het verhaal van Els

Het verhaal van Els
Ik ben een gelukkig mens. Nooit veel gevraagd van het leven. Gewoon roeien met de riemen die je hebt. Ik heb helaas in mijn leven nooit veel riemen gehad. Maar toen Ben in mijn leven kwam werd alles makkelijker. We gingen samen wonen en ik was gelukkiger dan ooit. Na vijfjaar waren we er klaar voor, hij was klaar en ik was klaar, maar na twee jaar lukte het nog steeds niet. Ik ging na een arts. En na wat onderzoeken bleek dat ik om een een of andere rede niet vruchtbaar was. Onze droom viel in duigen we konden geen kinderen krijgen. Nee dat was niet waar, ik kon geen kinderen krijgen. De arts had ons een aantal andere mogelijkheden toe geschoven. Wat maakte het nog uit? Ik had dagen nee, weken gehuild. En Ben huilde mee. Ik werd 31 en had mijn droom over kinderen op gegeven. Ik was een prachtige carrière gestart. Ik was een van de succesvolste makelaars van de streek. Ben hield nog steeds van me en ik hield nog steeds van hem. Maar heel soms had ik van die slapenloze nachten dat ik me afvraag hoe mijn leven zou zijn als ik een kind had gehad.
En op een van die slapenloze nachten hoorde ik haar. Een kind en ze huilde. Ik bleef een tijdje luisteren maar er kwam niemand om haar te troosten. Ik wekte Ben. Hij trok zijn badjas aan en liep achter mij de trap af. Het5 geluid kwam van de voortuin. voor op het gras lag een hoopje dekens. Ik pakte de zaklamp uit Bens handen en liep er naar toe. En toen zag ik haar het mooiste schepsel dat ik ooit had gezien. Zelfs in het donker zag ik haar helder groene ogen. Toen ze me zag stopte ze met huilen en strekte ze haar kleine handjes naar me uit. . ze hield haar hoofdje een beetje schuin en leek te zeggen, waar wachtje nog iop. Til me op en neem me mee. Ik kreeg tranen in mijn ogen en tilde haar zo voorzichtig mogelijk op. Er viel een envelop uit de homp dekens. Ik raapte het op en liep met de kleine engel in mijn armen terug naar Ben, naar binnen. Ben glimlachte liefdevol naar me. Hij huilde ook. We liepen naar de woonkamer en gingen op de bank zitten. Een tijd lang staarde we alle twee naar het kleine wonder op onze schoot. En zij staarde terug. Ben was de eerste die terug kwam in de werkelijkheid en pakte de envelop. Hij schraapte zijn keel en begon voor te lezen.
Beste verzorgers, Ik ben om persoonlijke reden niet instaat mijn kleintje groot te brengen. Je moet weten dat ik deze maatregel uit liefde voor haar heb genomen. En weet dat veel betere ouders zullen zijn. Ik heb haar al een naam gegeven en wil jullie vragen haar Alyssa te noemen. Verder wil ik jullie vragenniet naar me opzoek te gaan. Haar vader is al overleden ik ben haar enige familie lid.
Alyssa is een hel bijzonder kind en ik vraag jullie open te staan voor haar talenten. En dan nog iets, Alyssa heeft een ketting om. Deze ketting mag haar hals pas verlaten als ze 18 is. En dan nog is het veiliger voor haar om de ketting om te laten.
Geef haar veel liefde en zorg goed voor haar
Nabi

