Een muis in de kerk

Chris gaat naar de kerk. De kerk vindt hij saai. Maar nu is het niet saai. Want Chris ziet een muis in de kerk. De muis heeft haast. Hij sprint. Hij rent heel hard naar een stoel. Op die stoel zit Bep. Bep is al oud. Zij schrikt. Haar hart slaat heel hard. Want de muis bijt in haar pink. Ze schudt hem van zich af. Ze gilt. Dat hoort niet. Niet hier in de kerk. Ze valt flauw. De man naast haar pakt haar op en neemt haar op zijn arm. Hij schudt haar heen en weer. Het helpt niets. Hij bidt tot God. God is daar in de kerk.

Chris zit stil op zijn stoel. Hij houdt ook niet van die muis. Het is een eng beest. Dat de dienst stil legt. De man voor in de kerk stopt met zijn preek. Het gaat nu om Bep en niet om een goed woord. Het gaat om de daad. Om hulp in nood. Een oud mens haast zich. Hij kan een hulp voor Bep zijn. Dat is zijn vak. Hij is arts. Hij zorgt voor een mens die ziek is. Hij geeft Bep een prik. Maar wat is dat? Het lijkt weer goed te gaan met Bep. Ze kijkt blij. Wat is er aan de hand? Bep lacht. Ze leeft nog. Ze dacht dat ze dood ging toen ze viel. Maar dat was niet zo. Ze leeft. En als ze dood was, zou dat erg zijn? Ze is al oud. Het was goed. Ze leeft al een poos in het dorp. Als ze hier niet meer leeft, leeft ze toch nog. Bij God. Daar ver weg. Ze wees met haar hand naar het dak van de kerk. Op een plek waar geen traan meer is. Maar een lach.

De muis kent de weg in de kerk. Hij komt hier wel eens meer. Door dat gat aan de kant. Geen mens die weet hoe hij de kerk in komt. Hup. Daar gaat hij. Op weg naar een kast. In de kast ligt een boek. De kast is niet dicht. Chris ziet de muis op een boek. Maar dat kan niet, denkt Chris. Chris ziet dat de muis in een boek bijt. ‘Maar dat mag niet’, roept Chris. Floep, het kwam er zo maar uit.

Boos kijkt de man die naast hem zit hem aan. ‘Ssst., houd je mond’, vent. ‘Maar de muis bijt in het Woord van God’, zegt Chris. De man kijkt naar de kast. Chris krijgt een aai. Het is al goed. De man is niet meer boos. Hij snapt het.

De muis knaagt aan het boek. Hij duwt en trekt aan het boek. Dan plots: boem. Nu is het niet Bep. Het is het boek, het Woord van God, dat op de grond valt. De man voor in de kerk zwijgt weer. Wat is dat?

Het is geen dienst tot eer van God. Zo lijkt het. De muis lijkt in zijn sas. Hij springt van de plank uit de kast op de grond. Daar speelt hij met het boek. Chris loopt naar de kast. Hij rent naar de muis. En slaat hem met zijn hand dood. Want een muis hoort niet in de kerk. Maar nu is er bloed van de muis in de kerk. Bah. Dat is niet goed. Het is vies. Er hoort geen bloed van een muis in de kerk. De man die net nog naast hem zat, staat nu naast hem. Hij pakt Chris bij zijn arm. ‘Zo is het wel goed. Kom maar’, zegt hij. ‘Maak je hand maar schoon. Was je hand bij de kraan’. Chris gaat naar de man die voor in de kerk preekt. ‘Het spijt me, zegt hij zacht’. ‘Het is al goed hoor’, zegt de man. De man leest en preekt weer. Er is rust in de kerk. Chris is blij dat hij zorgt voor rust in de kerk.

Bij de kraan maakt hij zijn hand schoon. Hij wast zich. Hij doet zijn haar goed met wat gel. Zo ziet hij er fris uit. Hij loopt de kerk weer in. En zit naast de man die hem hielp. Chris zit op de punt van zijn stoel. Het is best wel eng wat de man voor in de kerk zegt. Hij zegt: ‘Er was een man die eens vocht met een leeuw en een beer’. Chris vraagt zich af hoe hij dat deed. Was die man zo sterk of had hij zelf een truc? Hoe kan dat nou? Een klein mens die een leeuw doodt. Chris sloeg net een muis dood. Dat was niet zo knap. Maar een leeuw. Zo sterk, zo snel. Een beest met veel kracht. En die kaak.

De man die preekt praat heel zacht. En dan praat hij hard. Dat hoort zo. Je speelt dan met je stem. Dat maakt het woord eng. En eng, dat is het. Want de leeuw komt op die man af. En wat doet die man? Hij werpt een steen naar de leeuw. Hij gooit die met een zwaai van zijn arm.

