Niets is wat het lijkt (3)

‘’Liz, kom hier ik moet wat tegen je zeggen.’’
Ik draaide mijn hoofd om en zag Roos staan. Haar prachtige blonde haar glansde door de zon. Het wapperde in de wind. Haar hele gezicht straalde pijn uit. Maar als je wat beter keek, zag je ook hoop op haar gezicht getekend staan. Haar blauwe ogen stonden bang en verdrietig tegelijk. Een steek van pijn voelde ik in mijn hart. Wat was ik een kutvriendin geweest, ik had alleen maar aan mezelf gedacht. Aan wat ik zou verliezen, ik probeerde te vluchten voor een vreselijke pijn diep vanbinnen. Wat zal roos wel niet voelen van binnen? Bij haar moest het allemaal wel 1000 keer zo erg zijn. Ik stond op en liep naar roos toe. Ze pakte mijn handen vast.
‘’ik weet wat je voelt liz, toen ik het net had gehoord, heb ik hetzelfde gaan als jou. Ik heb geschreeuwd, gehuild en ik probeerde weg te rennen voor de pijn en angst, maar het lukte niet, het haalde me altijd in. Welke kant ik ook opging. Nu heb ik me er maar bij neergelegd. Ik wil dat jij dat ook liz! Ik heb je nodig. Juist nu. Ik wil geen vriendin die me alleen maar aankijkt met ogen die vol medelijden, angst en vooral boosheid staan. Nee dat wil ik echt niet! Ik wil een vriendin die met me vecht. Met wie ik kan praten. Met wie ik lol kan hebben. De beste tijd van mijn leven hebben. Ik wil dat je me aankijkt me ogen die me moed en kracht geven. Dat wil ik lieve liz, asjeblieft leg het naast je neer. ‘’
Ik kon even niks zeggen, er zat een brok in mijn keel. Hoe kon ik nou ooit aan haar wens voldoen als er net een vreeslijke angst in me was geboren? Hoe kon ik dit?

© Copyright Elisa