Toen Ben klaar was werd het een tijdje stil. Ik schoof een paar dekens opzij om te kijken naar de ketting. En ja hoor, om dat kleine tere halsje hing een kleine ketting met een zacht roze steen eraan. Dus we noemen haar Alyssa? Vroeg ik zacht aan Ben. Ben aaide haar kleine hoofdje, Als dat de enige voorwaarde is, ja. Alyssa is een mooie naam. Zei hij glimlachend. Ik zoende hem. die avond sliep Alyssa tussen ons in.
De volgende dag kochten we alle benodigdheden voor Alyssa. Na een week zei Ben dat we toch opzoek moesten gaan naar haar ouders. Alleen maar om er voor te zorgen dat ze ook wettelijk ons kind werd. Het hele proces duurde 2 maanden. In die 2 maanden was ik nog nooit zo bang geweest. Maar we vonden niks over haar ouders Alyssa was van ons.
We maakte haar eerste stapjes mee, haar eerste woordje. Haar grootste streken haar eerste schooldag, haar eerste vrienden, haar eerste schoolreisje haar eerste tien, haar eerste vriendje. We waren zo gelukkig met z’n drieën. Maar op haar dertiende ontdekte Alyssa haar ‘talent’ Ik had altijd al geweten dat er iets mis was, dat er een addertje onder het gras lag.Maar het maakte mij niet uit. Ze was mijn kind en ik zal altijd van haar houden. Voor Ben was het moeilijker. Hij zag haar als een monster. Na 20 jaar samen wonen kregen we onze eerste hevige ruzie. En die ging over haar, over wat ze was geworden, over haar vloek. En Alyssa zij zat naar ons geschreeuw te luistere. Na uren ruzie waren we het nog niet eens met elkaar. Ben wou Alyssa weg doen, Ik zei hem dat ze moest blijven, geen van beide gaf toe aan de ander. Dus ben ik met Alyssa tijdelijk vertrokken. In die tijd is wel drie keer weggelopen van huis. Ze dacht dat we beter af waren zonder haar. Ik was het daar niet mee eens, samen met Ben was is zij het belangrijkste in mijn leven. Alyssa wou steeds meer weten over Nabi. Ze werd steeds nieuwsgieriger, en ging experimenteren met haar gave. Een keer vond ik haar bewusteloos in haar kamer. Ze had haar ketting afgedaan. Ik vroeg haar naderhand wat er was gebeurt. Ze had gezegd dat haar gave onderdrukt werd door de ketting. En dat ze zonder veel sterker zou zijn. Maar de vraag was of ze al die kracht wel aan kon. Na een jaar zonder Ben zijn we weer samen gaan wonen. Maar het werd niet meer zoals het was. Op een dag had Alyssa weer haar ketting afgedaan. Toen ik die avond thuis kwam van mijn werk lagen er twee lijken op de grond. En Alyssa zat ineengedoken in een hoekje te huilen.
Ik wist het niet, ik kon er niks aan doen. Stamelde ze. Eerst dacht ik dat Alyssa ze alle twee had vermoord maar ze vertelde me dat iemand haar kracht had opgemerkt. Hij was binnen gekomen en had toen Ben vermoord, mijn lieve Ben. Uit woede had Alyssa op onverklaarbare wijze de man vermoord. We waren diezelfde avond nog vertrokken. Ik had geen tijd om te treuren om Ben want iemand zat achter Alyssa aan en ik kon niet ook haar nog verliezen.
Na drie jaar vluchten werd Alyssa eindelijk achttien. We hadden eindelijk weer een thuis. Alyssa ontmoette iemand net als haar. Iemand met een gave. De vriendschap bloeide uit tot een liefde. Mijn kleine meisje was groot geworden. Ik besloot op mijn oude dag de wereld rond te reizen. Ik bezocht veel culturele plaatsen. Het was prachtig als laatste belande ik in Afrika Als reizigster hoorde ik vreemde verhalen overeen godin genaamd Nabi die midden in Afrika leefde. Ik besloot er heen te gaan en ging op zoek naar Nabi. De zoektocht duurde jaren en ik wou het bijna opgeven toen ik haar vond. Verborgen in een Dal. Maar weinig mensen hebben haar gezien. Misschien was ik wel de enige. Ze liet me binnen in haar Dal om maar een reden, Alyssa. Nabi werd door sommige ook wel moeder aarde genoemd. Ze is de godin van de aarde en probeert de aarde in balans te houden. Ze vertelde me over Alyssa wie en wat ze werkelijk is. En ik vertelde over Alyssa, over haar jeugd. Nabi genoot van mijn verhalen. Ik bleef een maand bij haar en zo werd ik vrienden met een godin. Als dank gaf ze me een steen. De steen zal me beschermen en geluk brengen tot ik mijn taak had vervult. Jaren lang wist ik niet wat die taak zou zijn. Na een aantal jaar werd ik ernstig ziek. En toen pas wist ik wat mijn laatste taak was. Ik moest Alyssa over Nabi vertellen. Ik werd bang dat Alyssa te laat zou komen en dat ik al dood zou zijn. Maar de steen hield me in leven. Het was verschrikkelijk om te leven op het randje van de dood. En net toen ik de hoop opgaf en niets anders wilde dan sterven was ze er. Alyssa was uitgebloeid tot een prachtige jonge vrouw. Ze had gehoord dat ik ongeneselijk ziek was geworden en was me gaan zoeken. En toen in mijn laatste uren vervulde ik mijn taak. Ik vertelde Alyssa over haar biologische moeder, ik vertelde haar rede van bestaan en waar ze Nabi kon vinden. En ik stierf in de armen van Alyssa, mijn liefste kind. Aan de andere kant zag ik Ben, hij wenkte me en glimlachte liefdevol naar me. En Ik ben gelukkig.

Els