Margriet en Hans doen mee ....Ledikantenrace

Hans en Margrietje

Een modern sprookje geschreven in 2007 door
Margriet van der Ploeg en Luc Rijnen

Dit verhaal gaat over de spannende belevenissen achter de schermen van
de (EKL) ledikantenrace van 2007.
Lees alles over deze gebeurtenissen achter de schermen.
Een nooit verteld verhaal voor lezers boven de 18 jaar, u zult verbaasd zijn.


Hans...Hans....Opstaan...! Hans deed 1 oog open. Opstaan?? Waarom?? De vierdaagse is wegens het warme weer afgelast en de ledikantenrace is pas over 4 weken. Zou de russische professor Tnakiedel al in het land zijn? Hij draait zich weer om. Het zou vandaag te heet worden om te gaan trainen. Zijn vriendin Bloem had echter andere plannen. Het maken van een ledikant voor de race van 11 augustus kan nog wel even wachten. Belangrijker is de voorbereiding op de ontmoeting met professor Tnakiedel. Hij had voor zijn kantoor in Krasnoyarsk een offerte aangevraagd voor een couverteermachine. Hiermee zou hij eindelijk snel zijn kippen mee kunnen witten. Het is altijd al een grote wens van hem geweest. Snel stond hij op en keek op teletekst hoelang de zon nog zou schijnen. Het was tegenwoordig elke dag raak. Geen enkel druppeltje regen. Voor deze dag was de weersverwachting 11 uur zonneschijn. Bloem stelde voor naar het strand te gaan. Eigenlijk had hij geen tijd want het besturingssysteem voor de couverteer-machine moest hij nog vertalen in het Russisch. Maar ach, hij kon dit natuurlijk ook vertalen op het strand. Hij stond op, trok zijn rose t-shirt en korte broek aan toen plotseling de telefoon ging. Met hans.... Met......Tnakiedel. De order gaat niet door. Ik heb hem bij de concurrent Grutzmacher besteld. Trouwens, is dat familie van je? Hij heet Timo van der Ploeg. Hans antwoordt dat het zijn zoon is. Nu kon hij met een gerust hart een vrije dag nemen. Gerust een vrije dag nemen? Hoe moest hij nu zijn kippen witten? Hij zou Timo eens opbellen. Maar eerst moest hij witsel halen voor het witten van zijn kippen. Van die bruine eieren had hij genoeg. Hij wilde ook meteen de konijnen witten maar Bloem is daar tegen.

Bloempje...! (Al jaren noemde hij zijn geliefde zo.) ik ga even naar de bouwmarkt. Hij zadelde zijn paard en ging op weg. Bij de hoek van de straat kwam hij zijn vriend tegen. Zijn vriend, die blind was, had tegenwoordig een glazenwassersbedrijf. Hoe is het ? Het gaat prima. Mijn werknemers laten de ruiten blinken. Het schittert in je ogen, zeggen de klanten. Ik start binnenkort een raamwissersfabriek in Rusland en zoek een bedrijfsleider. Iets voor jou? Ik ben zeer vereert met je aanbod. Helaas moet ik je teleurstellen. Over enige tijd begint de EKL (Europesche Kampioenschappen Ledikantenraces) en ik denk dat ik ga winnen. Bovendien kan ik mijn bloempje niet missen. Ik moet nu naar de bouwmarkt en ga daarna de kippen witten want het is nu te laat om nog naar het strand te gaan. Ook ga ik planken halen om het ledikant te maken voor de race. De indeling heb ik net ontvangen per duivenpost. Je raadt nooit wie er ook meedoet? Waarom moet ik het dan raden?, zei hans. Je zegt zelf dat ik het nooit raadt. Ik geef het op Zeg het maar. Prins Wladimir!!! Hij heeft via ene Tnakiedel de organisatie laten weten mee te willen doen. Deze man heeft jouw naam opgegeven als zijnde een goed logeeradres. Hans kende deze prins niet. Iedereen kon zich wel prins noemen. Hij moest er niet aan denken dat deze prins bij hem kwam logeren. Hoe zou Bloem reageren als hij een wildvreemde in huis zou nemen. En dan had je nog het probleem van een slaapplaats. Het ledikant dat over was wilde hij gebruiken voor de EKL. De bouwmarkt had geen goede planken in voorraad. Een prins laten slapen in het hooi bij de paarden kon toch echt niet. Hoe moest hij dit nu oplossen?

