De tuinman
Normaal vielen in die dagen de bladeren
maar zij waren dood en dode bladeren vallen niet
zo geregeld.
De tuinman die daar stond,rustte op zijn hark
en hij stonk verschrikkelijk.
De tuinman die daar stond.
De wind stak op en alles wat blad was ritselde.
De reeds eerder vermelde tuinman echter....
Hij hoorde niets maar viel, voor een dode gewoon,
om.
De tuinman die daar omviel.
Daarna gebeurde het dat de goudgele bladeren
gingen vallen op de tuinman die daar gestaan had.
Het goud viel dagen lang.
En de tuinman onder het blad stonk er niet minder om.
" Om, om, om, om, om, om ", brulden de monniken uit
de kapel.
Gestaag werd het kouder rond de tuinman die daar maar lag en zijn stank bleef langer laag hangen
in de ochtend.
Om de tuinman die daar lag.
De tuinman zei geen barst maar barstte van de kou
en droogte en stinken? Neen, stinken deed hij niet
meer.
De gebarsten en diepgevroren tuinman.
De sneeuw viel dat jaar over de bladeren boven de
tuinman onder de barsten.
Alles leek zo schoon,helder en opgeruimd boven
de sneeuw in de kristallen winterzon.
"Om, om, om,om", brulden ze
Onder de sneeuw is het niet zo koud en de tuinman
viel in stukken uit elkaar zich mengend onder de
tuinaarde.
Goede, humusrijke teelaarde.
Tussen aanzwellende bollen, oplopende knollen, open-
brekende knoppen en een uitzinnige menigte schietend
zaad lag de tuinman te rotten en was nuttig.
Daar hoog boven begeleidden kwetterende, jubelende, kwelende, juichende, tierende en tuitende eierleggers in de bomen de restauratie van alles dat nooit
steeds veranderde.
Om, om, om, om, (voortdurend die monniken).
Op een avond toen alles nat was kwam een pad voorbij.
De pad die ooit de tuinman zag, de bomen hoorde
de zware zomerlucht voelde en aan niets dacht.
Deze pad ging verder.
Plots klettert een eikel door de bladeren naar beneden.
En voor je het weet dondert een heel seizoen
plantaardig werk tegen de grond.
Luister,
want er schuilt heel wat in de grond.
Waar de tuinman is vergaan
wandelen de monniken.
Om.
Om mani padme hum
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
21-04-2016
Over dit verhaal
'Als het speenkruid bloeit, is de lente jong', zei de tuinman en wist dat de jeugd voorbij vliegt.
Geef uw waardering
Er is 3 keer gestemd.Social Media
Tags
Guidovangeel Rust SeizoenenReacties op ‘De tuinman’
-
Jaja - het zit wel goed met jou hoor. Fantasie of griezel? Doet er niet toe, gewoon eng, eng goed dus.
Irene O. - 01-05-2016 om 21:48
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000
Ik wilde op vakantie: ideeën om te besparen
Reis naar Zuid-Amerika; geweldig ervaring
Die keer dat mijn klimvakantie met de auto faliekant mis ging