Korte verhalen

U bent hier:

Verhalen check: column: Het grote lege boek

17-04-13 09:20 startpost
jellzzz Berichten: 3	Vandaag heb ik voor mijn 16e verjaardag een boek gekregen. Dat is op zich niet zo vreemd, ik houd van boeken en verhalen alsof het mijn eigen kinderen zijn en iedereen geeft mij altijd boeken. Maar dit was een bijzonder boek. ik heb namelijk een leeg boek gekregen. Een leeg boek, meer dan 200 paginaâ€™s met helemaal niets. Eentje die nog helemaal gevuld moet worden met mijn ideeÃ«n, verzinsels, verhalen en hersenspinsels. Dus nu ligt dat boek voor me, en ik word toch een beetje bang. een mooi boek is het, met een stoffen kaft en geel bruine paginaâ€™s. als ik er wat doorheen blader en met mijn vingers langs de randen van de dikke bladzijdes wrijf voelt het net alsof deze bladzijdes me uitnodigen om ze te vullen. Ik stel me voor hoe mijn boek er uit zou zien als elke pagina beschreven is, en smelt bijna van verlangen. Het idee dat mijn gedachten op dit mooie papier staan werkt aanstekelijk, en bijna lukt het me om mijn pen op het vel te zetten en iets te schrijven. Toch is er iets in mij dat me tegen houd. alsof ik bang ben die grote leegte die elke pagina uitstraalt te vullen, alsof ik bang ben al die ruimte in te nemen. Niks is er moeilijker dan beginnen. Het kost mij fysiek kracht om mijn hand er toe te dwingen iets op papier te zetten. Maar nu staan ze er dan toch, die eerste woorden in het grote, lege boek. en nu die ene bladzijde volgeschreven is lijken alle overige paginaâ€™s opeens nog veel leger. Het is bijna angstaanjagend. Waarom ben ik toch zo bang om mijn gedachten neer te pennen? Dat is een vraag die me al sinds mijn eerste gedichtje bezig houd. verhalen, gedichten, spinsels, hersenkonkels en dromen, ze hebben altijd in mijn hoofd gezeten. het liefst zit ik in mijn hoofd in plaats van in de echte wereld, en daar is een rede voor: de echte wereld is zo verdomd begrensd. Alsof je in een benauwd kleine kamer zit en je haast niet kan bewegen, overal stuit je op een muur. Maar in mijn hoofd kan ik alles, is alles mogelijk, en zijn alle muren keurig weg gesloopt. En deze heerlijke wereld wil ik graag met iedereen delen, dus wat ga ik doen, ik schrijf het op. En dan komen we bij het probleem van het lege boek dat gevuld moet worden. dan komen we bij het probleem van schrijven Ã¼berhaupt. Langzaam, bij elke letter die ik schrijf, verlies ik een beetje van mijn gedachten en geeft ik dat stukje aan de wereld. Vanaf het moment dat het woord op papier staat is het niet meer van mij. Het is niet meer de grenzeloze gedachte die het was, het is opeens een zin, een woord, opgebouwd uit letters. Elk woord wat er staat betekend precies wat het betekend. Weg grenzeloosheid. Je kunt iets dat geen enkele vorm van grenzen heeft niet proppen in iets met muren, structuur, regels. Net zoals het niemand ooit zou lukken om het universum in een mosterdpotje te stoppen. Woorden zijn maar woorden, en ook al zijn het de mooiste dingen die er bestaan qua communicatie, het blijven woorden, en woorden hebben jammer genoeg duidelijk aangegeven grenzen. Met nog niet al het talent van de wereld zou een schrijver ooit precies het gevoel van verliefd zijn kunnen beschrijven, of het gevoel van iemand zo erg missen dat je het liefst dood zou willen zijn. Misschien is het ook daarom dat een schrijver waarschijnlijk nooit â€œuitgeschrevenâ€ is, het doel wat je wilt bereiken is technisch gezien onbereikbaar. toch blijf ik het proberen, ook al is het maar om mijn hoofd wat leger te maken, en mijn boek wat voller.
17-04-13 09:49 reactie 1
Verwijderde gebruiker Berichten: 37	Als kind vond ik het prachtig een groot leeg schrift. dat nog rook naar de nieuwheid. Ik vond het altijd jammer erin te gaan schrijven .En als ik dan uiteindelijk toch begon heel mooie en precies en overal oplettend. Maar dat was de uitdaging van het nieuwe, denk ik dan. Dus ga maar lekker schrijven in je nieuwe boek en plaats het ook hier, zodat wij ervan mee kunnen genieten en lezen. Veel succes ermee!
17-04-13 09:53 reactie 2
Verwijderde gebruiker Berichten: 52	Wie schrijft , die Blijft moet je maar denken en ik hoop dat je veel leuke en mooie verhalen hier publiceren gaat. Ook veel succes gewenst! LÃ©on
19-04-13 07:43 reactie 3
jellzzz Berichten: 3	lmnbeheer, legen schriften zijn zo prachtig. Vaak zelf te prachtig, het is telkens weer een overwinning om in zo schrift te beginnen. Maar volle schriften zijn nog veel mooier...doordat je er zoveel liefde en aandacht in hebt gestopt...
26-12-15 11:45 reactie 4
iakon Berichten: 10	Een mooi stuk heb je geschreven. Je beschrijft goed het gevoel van het begin. Of liever gezegd van nog voor het begin, want als je eenmaal bent begonnen is het alsof je op reis bent gegaan. Spannend, omdat je nooit weet wat je onderweg tegen zal komen, maar toch gedreven naar een einddoel, ergens in de verte. Het syndroom van het nog lege schildersdoek, dat je dagen, weken staat aan te grijnzen, voordat je de moed hebt gevonden de eerste penseelstreek te zetten. En dan nog....want als die er op staat is hij direct onderhevig aan de wereld met zijn afbreuken, commentaren, complimenten en beperkte normen. Als kunstenaar blijf je altijd zoeken naar dat ene woord, dat nog nooit geschreven is, die ene kleur die nog nooit is gezien. Dat ene akkoord dat nog nooit gehoord is. Ik weet niet hoe het heet, maar ik zal blijven zoeken tot ik het gevonden heb. Tot die tijd zal ik blijven schrijven. Compliment voor je stuk!
Naar boven