Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

De eeuwigdurende Oerknal

Het 'Oerlont'

Wat ik nu ga proberen te begrijpen, is niet nieuw, neem ik aan, want vóór de Oerknal theorie heeft men ook nagedacht over hoe alles is ontstaan zonder in heilige boeken te kijken. Ik ken die theorieën niet maar ze zullen er ongetwijfeld zijn.
Dus daarom nu mijn poging om dit allemaal te begrijpen, een bezigheid.
Pak, als U of je daartoe bereid bent, pen en papier, een passer en een liniaal.
Teken een cirkel (eigenlijk een bol) onder op je papier (niet te groot), zet de passer nu bovenaan die cirkel en zo wijd dat de eerste cirkel er precies in past, de straal van deze cirkel is dus de middellijn van de eerste cirkel.
Die grote cirkel is jouw superpositie en waar de twee cirkels elkaar raken, blijk jij te zijn, is jouw positie.
Nu pak je de liniaal en leg die over het raakpunt en de middelpunten en vanaf het middelpunt van de grote cirkel trek je een lijn naar boven.
Zet je passer op die lijn beetje naar boven en ietsjes minder wijd tot die net de grote cirkel boven raakt, maak een cirkel maar niet door de kleine waarmee we begonnen zijn. Herhaal dit oneindig keer.
Als het goed is, heb je nu een figuur van heel veel cirkels in cirkels die allemaal één gemeenschappelijk raakpunt hebben en waarvan de middelpunten allemaal liggen op een straal vanuit dat raakpunt tot het middelpunt van de grootste cirkel. Tegenover die straal met middelpunten heb je een cirkel met niks erin die als middellijn de straal heeft tegenover die eerste straal.
Elke cirkel die je zo maakt is een superpositie van al het ander wat er te zien is.
en waar die cirkels jouw begincirkel raken toont al het ander zich aan jouw.
Het kan maar op één punt, dus een van de twee bij cirkels en als je bollen denkt op één punt van de cirkel op jouw bol.
Op deze manier wordt alles op jouw cirkel/bol getoond.
Stel je voor, je ligt in een hele grote bol en je bent alleen dat raakpunt, en om je heen wordt alles van buitenaf geprojecteerd wat te zien is. maar je kijkt niet door het inwendige van de bol maar via de wand, via de lijnen van pool naar pool.
Ieder moment worden alle cirkels groter (het is de tijd) en dat zorgt ervoor dat de beelden bewegen.
Dus als je je ogen sluit, vormen jouw oogleden een cirkeltje rond je kijk/raakpunt en zie je verder niks, even later doe je je ogen open, alles is iets ouder, iets groter, geworden en je ziet weer van alles . Overdag vormen de blauwe lucht en de wolken voor ook zo een cirkel wel groter en zie je verder weg niks, behalve de zon en soms de maan.
Helemaal bovenin die bol waarin je ligt, toont zich 'de eeuwig door knallende 'oerlont', dat is waar die, steeds kleiner wordende cirkels waar je er oneindig veel van hebt getekend nog net jouw 'kijkbol' raakt,en daaronder is alles wat er al te zien is. Daar boven worden die cirkels steeds kleiner maar die kunnen we nog niet zien, tot helemaal het kleinste puntvormige cirkeltje dat zich helemaal bovenin dat is het punt waar het 'oerlont' brandt de eeuwigheid in.
Dus, als onder in jouw kijkbol ligt, is hoe verder het op die bol van jouw af hoe verder je in het verleden kijkt maar het is tevens een verleden dat steeds later is ontstaan, een jonger verleden, en dit gaat altijd zo door, denk ik.
Maar zijn ook dingen die eerder zijn ontstaan en die zie je in een omgekeerd perspectief en daarvoor kun je dezelfde tekening gebruiken.
En dan eindigt het misschien wel in een zwart gat. Het lijkt op een halsketting van parels met de grootste parel in het midden, alleen zijn alle parels in elkaar geschoven.
Dat beeld van een ketting is misschien wel de sleutel naar de eeuwigheid, het gaat maar rond, alles verschijnt en verdwijnt voortdurend.
Maar hierover valt ook weer het een en ander te zeggen, enerzijds die omkering van perspectief de toekomst de zich naar je toe uitdijt en het verleden dat zich van je af krimpt
En alles en iedereen heeft zijn eigen bol om dit alles te bekijken iedereen en bevindt zich op het punt van de omkering van zijn heelal.
Maar anderzijds ook dat de dingen feitelijk blijven waar ze zijn ontstaan, dus alles blijft in die oneindige rij middelpunten, alles toont zich maar is er niet feitelijk, het is een gedachte, het is de liefde zoals Hans-Peter Dürr reeds zei. Het is niet ruimtelijk maar het is wat wij ons ruimtelijk voorstellen.
Het in de onvolkomenheid van de waarneming die de dingen vormen geeft, bij een volmaakte scheidend vermogen zie je dat er niets is.
Anderzijds is de waarschijnlijkheid van de vorm die je waarneemt, naarmate het scheidend vermogen minder wordt waarschijnlijker. In het groot mag je verwachten dat de maan de maan blijft en of , in het klein, een eendagsvlieg morgen nog een eendagsvlieg is, moet je maar afwachten. Om van elementaire deeltjes maar niet te spreken.
Een verzameling kansen levert naarmate de verzameling groter wordt steeds meer zekerheid op. In het beeld zijn het de lijnen van de cirkels die slingeren, dat slingeren is de superpositie.
Als nu nog begrijpt wat ik bedoel, neem ik mijn petje af.

Guido van Geel

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

guido van geel

Geplaatst op

15-05-2020

Over dit verhaal

'In de eeuwen der eeuwen', zei de pastoor en dacht., secula in de lorum.

Geef uw waardering

Er is 12 keer gestemd.

Social Media

Tags

Bigbang Guidovangeel Oerknal

Reacties op ‘De eeuwigdurende Oerknal’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd