My Story

MY STORY.
Ik ben Mila. Nou, dat was me naam. Voor dat ik en mijn moeder het land uitvluchten. Toen kreeg ik een andere naam nu heet ik Vicky. Mijn moeder is ook van naam veranderd. Haar naam was eerst Marijke maar nu heet ze Lacey. We wonen nu in Amerika. In Florida. Ik mis mijn beste vriendin heel erg. Ik kan niet eens met haar bellen! Dat is veel te gevaarlijk vindt mijn moeder. Want anders luisteren ze dadelijk mijn gesprek af met Linsy. En dan pakken ze ons op. En dat wil mijn moeder niet. Want anders moet ik in een pleeggezin, en mijn moeder in de gevangenis. Ik vertel het verhaal wel.
Maandag 20-02-13. 08:00.
Mama ? ben je klaar ? We moeten om kwart over 8 bij de begrafenis zijn van papa. Ja lieverd, ik kom er aan. Maar mama, we moet echt gaan ! roep ik kwaad. Je kan de begrafenis van je eigen man toch niet missen. Ja Mila! Ik kom er aan Oké¬. Ja ik wacht wel weer. Ik loop naar de auto. En stap erin. Ik kijk naar de spiegel naar me gezicht. Er zitten zwarten vegen mascara op me gezicht. Ik had vannacht heel hard moeten huilen. Ik misten papa zo. Mama was zo depri. Dat ze een hele fles drank op dronk. Ik was bang dat mama dood zou gaan. Maar het was erger ze werd boos om de domste dingen. Als ik bijvoorbeeld tv keek werd ze kwaad omdat het geluid te hard stond. Mijn leven was een puinhoop. EN mijn vader is ook al dood. Dood was een stom woord. Dood... ik kreeg bijna weer tranen in mijn ogen. Als ik terug denk aan het moment dat mijn vader dood...ging. Nou dit mocht ik eigenlijk niet zeggen maar wat kan het kwaad doen? Mijn vader.. werkt voor de overheid. Hij is een soort van Spion dat was hij.  En het was een gewoon zondag morgen. Mam kwam net van de bakker en het verse croissants meegenomen. We zaten aan de ontbijt tafel te ontbijten. Met criossants en sinaasappel sap. Na dat ik had ontbeten. Liep ik naar beneden. En ik pakte mijn laptop. En begon aan een verhaal. Toen ik halverwege was hoorde ik de bel gaan. Het was denk ik voor mijn vader. ‘’ik ben even weg’’ Riep mijn vader. En toen hoorde ik de deur met een klap dicht gaan. En ik schreef rustig door.
09:00
Pap nog steeds niet thuis. Mam ongerust.
11:00
Mam belt Politie en Familie.
12:00
Politie komt en heeft slecht nieuws.
13:00
Mama huilen. Papa is dood. Door onbekende man.
14:00
Tante Selma komt op bezoek. Mama huilt en huilt. Tante Selma komt naar mijn kamer en geeft me een knuffel. Haar blonde haren ruiken naar aardbei.