De man uit het Boek heeft een arm die kort en sterk is. Maar zo kan hij de leeuw toch niet aan? Nee, dat kan hij ook niet. Hij krijgt daar de kracht voor. Kracht van God. God woont bij hem. In zijn hart. God geeft hem de kracht om de leeuw de baas te zijn. Die kracht heeft de man niet uit zich zelf. God helpt hem om elk boos dier de baas te zijn. De man houdt van zijn schaap. Hij heeft meer dan één schaap. Hij zorgt voor hen met heel zijn hart. Hij zorgt dat er geen wild dier in de buurt komt. Hij is goed. God zorgt voor hem. En zo zorgt hij voor zijn schaap. Dat is zijn werk. Hij houdt van zijn werk. Hij werkt met zijn hart.

En de man voor in de kerk wijst naar zijn hart en zegt: ‘Je moet wat je doet, met je hart doen. Niet met je hoofd, maar met je hart. Dat wil God zo’. Chris kijkt naar zijn borst. Daar zit zijn hart. Hoe doe je dat, vraagt Chris zich af. God met je hart……? Hij valt haast van zijn stoel. Wat raar? Hij lacht. Hij proest. ‘Ssst.’, zegt de man die naast hem zit en nu zijn blik op Chris werpt. ‘Houd je mond en wees stil’. Maar Chris kan het maar niet. Hij is niet goed in stil zijn. Niet als hij lacht. ‘Hik, hik’, klinkt het. Chris voelt zich raar. Hij rent de kerk uit. Hij snapt niet wat die man voor in de kerk zegt. Het klonk zo raar en vreemd. Moet je hart uit je borst? En dan?

De man die naast Christ zat in de kerk, loopt met hem mee. ‘Oh, oh, joch toch. Wat doe je nou? Je doet zo vreemd. Dat hoort niet in de kerk. Een lach’. ‘Ja maar’, zegt Chris, ‘die man voor in de kerk praat zo raar. De toon van zijn stem is zo gek? En hij zegt iets wat ik niet snap’. ‘Wat je doet voor God, doe je met je hart. Ik snap dat niet’, zegt Chris. Hik, hik, proest, proest, haa, ha, haa, ha. De man pakt hem beet en roept: ‘ Knul, het is goed. Drink wat. Eet wat. En kom tot je zelf. Ik leg uit wat de man zegt’.

‘Als je God dient, doe je dat met je hart’. ‘Dat zit zo’. Chris knikt en kijkt de man aan. Daar legt de man het uit. Bij de w.c. aan het eind van de gang in de kerk. De man loopt naar de kraan. ‘Zie je. De kraan is dicht. Als ik er aan draai, komt er wat uit. Vocht. Het leeft. Zo is het met het hart van een mens. Als een mens zijn hart dicht laat, komt er niets uit. God wil dat wij ons hart op een kier zetten. Dan doet God de rest. Hij zorgt voor een stroom. Net als licht in de nacht. Naar een mens in nood. God is groot en hij wil jou. Hoe jong je ook bent, het maakt niet uit. Hij wil jouw hart en dat houdt in: jouw wil, jouw zorg, wat jij kunt, kent en doet. Dat is voor God. Zo dien jij een mens die op jouw pad komt. Snap jij wat ik zeg?’ Chris knikt.

Hij loopt weer naar zijn stoel. Met de man naast hem. De man vindt hij vreemd. Maar toch ook lief. Hij heeft tijd voor mij, denkt Chris. En hij legt goed uit. Dat kan niet elk mens. Daar moet je voor naar school. De juf is ook heel goed. Ze zegt wat ze denkt. En ze weet wat ze denkt. Zij kent haar les uit het hoofd. Ook zij praat met haar hart. Soms wel erg hard. Dan schreeuwt ze haast. Dat is niet goed voor mijn oor, denkt Chris dan. Hij wil niet dat de juf boos is. Dat hoort niet. Ze moet heel zacht doen met haar stem. Dat is goed voor de klas. Die wordt daar blij van. En juf wil dat de klas blij is. Maar wel zacht. Niet druk blij. Een lach op zijn tijd is goed, maar niet steeds weer. Dan wordt juf het zat. En dan moet Chris naar de gang. Daar moet hij in de hoek staan. Heel lang soms. Dat is niet leuk. Maar dat is dan ook wel echt zijn schuld. De juf geeft niet voor niets straf.

Plots schrikt Chris op. Hij dacht en dacht en dacht, maar…..de dienst stopt. De man naast hem loopt weg. Oh, denkt Chris, ik ben er niet bij met mijn hoofd. Ik dacht aan de school en de klas. Hij springt van zijn stoel en rent als een muis die haast heeft de kerk uit. Hij gaat naar huis. Daar wacht zijn pa op hem. Die vraagt naar de preek. Chris doet zijn best. Maar als hij met pa praat, valt hij in slaap. Zijn slaap is zoet. Chris droomt van de muis in de kerk. Het is stil. Het is nacht. Slaap zacht, Chris.



www.koertkoster.nl