EVEN TV KIJKEN..

Even tv kijken Een zoveelste herhaling van het nieuws. De opening van Libelle’s zomerweek trok vorig jaar een stuk meer toeschouwers dan andere jaren. Lekker relevant ..

Volgende item. Rutte in beeld: ‘Tja, er werden stappen gemaakt maar uiteindelijk werden wij het niet eens.’
Tja, dat snap ik. Waarom ga je stappen maken. Misschien hadden ze gewoon lekker moeten gaan zitten, dat praat een stuk ontspannender.

Ook de niet te vermijden dorpsidioot , heer Trump, is weer eens in beeld. Voor zijn zoveelste blunder. Volgens mij voelt die gekke Trump zichzelf net als die voetballers die onderaan stonden maar wél wonnen van de kampioen. Ik bedoel,Trump weet ook wel dat hij niet de beste is, maar hij staat er toch maar mooi.

Dan iets over de NS. En dat terwijl het gewoon goed weer is. De NS raadt reizigers aan voortaan eerst goed naar buiten te kijken, voor ze besluiten de trein te nemen. Nogmaals, het is 10 graden en windstil.
Als ik er even over nadenk kom ik tot de conclusie dat NPO dat ook zou moeten doen: alle tv kijkers aanraden, voor het tv kijken, de tv aan te zetten, maar dat geheel terzijde.

Als laatste item iets over sport. Een voetbalanalist vraagt zich af wat er van de voetballer Duarte geworden is. Een andere analist geeft een reactie: "O, Duarte?Op het laatst mocht hij nog wel mee op trainingskamp met Ajax maar moest hij wel zijn voetbalschoenen thuislaten. Hij mocht wel koken op trainingskamp. Dan maakte hij een spiritueel gerecht van Nederlandse Hiphop. Gebakken in Spaanse olijfboter. Maar wel in het Roemeens. Wisten zij veel.. Ook speelde hij mondharmonica onder de douche. Heel mooi, met maar drie passes die niet aankwamen. Dan schaamden de anderen dat ze maar voetballer waren." Ik zap door ….

Omdat ik verder geen tijd meer heb zet ik de tv uit en begeef mij naar de begrafenis van mijn overbuurvrouw. Zij was een redelijk onbekend schrijfster en een berucht grammaticaverbeteraar.
Haar vriendin houdt een grafrede en roept vol onbegrip huilend: ‘O Helen, waarom moest je toch sneller gaan als mij?’
ALS MIJ! In plaats van DAN MIJ. Het klinkt als een over een schoolbord krassende nagel en iedereen kijkt nerveus richting grafkist.
Als de spreekster het ook nog heeft over dat zij ZICH nog steeds niet beseft wat er gebeurt, besluit ik voor alle zekerheid, achterwaart sluipend deze scene te verlaten. Voordat hun allemaal elkaar in de haren vliegen en Helen zich in haar kist omdraait..

© Copyright Painter