Niemand zoals jij!

'Melly'
Schreef ze op.

Melly.
Jij bent de perfecte.
Jij bent mijn steun.
Jij bent degene die mij helpt.
Wat moet ik zonder jou?
Joanne

Haar zoveelste zinnen schreef ze op. Allemaal waren ze niet perfect. Melly is haar beste vriendin, zonder haar had ze het niet volgehouden. Haar ouders gingen scheiden, dat was geen pretje. Maar Melly, ja, Melly gaf haar steun. Zoals een paar maanden terug.

Joanne zat huilend op de stoep. Voor de zoveelste keer hadden haar ouders ruzie. Melly kwam voorbij en kwam naast haar zitten. 'Joanne wat is er?' vroeg ze. Ze kreeg geen antwoord. 'Joanne wat is er?' vroeg ze nogmaals. 'Mijn ouders hebben weer ruzie...' zei Joanne verdrietig terwijl ze haar tranen afveegde. Joanne weet nog heel goed dat Melly toen een arm om haar heen sloeg en fluisterde: 'Joanne, het komt wel goed...'

Maar het is niet goed gekomen. Haar ouders zijn gescheiden. Misschien was het wel beter ook. Geen ruzies meer, geen geschreeuw... Een weekje later vertelde ze het aan Melly, dat ze haar minder zou zien. 'Melly mijn ouders gaan scheiden,' zei ze. 'Wat rot voor je!' antwoordde Melly. Na meer verteld te hebben zaten ze samen huilend op de bank. 'Melly, bedankt voor alles,' zei Joanne. 'Maar Joanne ik ga je zo ontzettend missen,' antwoordde Melly in tranen. Toen sloegen ze hun armen om elkaar heen en huilden zo lang tot hun tranen op waren. Ze voelde niet meer dat het zo koud was. De ene keer was Joanne in Zeeland en de andere keer bij haar moeder in Den Haag waar ook Melly woonde. Ze hadden dan zoveel lol dat ze de tijd vergaten.

Melly,
Hoe had ik zonder jou kunnen leven? Dan had ik nu nog op de stoep gezeten. Melly, jij bent mijn beste vriendin. Jij helpt mij, jij steunt mij. Melly je bent een topvriendin! Ik zou zonder jou niet kunnen leven. Bedankt voor alles waarmee je mij hebt geholpen Melly.
Joanne

Toen Melly het las barstte ze in tranen uit. 'Joanne dit had je niet hoeven doen,' zei Melly in tranen. Joanne huilde mee en zei: 'Hoe had ik je anders kunnen bedanken? Hoe...?'