf door een hartstilstand. Kwam nog uit de tijd van de A-bom. Zo noemden ze dat in die tijd. A-bom.
Eén letter. Klinkt veel minder dramatisch. De Bescherming bevolking (BB) door de straten met een megafoon op het dak van een bestelbus. En maar roepen:’ Als de sirene gaat, rent u naar de kelder. Als u geen kelder heeft dan onder de keukentafel.’
Wij hebben het hier over een atoomboom. Remember Hirochima!

Mijn oma trok bij elke geluid van een sirene haar waterdichte Hema-jas aan. Beschermt ook tegen de straling, zei ze altijd. Kortom; de voorloper van de mondkapjes dus.
De graven liggen netjes naast elkaar. Koopgraven met modieuze grafstenen. Mooie teksten: “In Christus ontslapen”, Toi toi lieve Teun”, “We’ll meet again’”, “Boven is ook bingo, Leen”.
Verder Engeltjes, duifjes poppetjes uit Sesamstraat. Dat soort cult.
Weinig God, veel maatjes.

‘Hier wil ik ook liggen,’ zegt Fröhlich.
Vier graven zijn beschadigd. Hakenkruizen, foto’s weggehaald, bloemperkjes vertrapt.
We werken een uur of drie om de boel weer enigszins te herstellen waarna wij op de terugweg een biertje drinken.
Op weg naar huis , Fröhlich rijdt, worden wij aangehouden door de politie. Controle!
Fröhlich’s biertje is slecht gevallen. Hij draait zijn raampje open. ’Heeft u gedronken, meneer?,’ vraagt de agent beleefd.
‘Wat zegt u, ober?,’ vraagt Fröhlich, geïrriteerd door de aanhouding. Dom uiteraard maar het wordt erger. De agent vraagt nogmaals of hij gedronken heeft.

‘Een biertje of dertig, een paar whisky’s en een paar glazen wijn.’ , zegt Fröhlich nu overmoedig.
‘Mooi, dan moet u toch maar even blazen,’ zegt de agent.
‘Hoezo? Geloof je me niet,’ vraagt Fröhlich verbolgen.
De hoogte van de boete zal ik je besparen. Veel nullen in ieder geval..