Hoofdstuk 2

Terwijl Hans naar een oplossing zocht, dacht Margriet ik ga eens op zoek naar mijn oom. Haar oom was al weken spoorloos. Toen Margriet in de krant keek en las dat haar oom was gevonden, ging zij meteen op pad. Haar oom, die vroeger bekend was als Kootje Kolk, de beroemde goochelaar, had kort geleden de postcode-loterij gewonnen. Ze was benieuwd of hij zijn goochelkunsten had gebruikt om zo'n grote prijs te winnen. Vroeger won hij namelijk ook altijd, als er iets verloot werd. Ze moest hem wel snel vinden want ze wilde proberen de prins tijdens het EKL bij hem onder te brengen. Ze nam aan dat hij wel een groot huis had laten bouwen met zoveel geld. Toen ze de hoek omkwam zag ze tot haar verbazing een grote schutting om het huis. De schutting was te hoog om er overheen te kijken. Ze liep door, er kwam geen eind aan de schutting. Plotseling ontdekte ze een losse plank en probeerde naar binnen te kruipen. Dat viel niet mee met twee kunstknieen, Door de spanning kreeg ze zoveel adrenaline dat het haar lukte over de schutting te klimmen. Aan de andere kant viel ze in het zand. Ze stond weer op en zag honderden bouwvakkers zitten die bezig waren hun brood op te eten. Ze liep op een knappe bouwvakker toe en vroeg, weet u wat hier gebouwd wordt? De bouwvakker keek haar verschrikt aan en holde weg onder de uitroep, Guret si ijz!!!!! Guret si ijz !!!!!. Plotseling holden alle andere bouwvakkers ook weg. Verbouwereerd stond ze daar helemaal alleen op de verlaten bouwplaats Ze keek om zich heen en vroeg zich af waarom iedereen zo van haar schrok. De bouwvakkers sprintten naar de keet en brachten verslag uit aan hun voorman. "De vrouw van de muurschildering staat op de bouwplaats!! Dat kan niet, die is eeuwen geleden vermoord! Hij ging op onderzoek uit en toen hij haar zag moest ook hij constateren dat de vrouw inderdaad heel veel leek op de vrouw van de muurschildering. Hij vroeg aan de vrouw waar zij vandaan kwam. Bloem vertelde de voorman dat zij op zoek was naar haar oom en omdat over 4 weken de ledikantenrace zou beginnen en Hans het bed nodig had, was ze op zoek naar een slaapplaats voor de prins. De voorman keek Bloem aan en dacht: dat mens heeft ze niet allemaal op een rijtje! Ze waant zich nog in 1873! Ze is echt uit het schilderij gestapt! Wat moest hij hiermee? Hij keek om zich heen en dacht aan het vroegere TV programma bananensplit. Hoe goed hij ook om zich heen keek, hij zag geen camera. Bloem vroeg aan de opzichter, wat zoekt u?. Ik kijk of uw oom hier is. De opzichter dacht ik speel dit spelletje gewoon mee. Uw oom is hier een kasteel aan het bouwen. Hij wil hier gaan wonen met zijn vijfde vrouw en twaalf kinderen. Ook de hofhouding komt mee en de veestapel. Bloem wilde hem vragen of er plaats was voor die russische prins. Zij vroeg aan de opzichter wanneer het kasteel klaar zou zijn. Dat duurt nog zeker een half jaar, zei de opzichter. Ik heb nu een slaapplaats nodig, dacht Bloem. Waar kan ik de prins laten slapen? Plotseling kreeg zij een geweldig idee. Als ik de opzichter nu eens lief aankijk en vraag of ik de schaftkeet tijdelijk mag gebruiken als slaapplaats tijdens de beddenrace dan is het probleem opgelost. De voorman moest het overleggen met zijn baas. Deze wilde de keet zelf gebruiken als vervoermiddel tijdens de race. Wat nu? Een nationale inzamelingsactie voor een slaapplaats van de prins lijkt wat overdreven. Het begon te schemeren en Bloem dacht, het wordt tijd dat ik Hans eens opzoek. Ze nam afscheid van de voorman en beloofde snel weer terug te komen om het schilderij te bekijken.

Thuis aangekomen ging ze op zoek naar Hans. Maar Hans was nergens te vinden. Een briefje op, zijn kussen, vertelde dat hij alvast was gaan tanken omdat de traningsweek voor de trekpaarden in Slagharen voor de deur stond Hij ergerde zich aan de tijd die Bloem besteedde aan het zoeken naar haar oom terwijl hij nog zoveel moest voorbereiden voor de ledikantenrace. Ook moest hij nog naar Turkije voor de speciale titanium stootranden van het ledikant. De tijd begon te dringen. In Turkije aangekomen gebeurde er iets onverwachts. Bij het vliegveld stond een delegatie uit Rusland die hem met veel vertoon verwelkomde. De prins had opdracht gegeven het ontwerp van Hans zijn wedstrijdbed te bemachtigen zodat hij zelf kans had om de beddenrace te winnen. Hans was echter niet van plan hierop in te gaan maar daar nam de delegatie geen genoegen mee. Met zachte dwang werd hij meegenomen naar de gereedstaande limosine. Na een klein half uurtje rijden stopte de limosine voor een groot sierhek. Aan beide kanten van het hek stonden schildwachten in gouden uniformen met op hun hoofd een soort gouden puntmuts. Het leken net feeën. Toen het hek openging zag je een hele lange oprijlaan met in de verte een soort sprookjeskasteel. Toen de limosine voor het kasteel stopte kwam er een wondermooie vrouw naar buiten.

Hans dacht: dit klopt niet. Zij moet mij verleiden om het ontwerp te bemachtigen. Daar trap ik niet in. Mijn Bloem is meer waard dan zo'n mooie vrouw. Hij werd naar binnen gebracht en ontvangen als een vorst. Hans dacht inmiddels na over een eventueel voorstel van de Russen. Als ze me het halve kasteel aanbieden dan geef ik het zo prijs. Met zo'n bezit organiseer ik duizenden beddenraces. Maar het liep heel anders. TET.TE.RE.TET .TET.TE.RE.TET !!!! schalde de trompetten. De hofhouding ging in de houding staan. Door de grote gouden deur kwam, steunend op een gouden staf, de vader van de prins. Hij had een lange rode mantel aan en op zijn hoofd een sort mijter met daaronder een lange witte baard en onder zijn arm had hij een groot boek. Hans en Bloem dachten gelijktijdig: dit is Sinterklaas! Hij bestaat dus echt wel!! De man met de witte baard ging op zijn troon zitten en riep Hans en Bloem bij zich. Jullie kijken verbaasd naar mijn verschijning en denken vast dat ik niet echt ben. Er bestaat maar een Sinterklaas en dat ben ik. Ik vraag je het ontwerp aan mij bekend te maken. Zo spoedig mogelijk laat ik een exemplaaar maken in bootvorm zodat ik hiermee in december naar Nederland kan varen. Het zal indrukwekkend zijn voor iedereen. Wat is hierop je antwoord? Hans was zo verbaasd dat hij geen woord kon uitbrengen. Bloem voelde zich zeer vereerd en hoopte dat Hans ermee in zou stemmen. Maar Hans is niet van gisteren. Sinterklaas woont in Spanje en niet in Turkije. Ja..Ja... ik trap hier echt niet in dacht Hans. Een boot in de vorm van een ledikant! Waar moeten al die pakjes en pieten dan in? Nee... Deze man deed net alsof hij sinterklaas was. Hans dacht weer helder en vroeg: Wat is het u waard? Sinter antwoordde: Gedurende de komende vijf jaar zal ik cadeautjes kopen voor je hele familie in Holland. Hans begon te lachen. Ha...ha... Sinterklaas geeft altijd gratis cadeaus dus dit is een verkeerd voorstel. Sinterklaas kreeg een kleur en voelde zich in een hoek gedreven. Opeens sprong Hans op hem af en trok baard en mijter van Sint's hoofd. Bloem schrok zich wild maar moest ook concluderen dat Sinterklaas dus echt niet bestond. Onder de vermomming kwam de russische prins tevoorschijn. In gebroken hollands nam hij het woord en zei, Jouw allebij zijn erg slim, mij heeft niet gewon, bieden ik u mijn vermogen aan voor het ontwerp van uw slaapmoter. Een paar vraagjes zei Hans, die er nu wel oren naar had. Hoe groot is uw vermogen? En staat u op de quote 500? De prins stelde voor om eerst een borrel te drinken op de ontmaskering en daarna te gaan dineren Dan kwam de onderhandeling daarna wel. Bloem zag dit niet zitten want met een borrel op is Hans zijn handelsgeest niet meer meer zakelijk genoeg. De prins wilde eigenlijk dat Bloem met zijn haremdames naar de haman ging en hij dus vrij spel zou hebben met Hans. Maar daar trapten Bloem niet in. Beide wilde eigenlijk wel weer terug naar Nederland en als dat zou kunnen met een goed gevulde portemonnee moest dat dan maar snel gebeuren.


Het was druk bij de start. Uit alle landen waren de deelnemers gekomen met grote vrachtwagens waarin de ledikanten zaten. Over twee uur zou de EKL van start gaan. Reportageploegen probeerde een glimp op te vangen van de deelnemers. Er kwam nog een grote Russiche vrachtwagen het terrein oprijden. Hij stopte naast een hollandse truck. De deuren gingen open en de schrik was groot bij Hans en zijn medewerkers. Of speelde Hans dit spel mee? Precies hetzelfde bed als Hans ontworpen had kwam uit de Russische truck. Iedereen vond dit plagiaat van de eerste orde! Hoe kwamen ze aan het ontwerp van Hans? Zat er een spion tussen de medewerkers van Hans? Hij pijnigde zijn hersens totdat er een verslaggever op hem af kwam. Heeft u het gezien? vroeg de verslaggever. Wat?? zei Hans. Het ontwerp van de russische ploeg lijkt erg veel op uw ontwerp, zei de verslaggever. Ja......... nu u het zegt! sprak Hans. Wat gaat u eraan doen? Hans deelde mede dat in het kader van de sportiviteit hij eerst moest uitzoeken of het inderdaad zijn ontwerp was. Ring... Ring... Zijn mobieltje ging. Met Hans... De verbinding werd meteen verbroken. Dat was vreemd. Hij keek eens goed naar zijn telefoon en merkte dat deze niet van hem was. Hij was van Louis, een van zijn medewerkers. Een half uur later ging de telefoon weer. Hij noemde nu niet zijn naam maar deed alsof hij Louis was. De schrik sloeg hem om het hart Degene aan de andere kant van de lijn was professor Tnakiedel.

Louis !!?, sprak de professor, ik ben je gironummer kwijt. Momentje, zei Hans met een verdraaide stem. Hans moest even op adem komen, wat moest hij doen? Volhouden dat hij Louis was of de beuk erin en open kaart spelen? Het eerste leek hem beter. Hij antwoordde: Als je het niet erg vindt wil ik liever cash ontvangen. Kunnen we een afspraak maken voor morgen? Als je om 11.00 uur bij het meeting point van het Centraal Station in Amsterdam kunt zijn dan kunnen we de transactie afhandelen. Zo is het ook niet na te gaan door anderen. Tnakiedel hapte toe. De afspraak stond vast. Nu kon Hans zijn maatregelen nemen. Er was heel wat te regelen. Over een paar uur begon de race. Hans ging naar Louis toe. Maar Louis was nergens te vinden. Hans vroeg aan iedereen waar Louis was. Niemand wist het. Het werd steeds drukker bij de start. Overal vandaan kwamen de wedstrijd-ledikanten. Toen zag hij opeens Tnakiedel in gesprek met Louis. Hoe kon dit nu? Hij moest toch in Amsterdam zijn om de transactie af te handelen? Hans plannetje liep zo in duigen. Hij had een afgezant gestuurd om  zelf bij de race te kunnen blijven. Nu bleek dat Tnakiedel hetzelfde had  bedacht. Hans belde met zijn vervanger en kreeg de voicemail “Momenteel kan  ik u niet te woord staan, spreek na de piep uw boodschap in en ik bel zo spoedig mogelijk terug”. Tegenwoordig kan je niemand meer bereiken. Dacht Hans. Hij hoopte dat de koningin wel te bereiken was, nu de afgelopen verkiezingen een geweldige overwinning voor de SP had op geleverd. "Willen alle deelnemers zich naar de start begeven" schalde het door de luidsprekers. Opeens kwamen auto's van de ME het terrein op en blokkeerden de startbaan. Een zwarte limousine reed de vrijgemaakte weg op en stopte voor de tribune van de jury. De deur zwaaide open en een paar glanzend gepoetste schoenen raakte de grond, gevolgd door een lange rode mantel. Iedereen dacht dat het Sinterklaas was. Hans wist wel beter, hij herkende meteen de man uit Turkije. Dit had Hans niet afsproken in Turkije. Hans probeerde de Sinterklaas te bereiken maar deze had al snel in de gaten dat hij de confrontatie met Hans uit de weg moest gaan. Hij knikte naar een van zijn begeleiders en deze pakte Hans beet en duwde hem in de auto. Met grote snelheid ging het richting.....

De TV programma's werden onderbroken door het extra journaal. Alle avondkranten hadden het nieuws al op hun voorpagina. Het was de sensatie van de dag! De wereldberoemde EKL is afgelast. Niemand snapte het meer. Zelf CNN had een speciale uitzending. De opzichter van het nieuwe huis van oom Kootje Kolk zat na een dag hard werken ook rustig naar de TV te kijken todat hij op het scherm een bekend gezicht zag. Hij sprong op, het schuim liep uit zijn mond en probeerde zijn vrouw te roepen. Zij is het..! Zij is het..! schreeuwde hij luid. Zijn vrouw, die het niet begreep, schonk een glas water in en gaf het aan haar man. Drink dit rustig op en vertel mij wat er aan de hand is. Hij begon met bevende en knikkende stem te vertellen. De vrouw op TV is de vrouw van het schilderij dat in het toverpaleis hangt. Ik ben het toverpaleis aan het bouwen en zij kwam aan de poort vragen of haar oom Kootje Kolk nog een slaapplaats over had voor een rusische prins. Toen was ik al stomverbaasd van de gelijkenis met het schilderij dat dateert uit 1800. Zij is een reincarnatie van koningin Adelinda van Pruisen. Wat heeft zij met de afgelasting van het EKL te  maken??? De verslaggever op de televisie ging verder met zijn verhaal. Op het beeld verscheen een afbeelding van een man. De verslaggever deed een oproep aan de kijkers om deze man, die verdwenen was tijdens de start van EKL, op te sporen.

Terwijl iedereen op zoek was naar Hans, reed hij, nog steeds met hoge snelheid, richting Pruisen. Overal langs de weg zag hij huizen en tuinen die met kerstverlichting waren versierd. Gelukkig hadden zijn ontvoerders de blinddoek afgedaan zodat hij zich kon orienteren waar ze hem naar toebrachten. Hij kende de weg. Het toverpaleis lag hier in de buurt. Hans had er maanden gewerkt aan de restauratie. Wat was de bedoeling van zijn ontvoering? Opeens stopte de auto en hij werd verzocht om uit te stappen. Voordat hij het gebouw binnenging zag hij een horde verslaggevers voor de ingang staan. Iedereen was op zoek naar de kabinetsformateur. Toen ze Hans zagen, herkende de verslaggevers hem onmiddellijk van de rel tijdens de start van de ledikantenrace. Een enkele camera werden op hem gericht. Een van de verslaggevers vroeg hem naar de echte toedracht. Er werd zoveel gespeculeerd dat niemand er meer wijs uit kon worden. De andere verslaggevers hadden weinig oog voor hem want de aankomst van de kabinetsformateur was veel belangrijker. Zoals het er momenteel voorstond was het niet rooskleurig. In de verte zagen ze een grote Mercedes aankomen en verwacht werd dat de formateur daarin zou zitten. Tot ieders verbazing reed de Mercedes naar de invalide parkeerplaats en stapte Koningin Adelinda de derde van Pruisen uit de auto. Hans herkende haar als zijn eigen Bloem. Hoe kan dat nu? Zijn Bloem een koningin ? Hij snapte er niets meer van. De verslaggevers dromden om hen heen en vuurden allerlei vragen op hen af. Hans had daar echter geen zin in en was blij zijn Bloem weer in de armen te kunnen sluiten. Maar begrijpen deed hij het niet. Bloem legde uit dat in een vroeger leven zij Adelinde heette en koningin van Pruisen was. Af en toe keerde zij terug in het verleden zoals deze dag. Nu kon zij hem redden uit de handen van de ontvoerders want deze waren zo van slag van het gebeuren dat ze Hans uit het oog hadden verloren. Ze duwde Hans de auto in en de metamorfose trad in werking. Als Bloem reed ze met grote snelheid weg, iedereen verbaasd achterlatend. Echter, ze had niet gerekend op de snelheidscontrole. Ze werden aangehouden door een lange grote politieman. Mag ik uw rijbewijs zien vroeg de politieman op norse toon. Bloem gaf het document. Waarom reed u zo hard? Wij hebben net gehoord dat onze tweede kleinkind geboren is en zijn op weg naar dit wonder. De politieman begon te lachen. Dat is ook toevallig. Mijn dochter heeft ook net een dochter gehad. Bloem vroeg Hoe heet het kind?SUUS... zei de politieman. Er viel een stilte. Het zal toch niet waar zijn dat dit de vader van hun schoondochter is. Door omstandigheden hadden ze nog nooit de schoonouders van hun zoon ontmoet. Ze verbleven veel in het buitenland en het contact met hun kinderen was daardoor niet veelvuldig. Bloem vroeg daarom aan hem: Hoe heet je dochter? Hij antwoordde Maartje en vertelde meteen dat hij nog niet op bezoek was geweest. Hans stelde voor om meteen mee te gaan zodat ze onder politie-escorte sneller op de plaats van bestemming zouden zijn en ook de bon niet uitgeschreven zou worden. De politieman antwoordde: Helaas..... dat mag ik niet doen. U moet eerst de boete betalen. Mag ik uw rijbwijs nu zien? Hans gaf hem het document en een foto van Suus. De politieman kreeg tranen in zijn ogen. Dit was zijn kleindochter! Moest hij de grootvader en grootmoeder van zijn kleindochter een bekeuring geven? Het stond hem steeds meer tegen dat hij politieman was. Opeens ging een lichtje branden bij hem. Zijn besluit stond vast. Hij zou vervroegd met pre-pensioen gaan en daardoor meer van zijn kinderen en kleinkinderen kunnen genieten. Deze mensen hadden hem net het laatste zetje gegeven om dit te beslissen. Hij voelde zich meteen een stuk vrolijker. Bloem en Hans zagen de verandering bij de politieman en kregen de hoop dat alles met een sisser zou aflopen. Echter voor het zover was deed de politieagent eerst zijn uniform en al zijn kleren uit. Als een herboren kind maakte hij vreugde sprongen en stapte bij hun in de auto. Waar wachten wij op? Rijden..... snel naar mijn kleindochter. Stop even bij de juwelier want ik moet een mooi armbandje voor haar kopen. Bloem schrok want in haar tas zat al een armbandje met de naam SUUS ingegraveerd. Hoe moest ze dit nu aanpakken?  Bijpassende oorbelletjes zou een optie zijn. Ze stelde dit voor aan opaagent en hij ging met Bloem de winkel in. Tot hun verbazing zagen zij iedereen kijken. Wat was er nu te zien? Gewoon twee gelukkige grootouders op zoek naar een presentje voor hun kleindochter. Nu zag Bloem het ook!! Opa agent stond daar spiernaakt. Hij had immers al zijn kleren uitgedaan! Het werd steeds drukker in de winkel. Had ik mijn pet maar op, dacht opa agent, dan kon ik optreden. Plotseling ging het licht uit en voelde hij dat iemand handboeien bij hem om deed. Ja, dat wist hij natuurlijk wel. Naaktlopen is nog steeds strafbaar. Hoe kon hij dit nu uitleggen aan zijn collega's? Hij hoopte maar dat iemand hem herkende zodat alles in goed overleg afgehandeld kon worden. Maar tot zijn verbazing werd hij op zachte wijze meegetrokken naar het magazijn. Daar aangekomen sprak de persoon met zwoele stem Ik herkende je onmiddellijk Niemand heeft zo'n mooi groot apparaat als jij. Het licht sprong weer aan en hij herkende de persoon. Het was zijn vrouwelijke collega Nuance waarmee hij al een aantal maanden een verhouding had. Zijn vrouw wist hier tot nu toe niets van en hij hoopte dat dit zo zou blijven. Nu hij opa was geworden veranderde er toch wel veel in zijn gezinsleven. De ontdekking van deze misstap kon hij helemaal niet gebruiken. Hij moest haar lijmen en vroeg haar of het appartement haar nog steeds beviel. Hij had een offerte laten maken voor een zwembad op het dakterras. Welke kleur tegels vind je mooi Nuance? Nuance, die was  overdonderd door deze gulheid gaf hem een snelle kus op zijn mond en fluisterde dat de kleur lichtblauw haar wel aanstond. Meteen maakte ze van  de gelegenheid gebruik om nog een laptop te vragen, dan zou ze verder niets  bekend maken. Opa ging natuurlijk accoord mits hij een uniform kreeg zodat  hij zich kon aankleden.Nuance regelde dit snel en verdween uit het zicht.  Maar ze hadden niet gerekend op de  aanwezigheid van de toegesnelde pers. Ik ben van  RTL4 boulevard zei de verslaggever. Wat is er gebeurd? De verslaggever keek eens goed naar mensen om zich heen. Hij  ontdekte een aantal bekende gezichten. De bekende politieman, en was daar  ook niet die bekende man van de EKL race en een vrouwspersoon welke veel  leek op Adelinde de koningin van Pruisen. Dit zou een mooi verhaal kunnen worden. Toch vond de verslaggever het vreemd want deze vrouw leek ook heel erg op een buurvrouw van zijn vriendin die hij net een paar maanden kende. Hij was een keer bij haar geweest en had toevallig deze vrouw in de tuin gezien. Zij was toen aan het voorlezen aan waarschijnlijk een kleindochter. Hij kon niet zo snel bedenken hoe hij hierover een smeuig verhaal kon maken. Hij liep naar zijn collega Luc en vertelde hem van het vreemde drietal. Een goed geconserveerde schoonheid van middelbare leeftijd die getrouwd is met de gedoodverfde winnaar van de WKL RACE die een relatie zou hebben met de buurman van zijn collega en zou lijken op Adeline, de vroegere koningin van Pruisen. Dan had je nog die politieman die een verhouding  schijnt te hebben met een van zijn vrouwelijke collega’s en grootvader is van de kleindochter van de vroegere koningin van Pruisen. Luc zag hier wel een spannend verhaal in en bood aan dit te gaan schrijven.

Doordat de verslaggevers het onderling nogal druk hadden konden Bloem, Hans en de politieman stiekum verdwijnen via de achterdeur. Ze gingen eindelijk op weg naar hun kleindochter Suus met armband en oorbellen. Hoe zou Suus moeder reageren op de komst van de politieman alias haar vader? Ze had hem lange tijd niet gezien en haar man was niet zo te spreken over zijn gedrag. Inmiddels waren ze aangekomen op de vijftiende verdieping van het Ziekenhuis. Ze liepen de lift uit en gingen naar de bedjes. Kees, Herman. Lotje, Gerard, Vladimier, Karel, Toos, Evert, Maria, Gabriel, Jola, Mark, Jos, Henny, Olaf, George, Dirk-Jan, Jan, Natasja, Frans, Renee, Gerard, allemaal onbekende namen. Waar was Suus? Kijk.... daar stonden nog een paar bedjes. Merlijn, Gijs en Jan-Peter. Maar geen Suus. Wat nu............. Ze gingen op zoek naar een verpleegster en vroegen waar ze Suus konden vinden. Ze was samen met haar moeder 's morgens naar huis gegaan want ze deed alles wat van een baby verwacht werd dus had het geen zin om langer in het ziekenhuis te verblijven. Het leek wel niet te mogen dat ze een bezoek brachten aan Suus. Ze gingen met z'n allen weer naar beneden met de lift maar op de 12e etage bleef de lift stil hangen. Er was geen beweging in te krijgen. Bloem drukte op de alarmknop maar tot haar grote verbazing zakte vanuit het plafond een groot beeldscherm naar beneden. Op het beeldscherm verscheen een gezicht van een lieftallige vrouwspersoon. Ze zei Goedenmiddag, u bent verbonden met de alarmcentrale. Ik zie dat u vast zit op de 12e verdieping van het ziekenhuis. Het kan even duren voordat u geholpen wordt. Tik uw zorgverzekeringsnummer in en wacht op verdere instructie."Dit is te gek voor woorden" sprak de man die ook bij hen in de lift was gestapt. "De zorgverzekering is toch voor herstel van de mens, wat heeft een vastgelopen lift hiermee te maken?" Er moest toch gehandeld worden. Gelukkig had Bloem haar zorgpasje mee zodat ze haar nummer in kon vullen. "Als Bloem er toch niet was," verzuchtte Hans. Na het intoetsen ervan vervolgde de dame op het scherm haar verhaal. Met dichtgeknepen neus herhaalde zij het verzekeringsnummer. Druk op oke indien nummer juist. Bloem drukte de knop OK in met het gevolg dat er een nieuw scherm verscheen. Op dit scherm verscheen een lijst met vragen. De man die ook in de lift stond werd nu boos. Wat een onzin! Ik wil eruit! Rustig zei bloem kalm. Laten wij eens lezen wat ze vragen. Toen bloem de vragen had gelezen vondt ze het ook wel vreemd worden. De eerste vraag was: Wilt u iedereen een zoen geven die nu bij u in de lift staat. Bekijk het even, dacht Bloem. Als dit de eerste vraag is welke vragen zullen er nog meer volgen. Ze pakte haar mobieltje om de politie te bellen. Na het indrukken van 112 begon de dame op het scherm tegen Bloem te schelden. "Eerst de vraag beantwoorden" snerpte ze. Bloem bleef kalm, echter de vreemde man vond het wel een goede vraag en wilde bloem daar graag aan voldoen. Niemand wist dat de man met proefverlof was uit het TBS gesticht. De dame op het scherm werd ongeduldig. Toen zette de lift zich ploteseling in beweging. Eindelijk kwam hij beneden aan en de deur ging open. Hans vond het wel jammer dat hij de andere vragen niet had gelezen. Het was inmiddels al laat in de avond geworden, bijna half twaalf. Dit was geen tijd om nog op kraamvisite te gaan. Ze besloten naar huis te gaan maar de politieagent wilde nog even met de man uit de lift praten. Hij had hem herkend en wist dat hij een crimineel verleden had. Het was vreemd dat hij hier was want volgens hem moest hij nog 15 jaar achter de tralies. Hij seinde Bloem in, die begreep dat ze politiehulp moest regelen echter met stille aankomst anders zou hij de benen nemen. Binnen enkele minuten was het ziekenhuis omringd met politieauto's. De man kreeg argwaan en greep in zijn binnenzak naar zijn mobiele telefoon en koos het nummer van de dichtstbijzijnde pizzaleverancier en bestelde een dubbele ijsburger. Hij gaf het adres op en vroeg of het snel geleverd kon worden. De pizzakoerier reed naar het ziekenhuis. maar werd tegengehouden door een cordon van politieauto's. Toen hij de hoofdcommissaris uitlegde wat hij kwam doen kreeg deze man een lumineus idee. Hij zei dat hij de pizza wel zou afleveren bij de besteller. Hij moest echter wel zijn kleding veranderen dus vroeg hij de pizzaman van pak te ruilen. Dit kwam hem zeer goed uit want de man in de lift was zijn compagnon in het kwaad die hij in politiekleding misschien nog kon bijstaan in de toekomst. Zo gezegd zo gedaan. De verklede agent ging het ziekenhuis in. Hij moest opschieten want de dubbele ijsburger begon al te smelten Toen hij in de hal kwam zag hij meteen zijn collega. Hij liep met de natte doos rustig naar hem toe en zei dat hij naar de lift ging. De collega herkende hem niet en hield hem dan ook tegen. Door dit geharrewar zag de verklede pizzakoerier kans naar binnen te gaan. Als agent verkleed had hij vrij baan. Bij de lift aangekomen zag hij niemand. Hij drukte op de liftknop en wachtte rustig af. Ping! Ping! met het bekende liftgeluid ging de deur open. De lift was leeg. Hij stapte de lift in en drukte op de knop van de vierde etage. Toen de lift aankwam op de vierde etage stapte hij uit en liep de hal in en hoopte zo zijn compagnon te vinden. Helaas, hij had de verkeerde lift genomen. Hij zag dat er nog 3 liften in het gebouw waren. Nu moest hij snel handelen voordat ze er achter kwamen dat hij in het gebouw was. Hij drukte op de knop en stapte in de eerstkomende lift. Dit was een verkeerde handeling want de lift was niet leeg. De man die erin stond trok de verklede pizzaman naar binnen en ging met de lift naar de 14 etage. Tijdens het stijgen maakte hij zich bekend als de gezochte crimmineel en sommeerde de pizza-politieman zich uit te kleden. De crimmineel trok het politieuniform aan en de pizzaman trok de kleren van de crimmineel aan. (Voor de lezer die de draad kwijt is. De politieman is verkleed als pizzaman, de pizzaman die verkleed was als politieman is nu verkleed als crimineel en de crimineel is nu verkleed als politieman.) De lift stopte nu op de veertiende etage. (red. volgens de schrijver is er geen veertiende etage, daarover later meer) De crimineel gooide de pizzaman naar buiten en drukte op de lift van de begane grond. De pizzaman schreeuwde nog naar hem maar het was te laat. Hij had namelijk de lift onklaar gemaakt zodat deze bleef steken op de 10e etage. Alle alarmbellen gingen rinkelen. De crimineel zat nu in de val. De echte politiemannen kwamen in actie en renden naar de 10e etage. Inmiddels was de pizzaman (verkleed als crimineel) ook via de trap op zoek naar de uitgang. Toen hij de politiemannen ontdekte ging hij naar ze toe. De politiemannen wilde hem meteen inrekenen. Ho Ho Ho... zij de pizzaman. Ik ben niet de man die julliezoeken Ik ben Prins Wladimir! Ja... en ik ben Prins Oliebol zei een van de agenten. Prins Wladimir liet zijn paspoort zien. Inderdaad, zei een van de agenten dit is prins Wladimir. Wat doet u hier? Hij antwoordde dat hij een tijd zijn geheugen kwijt was geweest en nu op zoek was naar de plaats waar de beddenrace gehouden zou worden. Hij wist zich de naam Hans nog te herinneren maar meer niet. De politiemannen dachten met een gek te maken te hebben. Van een beddenrace hadden ze nog nooit gehoord. Het leek hen het beste de man mee te nemen en naar een psychiater te brengen. Het pak dat hij aan had maakte geen indruk op hen. Het paste wel bij een psychische patiënt. Plotseling nam een van de agenten het woord en vroeg aan de prins. Weet u wie sinterklaas is ? de prins gaf als antwoord, ik niet weten wat u bedoelen. Ik tegenwoordig woon in Holland Het antwoord van de prins was voor de agent duidelijk. Dit was de echte prins. Het werd nu tijd om in te grijpen vonden de andere agenten. Zij waren er niet van overtuigd dat dit een prins was. Er was al teveel tijd verloren met deze grappenmaker. Ze moesten de mensen bevrijden die in de lift zaten.

Inmiddels waren Hans en Bloem weer thuis gekomen. Hans zette nog even de televisie aan voor het laatste journaal. Bloem...! Bloem....! kom kijken! Ze hebben het over het ziekenhuis waar we net vandaan komen. Bloem kwam snel aangelopen en zag het vraaggesprek met de prins. Op de achtergrond zag ze de politieman (nog steeds verkleed als pizzaman) alias de vader van Maartje en opa van hun kleinkind. Ze waren zonder hem naar huis gegaan en hadden afgesproken de volgende dag op kraamvisite te gaan. Bloem was verbaasd over de kleding die hij aanhad en zo te zien zat hij in een moeilijke situatie. Hij werd geboeid in de politieauto geduwd en de journalist vertelde dat de prins een belangrijke man was en niets te maken had met de overval. De pizzaman was eenbelangrijk man die al jaren gezocht werd. Hij had gesolliciteerd bij het politiecorps en was daar aangenomen. Zo kon hij belangrijke gegevens doorspelen naar zijn opdrachtgevers. Met zijn arrestatie kon men de beruchte groep van Holleder ontmaskeren. De journalist deed nog een oproep. "Wil iedereen die deze man kent contact opnemen met de politie. Het is belangrijk aangezien de laatste maanden vreemde dingen gebeurd zijn. Belt u zo snel mogelijk 0800-8844. Het is dringend!"

Bloem en Hans keken elkaar aan. Wat moesten zij nu doen. Ze wisten niet veel van de man, maar ze hadden hem wel de laatste dagen meegemaakt. Door te bellen zouden ze dan ook Maartje erbij betrekken? Dat wilden ze eigenlijk niet. Het was een dilemma. Wel of niet bellen? Ze besloten toch maar te bellen. Het nummer was in gesprek. na nog een paar keer gebeld te hebben besloten ze naar bed te gaan. Bloem........Bloem................. kom gauw!!!!!!! ze hebben ons bed gestolen. Bloem kwam kijken en inderdaad het bed was weg. Hoe kan dit nou? Ze keken in alle kamers maar nergens was het bed te vinden.

De telefoon ging. "Dag Hans, met prins Wladimir. Je begrijpt dat de beddenrace nu door mij gewonnen gaat worden.  HaHaHa." Het gesprek werd beeindigd en Hans wist van verbazing niet wat hij moest doen. Bloem reageerde furieus. "Welke gek doet nu zoiets. Die beddenrace was jaren terug. Die man is echt stil blijven staan in de tijd." Inmiddels was het middernacht en ze besloten het luchtbed op te pompen zodat ze toch konden slapen. Morgen zouden ze wel verder kijken. Bloem was in een diepe slaap. Ze droomde dat Hans de volgende ochtend belde met 0800-8844. Weer in gesprek! wat nu? Snel de TV aan. Het nieuws was aan de gang, maar geen berichten over de overval in het ziekenhuis. Hans ging zich aankleden. Na enige tijd kwam hans aangekleed naar beneden. Bloem wist niet wat ze zag! Hans had een mooie jurk aan met bloemetjes. Gelukkig schrok ze wakker. Het was maar een droom. Zoiets wilde ze echt niet meemaken van haar Hans. Wat kan een mens toch raar dromen. De laatste tijd had ze wel veel meegemaakt maar dit soort dromen had ze nog nooit gehad. Ze stapte vlug uit bed en stapte onder de douche. Snel kleedde ze zich aan en ging naar beneden. Wat ze daar aantrof was met geen pen te beschrijven! De hele kamer was leeg. Langs de wanden stonden allemaal grote planten. De grond was bezaaid met kleine en grote geslepen witte kiezelstenen. Vanuit de hoeken kwam zachte technische muziek en .......... in het midden stond een zuil met daarbovenop een platte glanzende doos met gele strik. Aan die gele strik zat een kaartje met de tekst Voor mijn mooiste en liefste Bloem. Bloem kon haar ogen niet geloven. Droomde ze? of was het echt? Bloem deed haar ogen dicht en weer open. Het was echt!! De muziek begon harder te spelen er kwam ook trompetgeschal uit de luidsprekers. Een zwoele stem, uit de doos, zei Maak Mij open, maak mij open Bloem ging voorzichtig naar de doos toe en deed de gele strik eraf. ze deed de deksel van de doos en zag een laptop. De laptop begon te spreken. "Open mij open mij. Ik wil je tot dienst zijn om je creativiteit naar buiten te brengen. Ga een boek schrijven, zodat ik veelvuldig gebruikt ga worden. Open mij open mij!!!" Bloem opende de laptop en probeerde meteen of internet aangesloten was. Als startpagina stond firma Rijnen geregistreerd. Ze had daar wel eens van gehoord en was nieuwsgierig wat de firma allemaal te bieden had. Toevallig had haar vriendin een lichtreclame besteld bij ene Luc Rijnen. Volgens de site was hij niet meer lid van de directie. Zijn dochters hadden plaats genomen op de directiestoel. Toch wilde Bloem het liefst met hem in contact komen. Zij kende hem nog van vroeger uit de Amsterdamse instuif. Ze trok de stoute schoenen aan en stuurde hem een mail. Hij reageerde meteen. Wat leuk een email van je te ontvangen, Hoe is het met je? Wat doe je tegen woordig? Ben je getrouwd? Heb je kinderen? Ben je al Grootmoeder? Vragen en nog eens vragen. Mail me gauw! Dat "gauw mailen" was er niet bij. De laptop van Bloem was gecrasht en daardoor enkele  dagen buiten gebruik.  Inmiddels had ze gehoord dat Luc Rijnen met zijn gezin een weekend weg was naar een huisje van Center Parcs. Ook Bloem's vriendin en haar man  waren uitgenodigd. Ze hadden het erg leuk gehad. Luc had haar het hemd van het lijf gevraagd over vriendin Bloem. Ook had ze verteld dat Bloem op 14 juli 2007 naar de verjaardag van manlief Hans zou komen. Luc beloofde dan ook te komen. Hij was van plan om haar dan te vertellen  dat hij weer grootvader was geworden van een knappe kleindochter. Want donderdag 14 juni zou het kind geboren worden. Zijn dochter had er namelijk genoeg van om nog langer zwanger te zijn. Nu haar laptop het weer deed ging ze op zoek naar gegevens over beddenraces. De lente was aangebroken en de activiteiten in dorpen gaan dan meestal van start. Maar wat ze ook bekeek: geen enkele beddenrace werd er georganiseerd. Toch had ze een raar gevoel. Hun bed was nog steeds zoek en prins Wladimir had zich niet meer gemeld. Ze besloot om nogmaals te gaan googlen. ze tikte www.beddenrace.nl. en vond ruim 19.000  pagina's over beddenraces, hier zou toch wat over Wladimir te vinden moeten zijn. En inderdaad daar vond ze het. een hele site over Prins Wladimir met foto's van zijn hobby's. Op een van de vele foto's vond ze precies wat zij zocht. Als je goed keek zag je het standaardteken van Bloem (een Margrietje) op het voeteneind van een bed staan. Dit was het bewijs dat prins Wladimir het bed had gestolen. Ze riep Hans om het nieuws te melden. Deze werd zo boos dat hij meteen mevrouw Speur Niezen opbelde. Mevrouw Speur Niezen was een bekende detectieve. Ze kreeg de opdracht om de verblijfplaats van Prins Wladimir op te sporen. Vol goede moed ging Speur aan het werk. Allereerst wilde ze weten met wie hij de laatste tijd contact had gehad. Via die weg kon ze zijn gangen nagaan en de verblijfplaats vinden. Hans moest dus vele dingen uitleggen en namen noemen zodat ze verder kon. Het zou dagen duren eer ze iets kon vertellen aan Hans. Eigenlijk wilde hij daar niet op wachten maar wat moest hij anders? Inmiddels was Bloem gaan winkelen. Ze liep vrolijk fluitend door de winkelstraten en bekeek diverse etalages. Bij een van de etalages bleef ze wat langer staan. Zie ik dat nu goed? dacht ze bij haarzelf.  Ze ging de winkel in en ja hoor!  Dit was hem. Ze riep een verkoper en vroeg 112 te bellen en de zaak te  sluiten. De verkoper keek haar vreemd aan en dacht met een  psychotische vrouw te maken te hebben. Hij sloeg alarm naar zijn collega's toe want hij verwachtte een overval. Tot zijn verbijstering herkende zijn collega’s deze vrouw. Ze herkende haar van de TV. Deze vrouw had iets met de afgelaste ledikantenrace te maken. Ze voldeden aan het verzoek van Bloem, sloten de deuren en belde 112. Met een omweg liep Bloem naar de pashokjes achterin de zaak. Ze gaf aanwijzingen aan het personeel om een kring te vormen zodat de persoon in het pashokje links niet kon ontsnappen. De spanning was te snijden. Buiten hoorden ze de sirenes van de politiewagens. Opeens ging het gordijn langzaam open en daar stond een onbekende dame. Ze keek om zich heen en vond het vreemd dat er allemaal mensen om haar heen stonden. Ze liep op een van de agenten af en vroeg wat er aan de hand was. De agent snapte het ook niet helemaal. Ik..eh...ik..weet het ook niet stamelde de agent. Wij zijn opgeroepen omdat men veronderstelde dat hier een crimineel in de winkel aanwezig was. Maar zo te zien is er een vergissing gemaakt." Bloem kwam erbij staan en trok met kracht de pruik van het hoofd van de zogenaamde vrouw. Zoals ze verwachtte had de prins zich verkleed als vrouw en wilde met grote snelheid de zaak verlaten. Helaas, het personeel had de buitendeur hermetisch afgesloten en de politie kwam in aktie na de verbazing te boven te zijn. De prins werd gearresteerd en afgevoerd naar het politiebureau. Op het politiebureau vertelde hij waar het bed gebleven was. Mevr. Speur Niezen kon met haar werk stoppen. Het journaal opende met het tragische nieuws van het overlijden van majoor Boshard en besteedde daarna uitgebreid aandacht aan de arrestatie van de prins. De verslaggever vertelde dat door deze arrestatie veel vragen waren opgelost. Het ledikant werd weer teruggebracht naar de eigenaar en de volgende ledikantenrace zou zeker door de politie, als hun CAO rondkwam, begeleid worden in de toekomst.

Hans...Hans.... Opstaan...! Hans deed een oog open. Opstaan??
Waarom? Je ligt zo te woelen zij.. Bloem.
Wat is er er aan de hand?
Hans vertelde dat hij gedroomd had over een ledikantenrace.

© Copyright Lucas