Vinder, opruimer, dader

Wanneer is het moment dat je de laatste stap doet, ik verlang al een lange tijd naar die rust. Naar het stoppen van denken. Het moment dat je bloed langzaam uit je lichaam vloeit. Je verdoofd raakt en even een moment bang voor de dood,maar dat je het dan met twee handen vastgrijpt. Misschien is het na de dood erger. Misschien is er niets na de dood en stop ik met bestaan. Voor mijn gevoel is alles beter dan leven. Waarom moet ik diegene zijn die zich sterk moet houden. Hoezo zou ik diegene zijn die niet mag falen in het leven. Ik weet niet eens wie ik echt ben, omdat ik me altijd voordoe als iemand anders. Ik doe me voor als een gelukkig en gezellige dochter, kleindochter, zus, nichtje, vriendin. Er is maar aan één iemand die weet dat ik zo verkloot ben, één iemand die het begrijpt. Ik heb het wel eens geprobeerd om het aan andere te vertellen. Maar of het wordt weg gewuifd. Of gezegd dat het overgaat. Maar wat voor kut zin is dat! Het gaat wel over, het komt wel goed, wees alsjeblieft niet verdrietig. Als ik maar even dat masker laat vallen, is het direct dat ik het ben die het verkeerd doe, dat ik niet mezelf ben. Maar mensen verassing ik ben diegene die zich niet gelukkig voelt,ik ben iemand die smeekt aan god of wat er dan ook is om me te laten sterven zonder ik het zelf doe. Als ik in de auto zit en ik smeek om een hert, die voor mijn auto springt dat ik sterf. Hoeft niet snel en pijnloos. Het mag langzaam gaan en met veel pijn. Met de fysieke pijn voel ik het niet van binnen. Heel even voelt het dan alsof het is verdwenen. Regelmatig doe ik me expres pijn, ik doe het met hitte, ga onder de douche staan en laat het te heet worden. Laat het in branden in mijn huid. maar nog net niet dat ik er wat aan over hou. Want dan zien mensen het, dat kan ik niet verbergen achter mijn masker. Ik heb het ook al eens met een schaar geprobeerd, het steken in mijn vel het gevoel van overwinning dat je pijn voelt. De overwinning van even niets. Waar ik me voor schaam is dat ik me niet heb geschaamd dat heb gedaan. Ik was trots dat ik de stap nam, om andere pijn te veroorzaken zodat de binnenste pijn even weg is. Waar de pijn vandaan komt, weet ik niet ik hou het er maar op dat ik met dit gevoel geboren ben en zelf verder heb ontwikkeld. Ik kan wel met een wijzende vinger mensen gaan noemen. Maar het zit gewoon in me. Sommige mensen hebben misschien dit gevoel verergerd maar tja, als het toen niet kwam, was het er over een aantal jaren wel. Want mensen noemen me geestelijk sterk, maar eerlijk gezegd ben ik zwak. Mijn masker is sterk, mijn masker geeft mensen het gevoel dat ik de hele wereld aan kan. Soms geloof ik mezelf, terwijl ik weet dat het echt niet zo is. Dit alles roept vast vragen op, ben je dan altijd ongelukkig bijvoorbeeld; maar dat ligt ingewikkeld, ben ik altijd ongelukkig nee dan ben ik niet soms doe ik leuke dingen met iemand, en dan heel even ben ik niet ongelukkig, maar gewoon koud en leeg van binnen. Maar koud en leeg is beter dan pijn. Pijn doet me denken aan de dood. Koud een leegte maakte me eenzaam want dan is er niemand die me een knuffel geeft die weet dat ik eenzaam ben. Nee ze geven het me omdat ik sterk ben, omdat ik gelukkig ben, omdat ze van me houden. En ik geloof bet dat mensen van me houden, maar niet van mezelf maar van mijn masker. Het masker is wat ze altijd zien daar houden ze van. Terug komende bij mijn sterven. Het liefst sterf ik als held. Helpen bij een terroristische aanslag en dan zelf neerschoten worden, maar als ik sterf aan een auto ongeluk, of getroffen wordt door de bliksem. Vind ik ook goed. Ook is het lastig als het lot me niet helpt dat ik de hand aan mezelf moet leggen. Dan heb ik veel keuzes en alle keuzes heb ik al eens overwogen. Bijvoorbeeld pillen, lijkt me super maar is niet mogelijk omdat je daar vaker niet aan sterft dan dat je er wel aan sterft. En dan wordt je een kasplantje en zou je het zonder complicaties overleven. Zal iedereen je voorgoed in de gaten houden. Ophangen is kut voor de vinder en ik ben niet zo goed in knopen leggen, dan is er de trein een mooi begrip, maar het lijkt me niets vermorzeld worden door een trein en dan moet iemand je ook nog opruimen. Het is niet aardig om iemand zijn leven te verpesten, dat verdien ik niet dus afgeschreven. Dan hebben we weer het doodbloeden. Opzich een goed plan rustig wegzakken, maar puntje is wel alles zit onder het bloed ook niet aardig. Echt alles wat je doet is niet leuk voor de vinder/opruimer of de dader.

© Copyright Duivelinnetje