DE KAPSTER (2)

DE KAPSTER (2)

Al weken lang is het stralend zomerweer. De achterdeur staat wijd open, mijn fontein (waar ik onlangs een nieuwe pomp in gezet heb) broebelt weer lustig, en vanuit mijn tuinstoel kijk ik met welgevallen naar de mezen die bij het vogelbadje rondfladderen. En ik overweeg daarbij dat ik, als vrijgezelle pensionado, na al die jaren eindelijk mijn bestemming heb gevonden: niet meer dat werkgezeik en geld dat regelmatig binnenstroomt.

Dromerig genietend van bier en sigaret denk ik plotseling weer aan Moniek (die eigenlijk niet Moniek heet), de kapster.
Al bijna driekwart jaar geleden is het dat Moniek mijn haar knipte. Ik was verbijsterd door haar schoonheid en nam me heilig voor me alleen nog door Moniek te laten knippen. Reikhalzend keek ik uit naar de volgende knipbeurt. Reikhalzend keek ik uit naar het moment dat Moniek haar goedgeslepen schaar weer in mijn haar zou zetten.
Maar, hoe gaan die dingen. De volgende keer dat ik me liet knippen was Moniek er niet. En daarna, sufferd die ik ben, koos ik weer een verkeerde dag. Maanden, en een aantal knipbeurten, gingen voorbij zonder dat ik Moniek te zien kreeg.

Vandaag echter nam ik een kloek besluit. Ik waste 's ochtends mijn haar en belde de kapper op. "Kapper Berkeldijk, met Moniek!", klonk het aan de andere kant. Op de vraag door wie ik geknipt wilde worden antwoordde ik snel: "Door jou!".
Om vier uur 's middags kon ik komen. Met een hart vol van verwachting gingen de uren voorbij. Ik ging nog even langs de garage voor een kapotte koplamp en bezocht een tentoonstelling van schilder Toon. Eindelijk was het zo ver. De klok wees kwart voor vier aan en ik kon in de auto stappen om naar de kapper te gaan. Nadat ik mijn auto geparkeerd had, wandelde ik verder naar de kapperszaak. Ik passeerde een donkere winkelruit en zag mijn spiegelbeeld: oude man met dikke pens. Eens te meer nam ik me voor af te vallen.
Een beetje angstig was ik wel. Was Moniek wel zo mooi als mijn geheugen mij voorspiegelde?

Toen ik binnenkwam stonden er twee dames achter de balie. Eén van de twee was van een verbijsterende schoonheid. Het was Moniek.

Door mijn ochtendlijke haarwasserij bleek mijn haar te droog te zijn volgens Moniek. Ze wilde het daarom toch nog even wassen. Hoewel ik deze bewerking nog nooit had ondergaan protesteerde ik uiteraard niet. Moniek mocht met me doen wat ze wilde. Tijdens het haarbad voelde ik met welbehagen Moniek's zachte vingers over mijn hoofdhuid gaan. De vingers met de rozegelakte nagels. Daarna verhuisden we naar de knipstoel. Haar vaardige handen brachten mijn wilde haardos weer snel in fatsoen. Haast te snel eigenlijk. Ze vroeg ook of ik nog steeds gedichten maakte. Dat had ze dus onthouden! Ik bekende haar dat het met de gedichten wat minder ging, maar dat ik tegenwoordig ook verhaaltjes schreef. En dat ik ook een verhaaltje over haar geschreven had. Daarna deed ik verslag van mijn uitstapje van gisteren in gezelschap van een, eveneens bejaarde, vriend. Dat was geëindigd op een zomers terras in Zutphen waarbij we de passerende dames van een cijfer voorzien hadden. Er kwam al direct een 9 voorbij, maar daarna daalde het niveau wat naar 7+ tot 8-. Wat overigens alleszins redelijk is. Uiteraard kwamen er ook de nodige vijfen en zessen langs, om maar niet te spreken van wat daar nog onder zat. (Overigens: Moniek zit in de buitencategorie)
Daarna kwam het geijkte onderwerp van de vakantieplannen aan bod. Ze wilde naar Italie of Griekenland. Dit niet geheel volgens de wensen van haar vriend die winterliefhebber was. Ik begreep die vriend wel. Met Moniek in zomertenue zal er van zijn vakantie weinig terecht komen. Hij zal voortdurend de kapers op de kust in de gaten moeten houden. Die jongen komt ongetwijfeld uitgeput weer thuis.

Met een haarsmeerseltje werd de laatste hand gelegd aan mijn coiffure. Ik rekende af en gaf haar het verhaal dat ik na de eerste ontmoeting over haar geschreven had en voor haar had uitgeprint.
Of het in goede aarde valt? Soms moet je een risico nemen.
Ik keek nog één keer in de ogen van de lieflijke kapster en verliet met lichte tred de kapsalon met het vaste voornemen me voortaan alleen nog maar door Ellen te laten knippen.

Ach, Moniek bedoel ik natuurlijk.

© Copyright Hans Erkamp

Ingezonden door

Hans Erkamp

Geplaatst op

13-08-2018

Over dit verhaal

Over een mooie kapster

Tags

Kapster