De laatste reis van de Blæksprutte

Ons schip was nieuw, een groot effectieve oogstmachine van de schatten van de zee dan wel een vissersboot. Een fabriekschip dat de zeeën leeg plundert, volgens wereldvreemde dwarsliggers althans, maar hoe dan ook wij verdienden op dat schip eerlijk ons geld, zes uur op, drie uur af en weer zes uur op, als wij het rustig aan deden en zo nodig soms zesendertig uur aaneengesloten, de vis bepaalde ons leven.
Wij voeren in de zuidelijke wateren van de Atlantische oceaan ongeveer driehonderd mijl ten westen van de Falkland eilanden, de netten waren uitgezet toen de schok kwam. Onvoorstelbaar zo hard als er aan het schip getrokken werd, de kabels van de netten spanden zich als snaren, onverklaarbaar dat zij niet knapte, op zo een plotselinge kracht waren ze niet berekend maar toch bleven ze heel. Het schip lag onmiddellijk stil, de motoren stampten gewoon door, het schip lag ineens als aan de ketting gelegd. Iedereen schreeuwde door elkaar, de oude brulde van de brug volle kracht vooruit te geven, niets hielp, draai bakboord, stuurboord, meer vermogen, als op de rotsen gelopen met tienduizend voet water onder de kiel lag het schip stil, tot…
Langzaam maar onweerstaanbaar werd het schip naar achteren gesleept, weer bakboord, stuurboord, vol vermogen. Geen vermogen, weer vol, bakboord, stuurboord, iemand riep dat het een duikboot moest zijn, ondenkbaar, hoe zou een duikboot dit niet merken. De netkabels bleven strak staan, ook als de schroef werd stilgelegd, de snelheid waarmee we werden teruggesleept bleef constant.
Het viel ons op dat de kabels steeds steiler naar de diepte gingen, de achtersteven werd naar omlaag getrokken, iemand riep, ‘in de sloepen’, een ander, ‘laat de kabels vieren’, ze bleven even strak staan, ‘kap de kabels’, staalkabels, waarmee? Niets was voorhanden, ‘in de sloepen’ weer.
Paniek en doodsangst greep iedereen aan. Met z’n drieën zijn we geslaagd in een sloep te komen, we zagen hoe de rest van ons als parasieten op een grote vis werden neergehaald naar de diepte.

Guido van Geel

© Copyright guido van geel

Ingezonden door

guido van geel

Geplaatst op

12-12-2014

Over dit verhaal

'De vis wordt duur betaald', zei Kniertje bij ons op de schoorsteen en de rekeningen stonden er achter.

Tags

Guidovangeel Overbevissing Wraak.