Over-leven

‘God’

‘Ja’

‘Volgens mij is de mens meer aan het “over-leven” dan aan het “leven”.’

‘Hoe kom je daarbij?’ vroeg God.

‘Als ik om me heen kijk, of naar mezelf kijk, dan zie ik zelden een mens die geniet van het leven. Ik zie een mens die probeert er het beste van te maken.’

‘We moeten niet generaliseren’ sprak God ‘maar ik denk dat wat jij zegt inderdaad voor veel mensen geldt.’

‘Dat kan toch niet uw bedoeling zijn?’ vroeg ik. ‘Ik weet dat we op aarde zijn om dingen te ervaren, om te leren. Maar waarom moeten we zoveel narigheid meemaken. Waarom kunnen of mogen we geen geluk ervaren?’

‘Vergeet dat je hier op aarde bent om te leren of te ervaren, zoals jij het zegt.’

‘Hoezo vergeten? Dat is toch de zin van het leven? Daar draait het toch allemaal om?’

‘Ach schei toch uit’ reageerde God. ‘Je zit niet op school. Natuurlijk mag je dingen leren en ervaren. Dat is heel goed zelfs, niets mis mee. Maar het gaat om de essentie: gelukkig zijn’

‘Dat is alles. Ik moet alleen maar zorgen dat ik gelukkig ben?’

‘Ja.’

‘Als het alleen daarom gaat. Moeten we dan geen wijze lessen leren of dingen ervaren om verheven te worden, om ons hogere ik te bereiken?’

‘Ha, ha, ha, sorry hoor maar ik moet even lachen. Wat zijn jullie toch aan het worstelen met jezelf.’

‘Ho even’ reageerde ik ‘zo heeft u ons geschapen en zo heeft u ons op pad gestuurd naar de aarde.’

‘Ach schei toch uit. Hoe vaak moet ik het nu nog zeggen: jullie moeten niets. Jullie verzinnen dit allemaal zelf. Het is jullie keuze om te leven zoals je leeft. Jullie creëren je eigen leven. Niet ik.’

‘Maar als het er alleen om gaat om gelukkig te zijn, waarom doen we dan zo moeilijk.’

‘Misschien is dat wel de grote les.’

‘Hoe bedoelt u?’

‘Daar bedoel ik mee dat jullie heel druk zijn met zogenaamde belangrijke en interessante zaken.’

‘Maar vaak gaat het toch om belangrijke dingen. En al die nieuwe ontdekkingen brengen ons toch steeds dichter bij de ultieme waarheid of de ontdekking van de werkelijke zin van het leven?’

‘Dat zou kunnen’ antwoordde God ‘maar misschien is dan de belangrijkste ontdekking wel dat het er allemaal niets toe doet.’

‘Dat gewoon gelukkig zijn het belangrijkste is.’

‘Precies’ zei God.

‘Maar hoe word ik dan gelukkig?’

‘Geluk bereik je met liefde voor jezelf en voor anderen.’

‘Ja hoor, daar kan ik mee thuiskomen. Daar hou ik mijn gezin mee in leven, daar betaal ik de rekeningen van, laat ik mijn kinderen mee studeren en hou ik het geweld mee op afstand.’

‘Precies’ zei God nogmaals.

‘Natuurlijk. U bent zeker al een tijdje niet op aarde geweest.’

‘Ik begrijp dat dit soort cynisme voor jou een belangrijk middel is om te over-leven, maar het zou ook goed zijn om eens wat verder over mijn woorden na te denken.’

‘U gelooft toch zelf niet dat ik met het verspreiden van liefde mezelf en anderen gelukkig maakt?’

‘Inderdaad, dat geloof ik niet, dat weet ik.’

‘??’

‘Begin er eerst maar mee om lief voor jezelf te zijn.’

‘Hoe doe ik dat? Moet ik mezelf knuffelen of strelen?

‘Leg eens wat minder druk op jezelf. Natuurlijk moeten er rekeningen betaald worden. Maar vraag je voor elke aankoop eens af of je het echt nodig hebt. Of die aankoop je gelukkiger of on-gelukkiger maakt dan je al was.’

‘Waarom zou ik dat doen?’

‘Omdat je wel eens tot de ontdekking zou kunnen komen dat je ook met minder bezit door het leven kan stappen. En minder bezit betekent ook minder rekeningen te betalen. En dat betekent dat je misschien niet zo hard hoeft te werken. Of dat je een minder belastende baan kan aannemen, waardoor je meer energie overhoudt.’

‘Oké, tja daar zit wat in moet ik toegeven.’

‘Stap eens uit je slachtofferrol en ga leuke dingen doen.’

‘God, ik ga het proberen.’

‘Oh, daar heb je hem weer.’

‘Pardon.’

‘Je moet het niet proberen, je moet het doen.’

‘Laat ik het eerst maar eens proberen.’

‘Jij je zin. Hoi.’

‘Hoi.’

© Copyright Verteller