Maandag 21-02-13
Niet naar school. Mobiel vol met Whatsapp berichten: Sterkte Milla! Het spijt me Milla. Mama deprisief. Volgende week begrafenis. Mama drinkt veel te veel. Ik probeer haar te helpen maar ze wordt boos.
Woensdag 23-02-13
Mama net woedeaanval gehad. Ik ren naar mijn kamer over 4 dagen begrafenis. Ik mis papa.....
Vrijdag 25-02-13
Ik nog steeds niet naar school. Linsy langs geweest met chocolade en een bos bloemen. Nog 1 dag tot begrafenis. Morgen dus. Politie weet nog steeds niet wie papa heeft ge..dood.
Zaterdag 26-02-13
Papa’s begrafenis. Mama had gisteravond veel gedronken. En ze wou maar niet opstaan. Ik werdt boos. Ik schreeuwde: DOE NIET ZO KINDERACHTIG MAMA! PAPA IS DOOD!! HIJ KOMT NIET MEER. Ik barste in tranen uit. Mam kom trek je kleren aan want we moeten zo naar de begrafenis. Ik liep naar de badkamer. En deed wat make-up op. Ik veegde het meteen van mij gezicht. Me hele gezicht zat onder de vegen Mascara. Ik zucht. Het moet wel. We moeten afscheid nemen. Na een kwartier rijden we naar de begrafenis. Mama ziet pips. Het is stil in de auto. We zijn er. Ik zie heel veel mensen. Oma, opa tante Selma, Oom Frank en de baas van papa’s werk. Ik ren naar Oma. En ik geef haar een knuffel. Oo schatje toch. Het spijt me zo. Waarom moest je vader ook daar werken zei oma. De kist kwam langs. Ze droegen de kist van papa mee. Ze hadden zijn lievelinge liedje opgezet. Ik had voor de begrafenis een gedicht gemaakt:
Ik mis je zo
Als ik naar de hemel kijk Daar waar sterren stralen Denk ik met heel veel liefde aan jou En aan de tijd dat ik je mocht dragen. Ik mis je hier in ons gezin Dat doet zo vreselijk pijn Je had ons hele leven Bij ons kunnen zijn. Iedere dag denk ik aan jou Je bent nooit uit mijn gedachten Ik heb alleen herinneringen Die het gemis wat kunnen verzachten.
Er komt een applaus. Ik loop rustig het podium af en loop naar Oma. Geweldig meisje Geweldig zij oma verdrietig. Oma.. Mama is heel depressief zeg ik en ik kijk naar de grond. Ze drinkt en ze wordt boos om de domste dingen zeg ik. Het spijt me liefje zegt oma. Maar je moeder is nou ze kan niet zonder je vader, geef het tijd zegt oma. En ze kust me op mijn hoofd.
Na de begrafenis thuis 26-02-13
Ik zat op de bank mijn lieveling programma te kijken ‘’Sam and Cat’’ In het echt was ik ook fan van Ariana Grande die speelde Cat Valentine. Van die serie moest ik altijd lachen. ‘’ding Dong’’ doet de bel. Ik ren naar de deur en maak hem open. Het zijn de politie agenten. Kunnen we binnen kome zegt de agent. Ja, is goed zeg ik. Mamaa!! Roep ik. Er zijn Politie agenten. Mam komt de kamer binnen lopen haar ogen zijn helemaal rood en haar gezicht spier wit. Hoi! Zegt mam. En ze geeft de agent een handt. Ik kijk naar de agenten een agent heeft rode haren. En de andere agent Blonde krullen. Ik ben Frank, zegt de agent met de rode haren. En ik ben Wim zegt de andere. Wij hebben nieuws voor u over de vermoording van u man zegt Frank. We hebben de hele week politiewerk gedaan. En we hebben slecht nieuws zegt Frank. Jullie zijn hier niet veilig meer. Jullie moeten naar een andere laten verhuizen zegt Frank. Want diegene die u man heeft vermoord had heel veel geld schuldig van u man, en nu hij dood is wil hij jullie zegt Frank. Binnen 1 minuut is mijn hele leven kapot. Linsy, Becca, Romy mijn vriendinnen? Denk ik. Maar? Dat kan toch niet zegt mam. Mila is hier opgegroeid ik heb familie hier! Zegt mam. Het kan niet anders zegt Wim. En Romeo? Mijn vriendje? Denk ik. Morgen vertrekt het vliegtuig naar Florida zegt Wim.
27-02-13
Het vliegtuig naar Florida vertrekt zo galmt het uit de speaker. Mam kom we moeten naar loket 4 zeg ik. Ik sleep mijn koffer naar loket 4 en mijn moeder loopt achter me. Sieraden uit zegt de man. Ik doe mijn ketting van mijn vader uit en geef hem aan de man. Ik ga door de detector. En ik krijg mijn ketting terug. Ticket! Zegt de vrouw. Ik geef de tickets en stap in het vliegtuig. Nou dag dan denk ik. Bye nederland Hallo Amerika zeg ik somber. Ik kijk somber uit het vliegtuig. Doei koeien Doei Platteland doeii Alles denk ik. Ik had vandaag afscheid genomen van Romy, Becca, Linsy en Romeo. Het is uit tussen mij en Romeo. Hij kan geen relatie met mij hebben als ik in Amerika woon zei hij. Mijn hardt was gebroken. En ik had al genoeg problemen! En Becca, Romy en Linsy hebben beloofd dat ze zullen Whapp! Skype en Twitteren en Instagrammen . Maar het helpt niet dat hun zo ver weg zijn. Ik pak mijn boek. ``Liv´´ En begin te lezen. Na een tijdje wordt ik moe en kukkel in slaap.
Wordt vervolgd

© Copyright FMW

Ingezonden door

FMW

Geplaatst op

25-12-2014

Over dit verhaal

MIla woont samen met haar vader en moeder in nederland. Haar vader werkt voor de overheid. En die wordt gedood. En daarom moet ze naar Florida verhuizen. En in haar dagboek vertelt ze hier over.

Tags

Dood Verdriet Verhuizen