mijn nieuwjaarswisseling met Mr. K

Ik heb dit jaar zowel de kerst als het vieren van oudejaarsavond heel rustig en klein gehouden. Op oudejaarsavond zat ik met mijn jonge kat, Mr. K, alleen thuis. Nu had ik bedacht rustig bij mijn ouders op het platteland het nieuwjaar door te brengen maar toen bleek dat mijn huisgenoot niet thuis zou zijn, vond ik het wel belangrijk dat er iemand bij Mr. K. zou zijn. Dus ben ik op oudejaarsavond op mijn gemak terug naar Nijmegen gereden om samen met mijn nieuwe aanwinst, de jonge, speelse, en vaak rebelse Mr. K, 2018 tegemoet te zien.

Het was een goede keuze om naar huis te gaan.
Hoe stoer en dapper hij normaliter ook is (hij ligt je meestal op te wachten 's morgens vroeg, zodat hij je voeten kan aanvallen. Ook de kerstballen waren niet veilig dit jaar om maar te zwijgen van zijn guerrilla attacks in de avond) zo klein, en kwetsbaar was die gister. Hij deed niet eens een poging om naar buiten te racen toen ik bij thuiskomst de deur open deed. Nou moet ik ook toegeven dat in mijn wijk de hel los barst waarbij ook ik me af en toe een hoedje ben geschrokken. Hoe moet dat dan zijn voor zo'n jonge kater die überhaupt niet begrijpt wat er allemaal gebeurd?

Hij zat snel genoeg weggekropen onder mijn bed, met grote holle ogen van angst en onbegrip. Uiteindelijk ben ik ook maar op de grond gaan liggen en ik heb hem toegesproken. Over hoe ik hem deze zomer als kitten heb leren kennen ergens op een bouwplek in Nederasselt, en hoe hij al vrij snel ontspande in mijn armen toen ik hem mocht vast houden. Hij had ook een oogje wat een beetje dicht zat, wat hem een aandoenlijke aanblik gaf. De andere kittens waren weliswaar mooier van uiterlijk en zonder een scheef oogje, maar ze waren ook schichtiger en wilde alleen maar uit mijn armen ontsnappen. En dus besloot ik uiteindelijk voor hem te kiezen.

En terwijl ik hem dit allemaal vertel, liggend naast mijn bed, begint hij langzaam te spinnen. Ik merk dat hij het fijn vindt dat ik hem toespreek ook al snapt hij er waarschijnlijk geen barst van. Langzaam komt die al krols rollend naar mij toe. Hij is even vergeten dat buiten de wereld vergaat en hij misschien uiteindelijk ook zal vergaan. En terwijl we bijna naast elkaar liggen, aait die liefde vol met zijn pootje langs mijn gezicht. Bijna alsof hij mij wil troosten of misschien nog wel meer ter bevestiging dat het allemaal wel goed komt. Hoogstwaarschijnlijk was mijn bril zijn object van affectie en fatsoenshalve probeerde hij die niet met bruut geweld van mijn gezicht af te slaan wetend dat mijn lieflijk gebrabbel in 1 klap zou omslaan in geschreeuw.
Maar goed, een aai om zichzelf en mij er van te overtuigen dat we op zijn minst elkaar nog hebben, als toch wel een beetje lijkt dat de wereld vergaat, vind ik in deze context een beter passende uitleg. Ik dicht mijn kat dan ook een superieure intelligentie toe, dat snap je natuurlijk wel.

Tja daar lig je dan, om 00:30 in 2018 op je slaapkamervloer, bijna neus aan neus met je gecastreerde kater, blij te zijn met een aai over je bol. Wie had dat gedacht?
Ik moet zeggen dat, als dit een voorbode is voor wat er in 2018 verder nog gaat plaatsvinden, ik het jaar wel zie zitten! Dus kom maar op met 2018. De eerste aai over mijn bol is binnen! Wie volgt?

© Copyright kleine muis