DE KAPSTER

DE KAPSTER

Sinds kort heb ik de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Vroeger wist je dan hoe oud iemand was maar ik realiseer me nu dat dat tegenwoordig niet meer het geval is. Niettemin is hiermee voldoende aangeduid in welke levensfase ik mij nu bevind.

Als je dus van gevorderd middelbare leeftijd bent (of ben ik al gewoon bejaard, zoals mijn jongste dochter beweert?) wordt je verondersteld tot de jaren van verstand gekomen te zijn. Deze gedachte is zelfs gemunt tot spreekwoord: "Het verstand komt met de jaren". Of dit werkelijk zo is, is twijfelachtig. Misschien is die uitdrukking meer een soort dam die de oudere generatie opwerpt om er zich achter te verschansen tegen de aanstormende jeugd. Hoe dit ook zij, van iemand van mijn leeftijd veronderstelt men een zekere bezadigdheid in denken en gedrag. Van een oudere heer, die ik nu toch moet vrezen te zijn, veronderstelt men een gematigde interesse in vrouwen in het algemeen en jonge vrouwen in het bijzonder. Het voederen van eendjes met kleinkinderen wordt als passend gedrag gezien, doch het aandachtig beschouwen van een 20-jarige schone behoort hij, volgens de gemiddelde opinie, aan generatiegenoten van de bewonderde dame over te laten.

Helaas vrees ik dat, in mijn geval, de eendjes het nog steeds moeten afleggen tegen fraaie, in het oog lopende, jongedames. En aangezien ik altijd gehoord heb dat kijken mag, doe ik dat dan ook en met graagte. Toen ik dan ook laatst weer eens naar de kapper moest om mijn overtollige haar te laten verwijderen, werd ik aangenaam verrast toen een verbijsterende schoonheid zich over mijn haardos ontfermde. Het was…tja, wie zal ik zeggen dat het was. Laten we zeggen dat het Moniek was. Het was niet Moniek maar het lijkt me beter om nu maar even te zeggen dat het Moniek was. Ik kende haar niet maar bij navraag bleek Moniek (die dus eigenlijk niet Moniek heet) er toch al een half jaartje te werken. Nou kom ik eerlijk gezegd niet zo heel vaak bij de kapper. Zo' n half uur gedwongen stilzitten in een stoel tot het bovengebeuren weer gefatsoeneerd is, is geen liefhebberij van me. Ter compensatie van dit ongemak ga ik naar de duurste kapsalon van Lochem. Dit klinkt wat onbegrijpelijk maar wordt duidelijk gemaakt in het navolgende. Waarschijnlijk is deze kapsalon niet per se beter dan de andere, goedkopere, kappers maar wordt gekenmerkt door de ruime aanwezigheid van aanvallig (vrouwelijk) personeel. Wat voor mij reden is om deze zaak met mijn klandizie te begunstigen.

Niettemin was de verschijning van Moniek (die dus in het echt niet Moniek heet) toch een verrassing. Over het algemeen maakt het me niet uit door wie ik geknipt wordt. Wanneer een dame me bijzonder goed knipt noteer ik haar naam wel eens voor de volgende keer maar vaak vergeet ik er bij de volgende knipbeurt weer naar te vragen. Ik nam me nu direct voor om bij een volgend knippen naar deze dame te vragen en vroeg haar dus hoe ze heette. Het antwoord was: "Moniek"" (maar niet echt Moniek dus). Zoals gezegd was Moniek van een verbijsterende schoonheid. Ik vroeg haar dus ook of ze wel eens een carrière als model overwogen had. Volgens Moniek zaten aan het modellenbestaan toch veel haken en ogen dus had ze het toch maar bij kapster gelaten en dat beviel haar goed.

Het gesprek kabbelde aangenaam voort maar tenslotte kwam toch het onvermijdelijke afscheid. De handspiegel werd gehaald voor de nekcontrole en ik stond op om af te rekenen. Omdat ik eigenlijk met te lange tussenpozen bij de kapper kom geef ik meestal uit schuldgevoel een paar euro extra voor de fooienpot. Zo ook nu. Nog één keer keek ik naar Moniek en wij wensten elkaar nog een prettige dag toe. En ik nam mij heilig voor om bij de volgende knipbeurt naar Moniek te vragen.

Toen ik, zo'n twee maanden later, weer belde om geknipt te worden, vroeg ik dus naar Moniek. Helaas was Moniek niet aanwezig. Ik stond nu dus voor de keus om door een ander geknipt te worden of de afspraak te verzetten naar een dag waarop Moniek aanwezig zou zijn. Blijkbaar vond ik het laatste (achteraf tot mijn spijt) toch te genant en stemde met een andere kapster in. Terwijl ik geknipt werd door de eigenaresse van de zaak, ook een werkelijk niet onaardige dame, knaagde in mij toch het gemis. Ik had gehoopt op een weerzien met Moniek. Ook al omdat na de afgelopen maanden de twijfel was toegeslagen. Had ik het wel goed gezien? Was ze werkelijk zo knap geweest? Of was mijn waarnemingsvermogen vertroebeld geworden door een goedgunstige bui? Vragen die helaas niet beantwoord konden worden.

Dus kijk ik nu elke dag in de spiegel of ik me al weer eens kan laten knippen. In tegenstelling tot eerder lijkt mijn haargroei helaas tot stilstand gekomen te zijn. Zelfs een aangeschaft haargroeimiddel biedt geen soelaas. Misschien moet ik gewoon maar een paar weken eerder gaan, ook al valt er nog niet zo veel te knippen.

Maar dan hou ik de hele week vrij voor Ellen. Ach, Moniek bedoel ik natuurlijk.

Hans Erkamp

© Copyright Hans Erkamp

Ingezonden door

Hans Erkamp

Geplaatst op

10-08-2018

Over dit verhaal

Over een mooie kapster

Tags

Kapster