Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Jopie

Jopie

"Ach, weet je wat het is, ik heb geen hobby's, en dan heb je ook niks meer te doen als je gepensioneerd ben," sprak de kleine gezette man, die naast me zat op het terras.
Zijn kalende schedel glansde in het morgenzonlicht. De spaarzame witte haartjes deinden met de wind mee. Zo de wind waait, waait m'n haartje.
"Kijk, in het begin," vervolgde hij, terwijl hij zijn koffiekopje neerzette," ja toen Jopie d'r nog was, was het allemaal anders. Gingen we samen dingen doen, net zoals nou op een terrasje zitten of voor een paar dagen naar de camping. Hadden we een klein caravannetje staan op de Veluwe in...eh...hoe heet het daar ook al weer..in..eh..o ja, in Ermelo. Het is daar heel mooi, hoor, in Ermelo.
Zijn we eens een keer naar dat openluchtmuseum geweest. Wist je dat je daar witte fietsen kan nemen en daar de hele dag op mocht rondrijden. Maar je moet ze wel terugbrengen hoor. O nee, het was niet Ermelo, 't was is Hoenderloo, ja Hoenderloo was het, maar daar is het ook mooi, hoor."
Hij staarde voor zich uit en zijn herinneringen zweefden terug naar het weekend met zijn Jopie in de caravan. Een weemoedige blik gaf aan, dat de herinnering hem pijn deed.
"Ach ja, weet je Jopie was een best wijf, een heel best wijf, die met mij het nodige te stellen heb gehad. Tweeënveertig jaar ben met haar getrouwd geweest en toen kregen we dat ongeluk met de wagen...hier net buiten Amsterdam, vlakbij Duiven.......en het was niet eens mijn schuld."
Hij nam zijn kopje op en hield het in zijn volle hand. Met zijn duim
wreef hij langs het oortje. "Een grote dikke vrachtwagen was het, een blauwe vol met zand. Toen had je daar nog dat smalle dijkje. Dat is nou de snelweg geworden. Hij moest opzij voor twee fietsers en we knalden frontaal d'r bovenop. Kijk, ik denk welderis, dat je als chauffeur veiliger zit dan als de passagier d'r naast. Ik denk, dat je op het allerlaatste moment voor je eigen leven kiest en dat je dan in een flits nog net even een rukkie aan het stuur geeft, zodat jij nog ergens net tussendoor kan. Ik denk, dat je op zo'n moment niet meer aan een ander denkt maar alleen aan je eigen. Niet expres hoor, maar dat gaat vanzelf."
Hij nam de laatste slok uit zijn koud geworden kopje.
"Drie maanden heb ik in het ziekenhuis gelegen, toen moest ik naar huis. Dat wou ik helemaal niet, ik was liever in het hospitaal gebleven. Wat moest ik thuis doen. Kijk we hebben nooit kinderen gehad. Jopie wou ze wel erg graag, maar het ging gewoon niet. Mij kon het niet zoveel schelen, ik vond het zielig voor Jopie, maar voor mij niet hoor. Zeg nou zelf, als je goed nadenkt, dan hebben kinderen toch geen toekomst meer in deze wereld. Vuiligheid en oorlog, overal waar je maar kijken kan. Maar ja, als je ze niet hebt, dan ben je wel erg op mekaar aangewezen, hoor. Vooral toen ik een tijdje werkeloos was, want dan zit je mekaar zo in de haren. Dan ging ik maar naar buiten, naar de kroeg en dan dronk ik me een stuk in de kraag. Maar ja, d'r komt ook weer een tijd dat je naar huis moest en Jopie kon dan een keiharde wezen, hoor, een keiharde."
Zijn ogen glommen tegen de zon in en keken met een natte blik in zijn lege koffiekopje. Hij zette het langzaam weg en pakte het ingepakte koekje, dat op het schoteltje lag.
"Een koekje," zei hij, "lekker. Ik herinner me, dat ik eens wat gejat had, een portemonnee. D'r zat helemaal niet zoveel in, maar ja, ik wou Jopie eens trakteren en ik had geen geld. Ik had wat goed te maken, weet je wel. Maar Jopie had het gauw door hoor, ik kon nooit wat voor d'r verstopt houden, ze wist het altijd meteen, d'r hoefde ik niks voor te zeggen. Woest dat ze was, woest. Ze sleepte me meteen mee naar de kroeg, waar ik dat gedaan had en toen had je de poppen aan het dansen. Die kerel, van wie de portemonnee was, zat er nog ruzie te maken met de kastelein over zijn knip, dat-ie gejat was en zo.
Zegt Jopie ineens, hier is-t-ie. Nou je begrijpt, de bekken zakten open. Mijn man heb-em gejat, maar hij heb er spijt van. Alles zit er nog in, maak maar open.
Maar wat dacht je, wordt me die kerel kwaad en wil me te lijf vliegen. De kastelein en Jopie moesten hem tegenhouden, anders had ik hier misschien niet meer gezeten."
Trots op zijn sterke en doortastende Jopie keek hij mij aan.
De kop zakte weer naar beneden. "Maar nou zit Jopie hier niet meer,omdat ik waarschijnlijk toch teveel aan me eigen heb gedacht. Nou ben ik alleen, heb geen kinderen en ook geen hobby's. Je moet op schilderles gaan, zeiden ze in het ziekenhuis, of ga leuk bejaarden helpen met d'r lui boodschappen of zo, maar ja, dat is niks voor mij. Een andere vrouw dan, zeiden ze in de kroeg.
En Jopie dan, zei ik, en Jopie dan. Zijn jullie die nou al vergeten, nou ik niet. Nee voor Jopie heb ik nou alles over, dan maar alleen. Ga ik in m'n eentje een bakkie drinken. Vind ik altijd wel iemand, waar ik even mee kan praten, zoals nou met u."
Ik glimlachte naar hem, terwijl hij opstond van zijn stoel.
"Ik moet weg, m'n zuster komt vanmiddag bij me uit Haarlem en ik wil nog even koekjes kopen, want die wil altijd thee drinken. Wil U dat koekje niet?" vroeg hij mij, terwijl hij naar mijn schoteltje wees. Ik schudde van nee en hij griste het pakje weg.
Hij zuchtte diep en mompelde in het omdraaien:"Je weet het niet hè, maar als ik nou wat minder aan m'n eigen had gedacht, was Jopie d'r misschien nog wel geweest."
Hij hief zijn hand op tot schouderhoogte, kneep de gebolde lippen samen en trok de wenkbrauwen omhoog. Toen slofte het Rokin op en werd opgeslokt door de mensenmenigte die Amsterdam rijk is.
Als laatste zag ik zijn plukjes witte haren, die meedeinden op het ritme van zijn stap.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

iakon

Geplaatst op

04-09-2016

Over dit verhaal

humor ligt op het terras

Geef uw waardering

Er is 11 keer gestemd.

Social Media

Tags

Amsterdan Eenzaamheid Verdriet

Reacties op ‘Jopie’

  • Ja, Istvan, zo kan het ook. Zullen wij dan maar gewoon leuk blijven schrijven?

    Irene O. - 05-09-2016 om 15:46

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd