Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Uw verloofde?

Uw verloofde?

In de donkere holte van het tramhuisje zag ik haar staan.
Ze was jong en mooi, twee eigenschappen waar de meesten van ons jaloers op zijn.
Als je als meisje deze twee eigenschappen bezit, dan is het voorwaar geen gemakkelijke opgave om op dit uur van de nacht in Amsterdam de laatste tram proberen te halen.
Haar gezicht keerde zich van links naar rechts, angstig speurend naar mogelijke belagers. Lichtblauwe ogen keken mij welhaast smekend aan toen ik het tramhuisje binnenstapte.
Verstaat u mij goed, met smekend bedoel ik niet smachtend of snakkend naar branderige begeerte of iets van dien aard. Integendeel, haar smekende blik wilde zeggen: doe me geen kwaad, want ik ben al zo bang.
Dus glimlachte ik op m'n allervriendelijkst en zei:"Goedenavond.'
"Dag," zei ze zacht en haar hoge stemmetje klonk hees en bibberig.
Ze stond er eigenlijk wat vreemd bij in haar wijde bloemige zomerjurk. Om haar middel droeg ze een brede ceintuur, wat haar slanke taille sterk accentueerde.
Toch maakte ze een Rubensachtige indruk. En bril met grote ronde glazen stond naief op een een kleine wipneus.
De knie van haar linkerbeen drukte ze stijf tegen de andere knie, alsof ze heel nodig moest plassen. Haar rechterhand, zag ik, kneep angstvallig op kniehoogte in haar rok. Ach, dacht ik, kinderen frummelen wel vaker met de handen aan hun kleren als ze zenuwachtig zijn. Maar dit was toch anders, want ik zag tegelijkertijd dat haar hand en ook haar onderbeen besmeurd was met zwarte vegen vuil.
"Bent U gevallen?" vroeg ik.
"Nee, hoezo?" vroeg ze geschrokken.
Ik knikte en wees naar haar been.
"U gaat me toch niet vertellen, dat dat mode is?" zei ik
"O dat," zei ze," dat is van mijn fiets."
Ze frummelde een groter stuk van haar rok bij elkaar, waardoor even mijn blik op haar dijbeen viel. Toen pas zag ik ook de grote scheur in haar rok, die ze angstvallig dicht probeerde te knijpen.
"Uw jurk is gescheurd," zei ik," is alles goed met u?"
Haar onderlip trilde en tranen welden in haar ogen
"Ja hoor," trilde haar stem," dank u wel."
En toen begon ze te huilen, dikke tranen onder haar te grote bril.
Met haar bemodderde hand veegde ze ze weg en liet zo grijze strepen achter op haar wangen.
"Kom kom," zei ik," u hoeft voor mij niet bang te zijn."
"Nee, dat ben ik ook niet," piepte ze.
"Nou vertel eens, wat is er gebeurd?"
En hortend en stotend, al snikjes producerend, vertelde ze: "We hadden een dispuutavond van mijn jaar op de Raamgracht. En toen ging ik op de fiets weer naar mijn kamer op het Victorieplein, maar een klein stukje terug kwam mijn rok tussen de ketting, want ik heb geen kettingkast. Ik heb hem vanmorgen gekocht. Hij is hardstikke nieuw."
Ze onderbrak even voor een nieuwe golf van tranen.
"Een nieuwe fiets?" vroeg ik.
"Nee, een nieuwe jurk. Deze."
Ze ze schudde met een vies handje haar rok heen en weer.
"Maar hoe komt u dan zo onder de smurrie?" wilde ik weten.
"Nou, ik durfde niet af te stappen en probeerde hard door te trappen. Ik dacht dan komt hij er misschien wel weer uit, maar hij raakte steeds vaster en hij trok mij helemaal strak naar beneden. Mijn been zat vast en toen ik wilde afstappen viel ik om op het trottoir en de fiets viel over me heen. Ik kon hem niet meer van me af krijgen, omdat die rok zo strak zat."
De woorden tuimelden nu over elkaar.
"Er reden wel mensen voorbij, maar niemand kwam me helpen. En die jongens in de auto vroegen of ze m'n jurk mochten uittrekken en iedereen lachte me uit. Ik lag er heel gênant bij en ik kon geen kant uit."
Ze stopte even om op adem te komen.
"Sjonge," zei ik om de leegte wat op te vullen," en toen?"
Ineens stond er een donkere meneer voor me, hij was lopend, ik schrok me dood. Ik wist me geen raad, zoals ik er bij lag. Stap je altijd zo af, vroeg hij. O het was afschuwelijk."
Ze zuchtte een paar maal achter elkaar.
"Toen heeft die man met een zakmes m'n rok kapot gesneden, omdat hij hem ook niet los kreeg. Kijk maar, er is een heel stuk af en die scheur loopt helemaal door tot hier."
"Ja," zei ik ," daar is niet veel meer van heel."
"nee he.". hopeloosde haar stem
"Maar waarom gaat u dan nu met de tram? Het Victorieplein is maar tien minuutjes lopen hier vandaan?"
"Dat durf ik niet, zeker niet met zo'n rok."
"Kom op," zei ik," dan loop ik wel even met u mee."
"O heel graag, vindt u dat niet erg?"
"Welnee meid, kom op."
Daar gaat mijn laatste tram, dacht ik.
Haar fiets werd een een lantaarnpaal geklonken en we gingen op weg, nagewuifd door het lapje stof, dat onder haar ketting was gebleven.
"Ik hoop, dat die er morgen no staat," zei ik
Ze babbelde, soms bijna uitgelaten als een kind, over haar studie, over waar ze vandaan kwam en dat ze Amsterdam een enge, spannende en heerlijke stad vond, tot we in de Rijnstraat kwamen.
Plotseling stond ze stil en keek omhoog, naar de verlichte ramen boven een meubelwinkel.
"O," zei ze," Peter is nog wakker." En meteen drukte ze op een van de vele bellen naast de deur.
"Wie is Peter?" vroeg ik, want zo langzamerhand begon ik me aardig verantwoordelijk voor haar te voelen.
"O, een vriendje," zei ze luchtig," ik kan wel bij hem slapen."
"Is hij uw verloofde dan?" vroeg ik
"Nee zeg, gekkie, gewoon een vriendje. Heel erg bedankt voor het brengen," zei ze en voor ik het wist had ik een kus op mijn wang te pakken.
De deur ging open en een schaapachtig slaperige jongenskop stak zijn neus buiten de deur.
"Doei." hoorde ik nog voor de deur dicht sloeg.
Daar stond ik dan en probeerde mijn gedachten te ordenen.
Snap je nou zo'n kind?
Niet te lang over nadenken maar.
In ieder geval had ik de laatste tram gemist en moest zeker nog een half uur lopen.
Mijn vrouw lag in bed, toen ik thuiskwam en vroeg met vermoeide stem, waarom ik zo laat was.
"Ach," antwoordde ik," het was zulk lekker weer, dat ik besloot te gaan lopen."
"Je bent gek," zei ze en draaide zich op haar zij.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

iakon

Geplaatst op

04-09-2016

Over dit verhaal

nachtelijke ontmoeting in de stad

Geef uw waardering

Er is 14 keer gestemd.

Social Media

Tags

Amsterdam Angst Nacht Pril

Reacties op ‘Uw verloofde?’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd