Mijn opa.

Een vage stem in een ver verleden, zo lief, zo zacht en zo vertrouwd. De melodie dat een lief en aardig persoon liet zeggen: dat hij zo veel van haar houd. Terwijl ik je probeer te helpen en te zeggen: '' Ze is altijd aan je zij.'' zit je daar te huilen totdat je ineens opstaat. Je kijkt omhoog in de leegte van de lucht en zegt met toch een diepe zucht: '' Ik weet dat je hier bent, dat je van me houd en ik je niet kwijt raak. Je altijd over me waakt en naar me kijkt. Toch mis ik je..'' En daar ging nog een traan. Hij zal haar nooit vergeten en houd van haar met heel zijn hart. '' Dit moet je gewoon weten, ik laat je nooit meer gaan. Ookal heb je mij verlaten in een domme ruzie. Ik hou van je, en het spijt me dat ik dat niet vaker tegen je heb gezecht.''



Zo vertelde mijn opa, een verhaal van lang gelee. Zijn gevoelens zijn niet veranderd, daar staan nog steeds hun namen in een boom gegraveert. Mijn oma verliet hem, niet expres en heel onverwacht. Met deze woorden wilde hij tegen haar zeggen : ''Je bent nog steeds mijn grootste schat!''

© Copyright Rozi

Ingezonden door

Rozi

Geplaatst op

30-11-2012

Over dit verhaal

Het gaat niet over mij, om duidelijk te zijn. Het is gewoon een verhaal over een oude man die zijn vrouw verloor aan de dood in een ruzie, en zijn liefde nog 1 keer aan haar verklaart.

Tags

Familie Liefde Verdriet