Een glas water

EEN-GLAS-MELK.

Als jochie van arme ouders liep ik vaak langs de deuren om kleine spulletjes te verkopen om zo een bijdrage te kunnen leveren aan mijn ouders die het niet al te breed hadden om mijn school en later mijn studie geld aan te vullen.

Op een koude dag liep ik met hongerige maag en een paar centen op zak ook weer te leuren met wat spul en dacht eraan om tevens aan iemand wat te eten te vragen.

Ik durfde eigenlijk niet en vroeg ten einde raad maar om een glaasje water.

De mevrouw die open deed zei heel vriendelijk dat ze wat te drinken ging halen, maar had waarschijnlijk van mijn gezicht gelezen dat ik honger had en kwam terug met een groot glas met melk tot de rand toe gevuld. Ik wist niet wat ik zag en dronk het langzaam leeg om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten.

Beleefdheidshalve vroeg ik of ik iets verschuldigd was maar schaamde mij bij voorbaat, om als ze ja zei, voor mijn twee dubbeltjes die ik rijk was. Maar de mevrouw zei: "Je bent mij niks verschuldigd hoor, ik heb altijd geleerd dat je geen geld mag vragen voor liefdadigheid."

Ik bedankte haar uit de grond van mijn hart. Toen ik dat huis verliet, voelde ik mij veel sterker - niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk - mijn geloof in God en mensen was weer gegroeid. Voordat ik namelijk bij dat huis aankwam was ik van plan om alles op te geven, maar nu niet meer. Nu voelde ik mij sterker dan ooit te voren.

Jaren later…

Deze zelfde mevrouw werd erg ziek. Geen van de plaatselijke doctoren konden begrijpen wat er mis was met haar. Ze stuurden haar naar het ziekenhuis waar ze meer gespecialiseerd waren en zij zouden kunnen uitzoeken wat haar mankeerde.

Een dokter, ik dus, werd opgeroepen.

Toen ik hoorde vanuit welk dorp zij kwam vulden mijn gedachten zich naar het verleden en mijn studiejaren waarin de financiën heel beroerd waren en ik door mijn ouders en mij zelf met wat bij te verdienen het net konden redden. Haastig ging ik naar beneden en ging naar haar kamer. Gekleed in mijn doktersjas ging ik naar binnen.

En...ik herkende haar meteen maar liet niets merken.

Ik ging terug naar de behandelkamer en was vastbesloten om alles te doen om haar leven te redden. Ik gaf haar een speciale behandeling. Na een lange zware periode was de strijd gestreden en was deze mevrouw weer beter geworden.

Ik vroeg aan de financiële afdeling of ze mij de rekening wilden sturen. Ik keek erna…toen schreef ik iets onder aan de rekening en stuurde de rekening naar haar kamer.

Toen mevrouw de rekening kreeg en opende, ze was er zeker van dat het de rest van haar leven zou kosten om alles te betalen, viel haar oog op iets wat op de rekening was geschreven.

Ze las de woorden:

Rekening is volledig betaald.

Dank zij u heb ik mijn studie kunnen voltooien omdat u mij,

toen de nood het hoogst was,

een glas melk hebt gegeven.



Tranen van vreugde kwamen uit haar ogen...

© Copyright Yiooda