Wanneer je alles hebt verloren

Ik ren
en ik ren
en ik ren
ik kijk niet op of om.
De regen druipt over m'n gezicht en m'n jas is inmiddels al nat geworden.
Maar niks houdt me nu nog tegen.
Ik heb er genoeg van.
Ik wil er niks meer van weten.
Ik heb niemand nodig.
Ik mag ze niet eens.
Ik zal me staande houden, in me eentje.
Het is nu ik versus de wereld.
Ik stap in een plas en blijf stil staan. Het is nu ongeveer 12 's nachts
Ik ben helemaal alleen op straat. Iedereen slaapt waarschijnlijk al.
En ik begin te zingen:

'Hope when you take that jump, you don't fear the fall
Hope when the water rises, you built a wall
Hope when the crowd screams out, they're screaming your name
Hope if everybody runs, you choose to stay.'

Ik begin in de plassen te stampen en zing steeds harder en harder. Er gaan hier en daar wat lampen aan, maar het kan mij niks schelen. Ik ga gewoon door met zingen:

'Hope that you fall in love, and it hurts so bad
The only way you can know is give it all you have
And I hope that you don't suffer but take the pain
Hope when the moment comes, you'll say...

I, I did it all
I, I did it all
I owned every second that this world could give
I saw so many places, the things that I did
With every broken bone, I swear I lived.'

Het begint alleen maar harder te regen. Alsof de hemel me toejuicht van boven.
Ik zie mensen hun deuren open doen en naar me kijken. Ik begin te dansen in de regen en te klappen in m'n handen. Ik begin te lachen zoals ik al een lange tijd niet meer heb gedaan.
Misschien vindt je alleen pas geluk wanneer je alles hebt verloren.